दुढ्ढाचार्य म्हण्जे काय? ( दोग्धृ : भाडोत्री कवी) तर भिकार कवींमध्ये ( खरे तर एकदा कवी म्हटल्यावर पुन्हा भिकार कशाला म्हटले पाहिजे?) :-). जो श्रेष्ठ ( हे हे हे) तो दोग्धाचार्य.

आली माहेरपणाला

तुकारामाची नॅनो ! ( इन्सर्ट: नॅनोचे चित्र )

१) अभंगाची रचना व अल्पाक्षरत्व:
अभंग हे एक अक्षरवृत्त आहे. त्यात दोन मुख्य प्रकार आहेत. एक मोठा अभंग व दुसरा लहान अभंग.

हम है मताअ-ए-कूचा-ओ बाजारकी तरह
उठती है हर निगाह खरीदार की तरह ...१

इस-कू-ए-तश्नगी मीं बहुत है कि एक जाम
हात आ गया है दौलते-नादार की तरह ...२

वो तो कहीं है और, मगर दिल के आसपास
फ़िरती है कोई शै, निगहे यार की तरह ...३

उदकीं अभंग रक्षिले
.................
"गाथेत एक अभंग आहे:
..........निषेधाचा काही पडिला आघात
..........तेणे माझे चित्त दुखावले
..........बुडविल्या वह्या बैसलो धरणे
..........केले नारायणे समाधान
हा प्रसंग खरा असेल का ? तुमचे काय मत आहे?"
.

प्रिय वाचक,
अंनिसवाले पळपुटे आहेत असे आपणास वाटत असेल तर आपण वर्तमानपत्रातून वाचा फोडा. एक सल्ला.

मुंबइच्या मनकर्णिके,नेसुनी फिकें वसन हें गहिना
तूं जातिस कोठें अशी गडे भर दिशीं, उन्हाचा महिना

तलखीची चिकचिक हवा, त्यात मी नवा, जीव घाबरतो
भाबडासाबडा सांब, राहूनी लांब तुजकडे बघतों
गर्दीचा दर्दी कुणी हिकमती गुणी जवळ घुटमळतो

सैयॉं निकस गये

फेसबुकवर 'कुहू' या मल्टीमीडिया कादंबरीची लिंक देऊन मी लिहिलं :
कविता महाजनच्या 'कुहू'चे ट्रेलर. सध्या पोरं खुश आहेत एकदम कुहूवर आणि पोरांचे आजोबादेखील. :-).
http://www.youtube.com/watch?v=Xs9VIiZBd9I

प्रस्तावना : कवितेत कवीकडून रसिकापर्यंत जे जाते, किंवा रसिक जे काय स्वतःहून अनुभवतो म्हणा, ते सामान्य भाषाप्रयोगापेक्षा बहुपदरी असते. सामान्य संवादामध्ये आशय पोचवला म्हणजे पुरेसे असते.