वा वेगळाच लेख. आवडला.
माकरेना मस्तच होते!

असो, कंट्री संगिताचा यात काही उल्लेख आला नाही.
याचीही एक वेगळीच जादू आहे.
नुसतीच गिटार नि (भसाडा?) आवाज,
पण साधी सोपी सरळ भाषा वे वैशिष्ट्य मानायला हरकत नाही.
शिवाय (बरेचदा)सामान्य आयुष्यावर भाष्य. 'कंट्री रोडस टेक मी होम' सारखे घराची आठवण देणारे काही. तसेच रेडियो मोठ होता त्या काळाला संबोधणारे, "लिसन टू द रेडियो"
वगैरे.

चीनी संगित वेगळेच आहे!
त्यातही ते वाद्यातून पहिल्या आघाता नंतर लांबवत जाणार ध्वनी काढतात ते छान वाटते ऐकायला.
कधी कधी मला ते भारतीय संगीताच्या जवळ जाणारे वाटते.

आपला
(जुने पाने संगित तुकडे आठवत बसणारा...)
गुंडोपंत

राजेंद्रजी वर उल्लेख केलेली काही गाणी माझ्या कल्लेक्शन मधे आहेत.

सध्या मला अधून मधून हे गाणे हिंदी सिनेमातील आहे, ते ऐकायला आवडते. मला टीपीकल पंजाबी किंवा टीपीकल हीप हॉप, रॅप आवडत (समजत / झेपत) नाही पण ह्या गाण्याची ऍरेंजमेंट का बीट का मोजके शब्द आवडतात की काय, बरे वाटते. हम तुम

वा! मराठी संकेतस्थळावर हा लेख पाहून वेगळं वाटलं. लेखात व्यक्त केलेल्या बहुतांश गोष्टींशी सहमत

माझ्या वैयक्तिक आवडीनुसार,

ऍबा (माझी आवड नं.१) आणि बोनी एम सोबत ब्रायन ऍडम्सऐवजी बीटल्स यायला हवं होतं असं वाटतं. ;-) आणि ब्रायन ऍडम्ससारख्या गुणी गायकासोबत बिली जोएल, एल्टन जॉन, रॉड स्टेवर्ट वगैरे.

काही आवडत्या रॉक बँड्समध्ये पिंक फ्लॉयड, क्वीन, R.E.M. इ. इ. इलेक्ट्रिक गिटार म्हटलं तर AC/DC आणि एरोस्मिथही आठवतात.

लॅटीनो सिंगर्समध्ये मराया कॅरे आणि मॅडोनाला गाळता येत नाही. त्यांच्या गाण्यांवर लॅटिनो छाप नसली तरी.

याशिवाय, टिना टर्नर, लिओनल रिची, प्रिन्स आणि कितीही नाही म्हटलं तरी मायकेल जॅकसनला विसरायला होत नाही. 'द वे यू मेक मी फील' दिवसातल्या कोणत्याही वेळी अजूनही ऐकावसं वाटतं.

माझी वैयक्तिक आवड सेलिन डीऑन! अँड द पावर ऑफ लव्ह! ;-)

बर्‍याचदा जे संगीत पहिल्यांदा ऐकायला थोडे विचित्र वाटते, ते नंतर आवडू लागते. हा सिद्धांत स्पॅनिश, इटालियन गाणी किंवा बेथोवन, विवाल्दी यांच्या शास्त्रीय संगीताच्या बाबतीत खरा ठरला आहे.

हम्म! माझा आवडता ग्रीक संगीतकार वेंगालिसबद्दल मला तसं कधीच वाटलं नाही, त्याला पहिल्यांदा ऐकले तेव्हापासून अखंड प्रेमात आहे. ;-)

त्याच्या संगीताचा अप्रतिम नमुना येथे ऐकता येईल.

चिनी संगीत भारतीय संगिताशी खूप मेळ खाते. मीही चिनी रेस्टॉरंटमध्येच ऐकले आहे. खूपच सुरेल वाटले. अगदी हिंदी चित्रपटांना शोभेशी गाणी. एकदा चिनी रेस्टॉरंटमध्ये 'कुछ कुछ होता है|' ची गाणीही ऐकली होती.

बीटल्स सोबत बीजीस् (Bee Gees) ही येते.

गुंडोपंतांना लिहिल्याप्रमाणे इतके दिग्गज राहिले आहेत की त्यांच्या फ्यान्सना कळले तर माझ्या नावाने रश्दीसारखा एखादा फतवा निघायची शक्यता आहे.

