माझा एक मित्र तमिळ आहे. त्याचे उधृत इथे देत आहे
"आम्हाला पहिल्यापासूनच तमिळ एके तमिळ शिकवलं गेलं.. सगळा अभ्यास आधी तमिळ आणि नंतर इंग्रजीतून केला.. एके काळी आमच्या इंग्रजी चा आम्हाला कोण अभिमान होता. आता मात्र जेव्हा आम्ही नोकरीसाठी तमिळनाडू सोडतो तेव्हा ह्या देशातच परके वाटते. आम्हाला तमिळ भाषिकसोडून इतरांशी मनमोकळं बोलता सुद्धा येत नाहि. आता आपल्या प्रोजेक्टमधे म्हणा किंवा बीयुमधे म्हणा जवळजवळ प्रत्येकाची मातृभाषा वेगळी आहे पण फक्त मी सोडल्यास प्रत्येकाला हिंदी येते अगदी कानडी, तेलुगु, मल्याळम लोकांना देखील! तेव्हा लोक जेव्हा कामाविषयी बोलत नसतील, तेव्हा बोलता बोलता सहज हिंदी सुरु करतात.. खरच जर तमिळनाडूबाहेर जन्म झाला असता तर बरं झालं असतं असं वाटतं कधी कधी"

ऋषिकेश
------------------
कधी कधी तुम्ही काय बोलताय हे तुम्हालाहि कळत नाहि, इतके तुम्ही हुशार आहात का?

हा अजून एक घरचा आहेर!

सुनील यांनी दिलेला दुवा इंग्रजीतील आहे.
स्थानिकभाषेला जरा झुकते माप मिळाले,
की देशी इंग्रजी येणार्‍यांना लगेच अपचन होते ते हे आपण गेली अनेक वर्षे पाहतोच.
त्यात काय ते खास?

ऋषिकेश बहुदा तौलानिक विचार करूनच लेखन करतो.
एखादे मत नोंदवतांना विचारपुर्वक मांडलेले असते.
त्याने असे उद्धरण येथे दिल्याने मी जरा बुचकळ्यात पडलो आहे.

मग भाषेसाठी नक्की काय करायला हवे?
मातृभाषेतून शिक्षण नको?
मातृभाषेतून शिक्षण हवे?
चीनी सरकारने सर्व काही संवाद चीनी भाषेतूनच असावे अशी ताठ आणि कठोर भुमिका घेतली नसती, तर आज चीनी भाषा इतकी मोठी झाली असती काय?
इंग्लंडाच्या राणीने सगळे राज्य इंग्रजीमधूनच चालावे अशी अढ्यातेखोर अशी भुमिका घेतली नसती, तर इंग्रजीचे काय झाले असते?

भाषा जगवण्यासाठी सरकारकडून नक्की काय व्हायला हवे असे तुम्हाला वाटते?
(येथे राजकारण या अर्थाने प्रतिसाद अपेक्षित नाही. धोरण या अर्थाने येथे पाहावे)

आपला
गुंडोपंत
~काही सदस्यांच्या सदैव तर्कटपणामुळे मला उपक्रमाचा कंटाळा आला आहे. हल्ली येथे फार काही मजा येत नाही. चर्चा करणेच नको वाटते!~

मी इतर भाषेचा दु:स्वास करत नाही. महाराष्ट्रात मराठीचा वापर करायचा म्हंटले की देल्ही पासून एकजात सर्व हिंदी नेते.हिंदी मिडिया महाराष्ट्रीयन लोग देश का तुकडे कर रहै म्हणत २४ तास बोंब मारत असतात. दुर्देवाने महाराष्ट्रातील विचारवंत आणि उच्चभ्रू या सुरात सूर मिळवून मराठी माणसा बद्दल, गेरसमज पसरवितात. मुळातच देशाची राज्याची रचना भाषावार तत्वावर झाली आहे. इतर राज्ये त्यांची भाषा समृद्ध व्हावी म्हणून प्रयत्न करतात.त्यात कांही चूक नाही मग देल्ही आणि या बिमारू राज्याच्या नेत्यांचा महाराष्ट्रावर राग का? उलट महाराष्ट्र एव्हढे सर्वजणांना सामावून घेणारे कोणतेही राज्य नाही भारतात नाही.
जी गोष्ट तामिळनाडू करू शकते, ती महा. का करू शकत नाही. महाराष्ट्रातील जनतेने मराठी भूमीपुत्रांचा विचार करणे भारतातील कोणत्या कायद्याने गुन्हा आहे? हे समजेल का? मातृभाषेतून शिक्षण झाल्या मुळे नुकसान झाले असे म्हणणे याला मातृद्रोह हा एकच शब्द आहे. महाराष्ट्रातील बंगाली मुलाने बंगाली भाषेत शिक्षण घ्यावे याला कोणी अडथला आणणार नाही. मातृभाषेत शिक्षण याचा अर्थ इतर भाषेला बंदी असा होत नाही. इतर भाषा शिकण्यास महाराष्ट्र एवढ्या संधी भारतात कोठेच नाही. सर्वांच्या मतान वरून महाराष्ट्राचा दुश्मन इतर भाषी नसून सो काल्ड विचारवंत,साहित्यिक, आणि उच्चभ्रू महाराष्ट्रीयनच आहे.

व्यवसाय् करणार्‍यांना स्वत:चे पोट कसे भरायचे ते चांगले माहित असते. हे पहा एअरटेलने आजच दररोज तिरुक्कुरळ ऐकण्याची सोय उपलब्ध केली.
स्थानिक भाषांना महत्त्व मिळू लागले, की इंग्रजाळलेल्या स्वयंमन्य लोकांचा पोटशूळ उठतो. कारण मग ज्ञानभाषा आणि 'नेटिव्ह' भाषेचा भेद संपतो. संबंधित लेखाखालील प्रतिक्रिया यासंबंधात बोलक्या आहेत.
तमिळनाडूत तमिळमधून शिकायची सक्ती करण्यात येत आहे. अन्य भाषा शिकण्यास मनाई केलेली नाही. दुवा असे अनेक लोक चेन्नईत हिंदी शिकताना मी पाहिले आहेत. त्यामुळे तमिळ भाषकांची कैफियत मला तरी लटकी वाटते.