(मराठी लिखाण आणि लैंगिकता या लेखातील प्रतिसादाचे स्वतंत्र लेखात रूपांतर केले आहे.)

मी बहुधा १२-१३ वर्षांचा असताना गौरी देशपांडे ह्यांनी अरेबियन नाइटसचा १०-१२ खंडांत केलेला अनुवाद (एक हजार रात्री आणि एक रात्र) मी वाचला. त्यापूर्वीदेखील मी अरेबियन नाइट्स वाचले होते. पण ते बाळबोध, सॅनिटाइझ्ड आणि फारच संक्षिप्त होते. पुरुषाच्या लिंगासाठी अनेक समानार्थी शब्द ह्या खंडांमुळे कळले. गौरी देशपांडेंच्या ह्या अनुवादात दिलेल्या तळटिपा तर अतिशय समृद्ध. त्याकाळचीच आणखी एक आठवण. 'लावली थंड उटी वाळ्याची. सखीच्या कुचकलशाची' ह्या ओळींचा अर्थ सांगताना आपण ह्या जगाचे रहस्य उलगडतो आहोत असे माझ्याहून मोठ्या चुलत भावाला झाले होते. हनुमानाचे घर्मबिंदू सुसरीच्या पोटात जातात काय.. ती गर्भवती राहाते काय... गर्भधारणेबाबत, समागमाबाबत अगदी विरोधाभासी, विसंगत अशा थेयऱ्या त्या काळी आम्हाला नकळत पढवल्या जात होत्या. असो.

जवळपास ह्याच वयाची असताना गौरी कर्वे काय करायची? तर तिला रेडियो सिलोन ऐकायची आवड होती. एक दोन वर्षांपूर्वी गौरी कर्वेंनी आपल्या रजनी देशपांडे ह्या मैत्रिणीला लिहिलेले पत्र मला वाचायला मिळाले. मेरा जूता है जापानी हे गाणे बिनाकात पहिले आल्यावर त्यांना जो आनंद झाला तो ह्या पत्रात आपल्या मैत्रिणीसोबत 'शेअर' केला आहे. हे रोचक पत्र खास उपक्रमासाठी देत आहे.

[ रजनी देशपांडे म्हणजे आर्य संगीत प्रसारक मंडळीचे एक अध्वर्यू दत्तोपंत देशपांडे ह्यांच्या कन्या. लग्नानंतरच्या कवयित्री संगीता जोशी. संगीताबाईंचे चिरंजीव आणि माझे मित्र श्री. राजेंद्र जोशी ह्यांच्यामुळे हे पत्र उपलब्ध होऊ शकले.]