माझ्या आवडत्या बादशहाला एल्विस प्रीसलीला विसरल्याबद्दल येईल हो काढता फतवा! :))) ह. घेणे. 'लव मी टेंडर,लव मी स्वीट' दिवसाच्या कोणत्याही प्रहरी फिट!

आणि फॉलिंग इन लव्ह विथ यू तर अप्रतिम, अप्रतिम, अप्रतिम! (मूळ दुवा मिळाला नाही. पण इतका खोल आवाज शोधून सापडणार नाही.)

फिल कॉलिन्सही कधी कधी आवडतो. १९८५ पासून पाश्चात्य संगिताशी संबंध जुळले. तेव्हाचे सुडिओ मस्तच्! अनदर डे इन पॅराडाईजही!

तसंच १९८५ मधले टेक ऑन मी

राहिलेले गायक, संगीतकार प्रतिसादांतून भरून काढता येतील. :)

आय जस्ट कॉल्ड आणि पार्टटाईम लवर्समुळे स्टीवी वंडर प्रसिद्ध झाला तरी मला रे चार्ल्स अधिक आवडतो. अगदी हिट द रोड जॅकही!

बॅक स्ट्रिट बॉईज, एनसिंक, ब्रिटनी, क्रिस्टीना ऍग्विलिरा, केली क्लार्कसन आणि आताचे एक एक प्रसिद्ध "हस्तीयां" गाळत आहे तरी क्रिस्टीना ऍग्विलिरा आवाजाची जी उंची गाठू शकते ती इतर बरीचजण गाठू शकत नाहीत. तिचे शास्त्रोक्त संगीत तिथे उपयोगी पडते असे वाटते.

अर्थात, केली क्लार्कसन ही मला अतिशय आवडते. तिचे ब्रेक अवे तर लाजवाब!

संताना स्मूथ आणि मारिया

सायमन अँड गारफंकेलचे मिसेस रॉबिन्सन

परवाच म्यूझिक अँड लिरिक्स हा चित्रपट पाहिला. त्यात ह्यू ग्रांटने गायकाची भूमिका केली आहे आणि यात तो स्वतः गायलाही आहे. तो इतका चांगला गातो हे कळाल्यावर धक्का बसला. यातले मला आवडलेले हे गाणे : वे बॅक इनटू लव्ह

आमच्या आवडत्या ढिनचाक बाँडपटात गाणे गाउन सुद्धा शेरल क्रो कशी काय आठवली नाही ? :)

----
L'enfer, c'est les autres -- Jean-Paul Sartre

की लहानपणी मुकेश, रफी, किशोर, तलत, लता, आशा (असे पटकन नाव सूचणारे गायकगण) नाही म्हणायला डझनभर संगीतकार (जोड्या जास्त) असे लिमिटेड, तसेच शास्त्रीय संगीतवाली वाद्य, कला वाटून घेतलेली काही मंडळी लक्षात असायची. पंतप्रधानमंडळी पण नेहरू, शास्त्री, इंदीरा गांधी पर्यंत मोजकीच नावे.

पण मोठे झालो, शिकलो, स्वतःचा रेडिओ, कॅसेट प्लेयर, वीकमन, सी डी प्लेयर, म्यूझीक चॅनेल मिळाला. परदेशगमन झाले तसे, संगीत, कला, खाद्यप्रकार यांचे अगणित ऑप्शन्स् उपलब्ध झाले त्यामूळे आता पुर्वी सारखे एक दोन नावे फेव्हरीटस् म्हणून सांगता येत नाहीत तसेच इतकी सारी नावे पटकन आठवत पण नाहीत. :-)

असेच मूड प्रमाणे कूठलेही गाणे आवडते (कालांतराने ते गाणे विस्मरणात पण जाते पण तेवढ्यापुरते ते आवडले असते.)

आजकाल ओपन मूड ठेवल्याने बरेच काही आवडू शकते पण खरे कधी शांतपणे काही ऐकायचे असेल तर मात्र मला सॉफ्ट म्युझिकवाली गाणीच / संगीत तुकडे आवडतात.

जर टफ डे असेल तर मॅडोना मॅडमचे हे गाणे ऐकले की शक्ती येते.

डेव्हीड अशरचे हे गाणे पण मला कधीतरी ऐकायला आवडते.

