नथुरामचे समर्थन करणारे बरेचसे नाझींचे पण समर्थक असतात. त्यांना अततायीपणा आवडत असावा.

नथुराम गोडसे विषयी शिवसेनेचे अधिकृत मत आहे काय? शिवसेनेच्या खंद्या समर्थकांना मो.क.गांधी हा नेता आवडत नसावा असा माझा कयास आहे. राजकीय बदल घडवून आणण्यासाठी नथुराम गोडसे याची पद्धतही मान्य असावी असा कयास आहे.

नथुराम गोडसे आणि त्याचे प्रमुख सहकारी ज्या जातीतले होते (आणि थोड्यांच जातींतले होते), आणि ज्या सामाजिक वर्गातले होते, ते शिवसेनेच्या मध्यवर्ती समर्थनगटापेक्षा वेगळे होते. (नथुराम गोडसे याच्या काळातला त्याचा प्रमुख समर्थनगट आकडेवारीने शिवसेनेचा दुय्यम समर्थनगट आहे.) म्हणून मनात कुतूहल उत्पन्न झाले. इतकेच.

शिवसेनेचा राजकीय प्रवास वळणावळणाचा आहे. बाळासाहेबांचे वडील प्रबोधनकार हे कट्टर ब्राह्मणविरोधी सुधारक म्हणता येतील. (त्यांच्या ब्राह्मणद्वेषाला पेशवेकालीन कायस्थ समाजाच्या छळाचा संदर्भ असावा.) शिवसेनेचा उगम मुंबईच्या कामगारांमधला डाव्या पक्षांचा प्रभाव रोखण्यातून झाला. त्यामुळे सुरुवातीची धोरणं ही लालबाग-परळमध्ये चालणारी अशी, अर्थात बहुजनवादी होती (पण ब्राह्मणविरोधी मात्र नव्हती). मराठी अस्मितेच्या मुद्द्याचं आकर्षण हळूहळू काही ब्राह्मणांनाही वाटू लागलं. गिरणगावातून दादर आणि मग ठाणे, डोंबिवली, विलेपार्ले अशा संघाच्या ब्राह्मण बालेकिल्ल्यांतही शिवसेनेचा नंतर थोडा शिरकाव झाला. जुन्या पिढीतल्या समाजवादी ब्राह्मणांना शिवसेनेबद्दल राग हा कामगार चळवळ हातातून गेल्यामुळे होता. तर जुन्या पिढीतल्या हिंदुत्ववादी ब्राह्मणांना शिवसेनेबद्दल राग हा शिवराळ आक्रस्ताळेपणामुळे होता. पण नव्या पिढीत (१९७० मध्ये तरुण असणारे आणि नंतरचे) मात्र शिवराळ आक्रस्ताळेपणाविषयी इतका तिटकारा नव्हता, किंबहुना आकर्षणच होतं. (या पिढीतले अनेकजण मराठी संस्थळांवर जी भाषा वापरतात किंवा तिची वाहवा करतात त्यातही हे आकर्षण दिसेल.) हळूहळू मराठी अस्मितेपोटी आपण मर्यादित होतो आणि हिंदुत्ववादाला चांगला बाजारभाव मिळेल असं जाणवल्यामुळे शिवसेनेनं हिंदुत्ववादाची कास धरली (अर्थात आपल्या आक्रस्ताळेपणाला जपत) आणि नंतर भाजपशी युती केली.

शिवसेनेला गांधींविषयी कधीच प्रेम नव्हतं. गांधींना प्रातःस्मरणीय करणं त्यांच्या आक्रस्ताळेपणात कुठेच, कधीच बसत नव्हतं (संघाला ते करता आलं). पण गोडसेही तसा संघाच्या जुन्या पिढीच्या मुशीत शोभावासा होता. त्याची जी काही थंड डोक्याची वैचारिकता अशी म्हणता येईल ती निव्वळ दंडुकेशाही आणि शिवराळ धटिंगणपणात सहज बसणारीही नव्हती. पण आधीच गांधीद्वेष आणि त्यात हिंदुत्वाची कास धरलेल्या शिवसेनेला गोडसे दूर ढकलताही येत नाही. अशी ही पंचाईत आहे.

(मुंबई-पुण्यातल्या मर्यादित निरीक्षणांवर आधारित)

- चिंतातुर जंतू :S)
"ही जीवांची इतकी गरदी जगात आहे का रास्त |
भरती मूर्खांचीच होत ना?" "एक तूच होसी ज्यास्त" || ५ ||

मी मिपावरील चर्चा वाचलेली नाही. हा प्रतिसाद चर्चाप्रस्तावात जे आणि जेवढे लिहीले आहे त्यास धरून लिहीला आहे. माझा प्रतिसाद ज्यांना दुर्बोध वाटतो त्यांनी तो वाचू नये.

नथुरामाचे गोडवे गाणारे मी तरी माझ्या आजूबाजूला पाहीलेले नाहीत. पण हो गांधींजींचे गोडवे गाणारे सगळीकडेच आहे. पण मी स्वत: नियतीचे गोडवे गातो.

श्री. मोहनदास करमचंद गांधींना ते वैश्य जातीतील होते म्हणूनच नियतीनेच मोठे केले*. नथुराम गोडसे ह्याला फक्त तो बामण जातीतील व तो मराठी होता म्हणूनच नियतीने गांधींची हत्या करण्यासाठी निवडले होते असे मी समजतो. गांधींचे राजकिय गुरू श्री. गोपाळ कृश्ण गोखले हे मराठी होते, बामण जातीतील होते. भारतात मराठी बामण जातीत जे शहाणपण आहे ते वादातीत आहे असे मी मानतो. फक्त लाईफ मध्ये 'ट्वीस्ट ऍन टर्न' असल्यामुळे श्री. गोपाळ गोखले यांना महत्व मिळण्याऐवजी वैश्ययुगात 'वैश्य गांधींना' मोठेपण व नथुरामाला 'बामण व्हीलन' ची भुमिका मिळालेली आहे. काही वर्शानंतर बहुधा ह्या त्रांगडाचे गणित उलगडू शकेल.

*(फर्स्ट क्लासचे तिकीट काढण्यापूर्वी गांधींच्या मनात एक विचार नक्की आला असेल की नको आपण फर्स्ट क्लासचे तिकीट नको काढुया. उगीचच शिक्शा होईल. पण त्यांनी त्या विचारावर ठरवले असावे कि आपण तिकीट काढून व प्रवास करून तर पाहुया, बघुया तरी पुढे काय होते ते.... ! त्यांचा गोळी द्वारे मृत्यू गोर्‍या पोलिसांकडूनच झाला असता. पुढेचे निर्णय मग नियतीनेच घेतले. पण त्यानंतर गांधींजींना सवय लागली धाडस करायची...!)

मराठी म्हणुन शिवसेनेने दिलेला पाठींबा पहायचा असेल तर अविनाश कुलकर्णीने जेव्हा सीमा शुल्क चुकवुन् जेव्हा वस्तु आणल्या होत्या असे उघडकीस आले तेव्हाचे सामनाचे अग्रलेख पहावेत.