आपल्यामध्ये एक वाक्य संस्कृती संबंधात ऐकवल्या जाते. भुक असतांना जेवणे ही प्रकृती, आपल्या ताटातील अर्धी पोळी भुकेलेल्यास देणे ही संस्कृती आणि भूक नसतांना खाणे ही विकृती.

खासी, जयंतीया किंवा गारो काय सर्वच जमाती निसर्ग प्रेमी. निसर्गाशी तादात्म्य पावलेल्या या जमाती निसर्गालाच आपला देव मानणार्‍या. निसर्गानी देखील त्यांना भरभरून दिले.

"माझी भटकंती" या विषयावर लिहायचे अशी जोर्रात दवंडी पिटवूनही बरेच दिवस काही लिहीणे झाले नाही.. कारण: प्रसिद्ध व तीच ती ठिकाणे टाळणे.. अमेरिकेवर इतक्या लोकांनी , इतकं लिहीलंय की पुढे कोणीच काही नाही लिहीले तरी चालेल खरं..

भारता बाहेर कामासाठी काही दिवसांसाठी जायचे म्ह्टले की खुप कंटाळा येतो. नको ती नोकरी..... इतरांना खुप लाखोली वाहुन, ….कशी तरी मनाची तयारी करायची. मनाची तयारी करत मिशन इंस्तानबुल हाती घेतले......१५ दिवसांचे होते.

प्रेषक अजय भागवत ( शनी, 03/07/2009 - 17:58) . देशांतर अनुभव

The Ukimwi Road ह्या पुस्तकाविषयी लिहिण्यापूर्वी मनामध्ये विचार येऊन गेला की मराठीत अशा प्रकारचे लेखन कोणी केले आहे. अनिल अवचटांचे 'पूर्णिया' आणि नंतर सामाजिक प्रश्नांबाबत केलेल्या प्रवासांची वर्णने हे ठळकपणे आठवणारे उदाहरण.

छायाचित्र टीका २:

नमस्कार मंडळी. अजुन एक चित्र.

शिवलिंग

शनिवार दि १७ मे ला आम्ही म्हणजे आजानुकर्ण आणि आमचे काही मैतर ढाक बहिरीच्या ट्रेकला गेलो होतो. त्याचे काही फोटो खाली आहेत. अगदी सर्वच नसले तरी काही फोटो फोटोग्राफीचे सर्वमान्य नियम(नियम हा शब्द धोकादायक आहे.

दि. ११ मे शुक्रवार रोजी सिक्कीम दार्जिलिंग यात्रेसाठी आम्ही घराबाहेर पडलो. त्याआधी सुमारे २ महिन्यांपासून तयारी सुरू होती. इंटरनेटवरून, पुस्तके, मासिके, लेख इ.