मी लिहित असलेल्या, पर्यावरणाची कृष्ण विवरे, या लेखमालेला माझ्या अपेक्षेच्या बाहेर प्रतिसाद आले. त्यातला एक प्रतिसाद मला अतिशय आवडला. त्या प्रतिसाद लेखकाने मला लिहिले होते की “काहीतरी पॉझिटिव्ह पण लिहा.

मागच्या वर्षी माझ्या मुलीने, बरेच कप्पे असलेले एक लाकडी टेबल बाजारातून खरेदी केले. टेबल दिसायला मोठे छान होते. कप्यांची हॅंडल्स, टेबलाच्या चेरी रंगाच्या पॉलिशवर, खुलुन दिसत होती.

काही दिवसांपूर्वी, मी टाचणीपासून शीतकपाटापर्यंतचे काहीही मिळण्याबद्दल सुप्रसिद्ध असलेल्या, एका सुपर मॉल मधे भटकत होतो. या मॉलमधे, कोणत्याही दिवशी, कोणतीतरी वस्तु, जंगी सेल मधे असतेच.

वर्ल्ड वाईल्ड लाइफ फंड (WWF) व सिडने मॉर्नींग हेराल्ड यांच्या सौजन्याने मार्च २००७ मधे सिडनी ऑस्ट्रेलिया येथे क्लायमेट चेंज विषयावर जनजागृती अभियान निमित्ताने पहीला "अर्थ अवर" साजरा केला.

अशा रितीनं "तेल पराकोटी" ही संकल्पना आता आपल्या लक्षात आली असेल. आधी म्हटल्याप्रमाणे "तेल पराकोटी" म्हणजे तेलाचं संपणं नाही तर तेलाचं पराकोटीचं उत्पादन.

१९५०च्या सुमारास अमेरिका जगातला सर्वात मोठा तेल उत्पादक देश होता.

(काही दिवसांपूर्वी मी वैश्विक शेकोटी नावाचा एक लेख लिहिला होता. या लेखात जमीन आणि तेल या दोन नैसर्गिक संसाधनांच्या गैरवापराबद्दल सर्वसाधारण माहिती आणि त्या गैरवापरातले धोके दाखवायचा प्रयत्न केला होता.