(डॉ. दिलीप बिरुटेंनी सुरु केलेल्या 'मराठी साहित्यातील स्त्रीवाद' या चर्चेला लिहिलेला हा मूळ प्रतिसाद. यात थोडे बदल करून आणि भर घालून स्वतंत्र लेख होईल असे वाटले, म्हणून हा खटाटोप.)

राम राम मंडळी,

(डॉ. दिलीप बिरुटेंनी सुरु केलेल्या 'मराठी साहित्यातील स्त्रीवाद' या चर्चेला लिहिलेला हा प्रतिसाद बराच लांबला आणि मूळ विषयाव्यतिरिक्त अवांतर लिहिणेही झाले म्हणून इथे वेगळा प्रकाशित करीत आहे.

सध्या सेतूसमुद्रम् प्रकप्लाला अनुसरुन रामसेतू या विषयावर अनेक ठिकाणी चर्चा झडत आहेत. प्रसारमाध्यमांकडे तर याशिवाय कुठलाच विषय दिसत नाही. तसेच एखादे चर्चेचे गुर्‍हाळ (सध्यातरी इथे काहीच करु शकत नाही) इथेही चालावे असे वाटते.

प्रस्तावना :

आजानुरावांनी तुम्हाला चिंचवड गणेश दर्शन घडवून आणले आहेच.

चला आता पुण्याचा फेरफटका मारू.

अभिजित
लिखाणात कमीत कमी २५ शब्द हवेत म्हणून ही सिग्नेचर(?) टाकली आहे.

मराठी माणूस आस्तिक असो वा नास्तिक, गणपतीविषयी एक खास जिव्हाळा बाळगून असतो हे निश्चित. गणेशचतुर्थी आणि गणपतीच्या दिवसांत गणेशाची माहिती देणारी एक वेगळी चर्चा सुरु करायची होती.

या भागात या लेखमालेचा समारोप होतो आहे. सुरुवातीचा मुद्दा हा की अभ्यास करताना व्याकरणाचे दृश्य आणि कार्यकारी स्वरूप काय असते? खरे तर या मुद्द्याने शेवट होऊ शकतो.

गेल्या काही दिवसात आधी रामसेतू आणि आता श्रीरामांच्या अस्तित्वावरून भारताच्या सामाजिक, राजकीय आणि बर्‍याच अंशी भावनिक विश्वात खळबळ उडाली आहे.

हा भाग पुन्हा लांबीला लहान लिहिलेला आहे. यातील मुद्द्यांची उपक्रमावर बाकी ठिकाणी ज्वलंत चर्चा होत आहे. ती विचारपूर्ण आणि आवेशपूर्ण मते या लेखाच्या अनुषंगानेही मांडली तर संवादात भर पडेल, म्हणून हा लिहून काढायची घाई केली.