जस्टीनभाईचे हे गाणे
-----------------------------------------------------------------------------

फार सुंदर!

पाश्चिमात्य अभिजात संगीताबद्दल थोडेसा फरक सुचवतो - दिलेला दुवा चँटचा नसून फोर-पार्ट-कोरल संगीताचा आहे. शिवाय संगीत जुने नसून २०व्या शतकातील एका संगीतकाराचे (क्वेर्नो) आहे. ठेका सहज धरता येतो. सुरुवातीला कंडक्टरचा हात बघा, किंवा नंतर फक्त कानांकडे लक्ष द्या. ००:१८ ची सम खासच ठसक्यात आलेली आहे. पण बाकी सर्व ठिकाणीही सम तशी स्पष्ट आहे. त्या धीम्या लयीचे नाच युरोपात आहेत, हे आलेच.

कर्नाटक संगीत जितपत देवळातल्या कार्यक्रमांमुळे टिकले, साधारण तसेच पाश्चिमात्य अभिजात संगीताबाबत. मनोरंजक "त्रुबादूर" वगैरे प्रकार चर्चच्या बाहेर, कधी राजे-उमरावांच्या आशीर्वादाने प्रगत होत होते.

या काळातील संगीताचा प्रमुख भाग म्हणजे चर्चमध्ये गायला जाणारा मास. याला प्लेन चांट म्हणत असत,

हे वाक्य अर्धसत्य आहे. प्लेन चांट चर्चमध्ये गायल्या जाणार्‍या संगीताच अविभाज्य भाग होता, मात्र हा मासमध्ये कधीच गायला जात नसे. मास हा संपूर्णपणे वेगळा विधी असे. प्लेन चांट इतर विधींचा एक भाग होता. चुकीबद्दल क्षमस्व.

----
L'enfer, c'est les autres -- Jean-Paul Sartre

मस्तच लेख.. गाणी ऐकत ऐकत वाचायला मिळणारे हे लेख साहजीकच खूप आवडतात!
एरीक क्लॅप्टन सारखीच ट्रॅजेडी आपल्या जगजीत सिंगच्या आयुष्यात पण झाली असे ऐकले आहे.
आपली अभिरुची आमच्या पर्यंत पोहोचवल्याबद्दल धन्यवाद!
ह्यावर लिहीण्यासाठी तुमच्या पोतडीत बरेच काही आहे असे लेख वाचताना जाणवले तेव्हा अजुन एक भागही लवकरच टाका!
-कोलबेर

प्रतिसाद देणार्‍या संगीतप्रेमींचे मनःपूर्वक आभार.
-- राजेंद्र

----
L'enfer, c'est les autres -- Jean-Paul Sartre

प्रतिसाद लिहिताना १०% हून अधिक रोमन अक्षरे वापरू नयेत.प्रतिसाद लिहिताना १०% हून अधिक रोमन अक्षरे वापरू नयेत.

इथे कुणाला एनिग्मा ची गाणी आवडतात का? मला जबरदस्त आवडतात.. वेगळाच मुड तयार होतो ! पण बर्याच जणांना आवडत नाहीत. वेगवेगळ्या भाषा,वाद्ये असा मस्त संगम असतो.. असो.. ही चर्चा फार छान आहे. सगळी जुनी-नविन छान, आवडलेली,पण विस्मरणात गेलेली गाणी आठवली!

वीटनी ह्यूस्टन व अलिशीया कीज् ही नावे वर आली होती का?

ह्यूस्टन - आय विल ऑलवेज ..

कीज -फॉलींग् , वूमन्स् वर्थ्

आता सर्वांचीच लिश्ट काढायची झाली तर व्हॅमला विसरून चालायचे नाही. ;-)

जॉर्ज मायकेलची केअरलेस विस्पर, लास्ट क्रिसमस, वेक मी अप वगैरे मस्तच.

अरे हो! आमची पॅरिसही बरी गाते.* ;-) तशी तिला पाहून लोकं गाण्याकडे फारसं लक्ष देत नाहीत म्हणे!

* जबाबदारी-अव्हेरः सदर विडिओ काहीजणांना कै च्या कै वाटेल तेव्हा स्वतःच्या जबाबदारीवर पाहणे.

पण ह्या चर्चेत आणले तर बहूदा हा रोज एकाचे नाव काढून लिहा. असे झाले आहे दिसते.

कोणीही कधीही काहीही गायला असेल तर इथे चर्चा...

कंटाळा आला.

देण्याचा मोह आवरत नाही म्हणून देतो. याचे दुवे शोधा आणि नक्की ऐका... :)

१. सर्वात आवडते रिकी मार्टीनचे "प्रायव्हेट इमोशन". याचा सुरुवातीचा तुकडा आणि गाण्याचे शब्द अप्रतिम झकास आहेत. शिवाय त्याच्या "लाईफ" या अल्बममधली पहिली दोन गाणी. आत्ता आठवत नाहीयेत. "आय डोन्ट केअर" असे काहीसे शब्द आहेत एका गाण्याचे आणि दुसर्‍याचे "आय वोन्ट डेझर्ट यू" असले.
२. स्टिंग चे "इफ आय एव्हर लूज माय फेथ इन यू" हे डेझर्ट रोज पेक्षा जास्त आवडते.
३. निर्वाना चे "ऑल अपॉलजिज"... गिटारचा तुकडा झकास
४. कलोनिअल कझिन्स चे "कृष्णा नी बेगने बारो..." केवळ अप्रतिम.
५. सरव्हायव्हर - आय ऑफ द टायगर: याचा तुकडा दूरदर्शनवर येणार्‍या क्रीडांगणमध्ये वापरत असत. मस्त आहे.. मूड गेल्यावर बूस्ट अप होतो.
६. लिट्ल लेस कन्वर्सेशन: एल्विस जेएक्सएल रिमिक्स (ब्रूस ऑलमायटी मध्ये वापरले आहे पहा)...
७. लेट्स गेट रेडी टू रम्बल (फ्रेंड्स मध्ये वापरले आहे)
८. लास केचप ची सर्व व्हर्जन्स - स्पॅनिश, स्पँग्लिश, हिप्पी, इंग्लिश, कराओके
९. लूझिंग माय रिलिजन - आर.ई.एम
१०. विल स्मिथ आणि लो बेगा (आय गॉट अ गर्ल आणि म्याम्बो नं ५ लई भारी) :))
११. एक ड्रिंकिंग साँग आहे... Chumbawamba यांचे... "वि विल बी सिंगींग... व्हेन् वि आर विनिंग" असे काहीसे... मस्त आहे.

लेख आणि प्रतिसाद वाचून खूप आनंद झाला.

एरिक क्लॅप्टनची मुलाखत एनपीआर रेडिओवर ऐकली. क्लॅप्टनचे संगीत ब्लूजवर आधारित आहे. या मुलाखतीत क्लॅप्टनने सांगितले की १९५०मध्ये त्याने रेडिओवर एका मुलांच्या कार्यक्रमात हूटिंग ब्लूज हे ब्लूज प्रकारातील गाणे ऐकले आणि ते त्याला इतके भावले की तेव्हापासून त्याचा संगीतप्रवास सुरू झाला. गंमत अशी की सॅन डिएगोमधल्या सायमन पेरीने त्या कार्यक्रमात ते गाणे ऐकवण्याची विनंती केली होती. एका तहेने तो क्लॅप्टनच्या संगीत कारकीर्दीला कारणीभूत आहे हे कळाल्यावर त्याला आश्चर्याचा धक्का बसला. (यावर त्याची प्रतिक्रिया होती, "जर तुम्हाला क्लॅप्टनचे संगीत आवडत नसेल तर तुम्ही मला दोष देऊ शकता." :) )
इथे मागे एका चर्चेत आलेला जर तरचा प्रश्न आठवतो. जर सायमन पेरीने ते गाणे ऐकवण्याची विनंती केली नसती तर?
आणि कदाचित आपल्या आयुष्यातही आपले महत्वाचे निर्णय अशा क्षुल्लक गोष्टींवर अवलंबून असले तर?

----
L'enfer, c'est les autres -- Jean-Paul Sartre

अरे हो ह्या सगळ्या यादीत आपल "बॉर्न इन् द युएसए" वाला ब्रुस स्प्रिंगस्टीन राहीलाच की. त्याचे फिलाडेल्फिया ह्या चित्रपटातले 'स्ट्रिट्स ऑफ फिलाडेल्फिया' गाणं बघा किती छान आहे.

चांगली आहेत. अजुन चांगली ऐकायला मिळावी ह्या लोकांकडून

यु आर ब्युटिफूल - जेम्स् ब्लंट

यु हॅड अ बॅड डे - डॅनिएल पॉटर्

मायकेल बुबले - एक क्लासीक (जुने गाणे)