विकास,

आपण अमेरिकेबद्दलचे भारतातले गैरसमज दूर करण्याचा छान प्रयत्न केला आहे.

इस्लाम विरुद्ध ख्रिश्चनिटी, इस्लाम विरुद्ध हिंदुइझम असे तट पाडण्यात आले आहेत.
लढून लढून ह्या धर्मांची वाताहत होणार.
आणि शेवटी सर्व जग बौद्ध धर्म स्वीकारणार आहे.

- तथागत

--
|| बुद्धं सरणं गच्छामि ||

आय एम व्हेरी प्राऊड ऑफ यु बिकॉज तुमी म.टा. मधी लयी मस्त इचार मांडेल हाये.

अकरा सप्टेंबर ला काय होयेल हाये, हे सारे जगाला महीत हाये.पर भारतीय संसदेचा हल्ला ध्येनात नाय.
लयी भारी पॉइन्ट हाये. असाच लिव्हत राव्हा. बाबूरावच्या सुभेच्छा हायेत तुम्हासनी.

ह्याला काय वाटतं आणि त्याला काय वाटेल याचा इचार करायमधी आपून टैम नै घालीत फटकन लिहून मोकळं :)

बाबूराव :)

उत्तम लेख लिहिलात. योग्य त्या मुद्यांचा उहापोह आवडला.
पण तरीही, मला वाटते की मुस्लीम धर्मीयांविषयी अढी अविश्वास व भीती निर्माण करण्यास कारणीभूत ठरला.
आज मला भारतातही एक गोल टोपी घातलेला व दाढी राखलेला माणूस (उगाचच)जितका धोकादायक वाटतो तितका तो पुर्वी वाटत नसे.
जर भारतात ही परिस्थिती तर मी एखाद्या विमानात चढत असतांना असा माणूस पाहिला तर नक्कीच अस्वस्थता येईल असे वाटते.

हा एक प्रकारचा लार्ज स्केल सामाजिक अविश्वास मुस्लीम नेत्यांनी जाणीव
पुर्वक समाजात आणला.

बाकी या हल्ल्याचा उत्तम उपयोग अमेरिकेने आपली आक्रमता वाढवायला करून घेतला यात शंका नाही. मुळात हल्ला का झाला याचे उत्तर अमेरिकेची इतर राष्ट्रांमधली लुडबूड आहे. पण इस्लामी दहशतवादी हे त्यावर उत्तर नक्कीच नव्हते. माझ्यामते लादेन व बुश हे काही फारसे वेगळे नाहीत.

असो, अमेरिकेने आणलेली, आपत्कालीन व्यवस्थापनाची लाट भारताने त्याच व्यावसयीकतेने स्विकारली तर भारताचा खुप मोठा फायदा आहे यात संका नाही.
शिवाय जागतिक राजकारणात,अमेरिकेशी स्ट्रॅटेजिक इकॉनॉमीक पार्टनरशीप फायद्याचीच आहे. वरचष्मा निर्माण करायला ही खेळी चीन ने खेळलीच आहे. आपणही का नको? (किंवा याला काही पर्यायच नाहिये!)
(पण त्याच वेळी लष्करी साहित्यासाठी रशियाच उपयोगी पडेल. तेच तंत्र चालणारे आहे, अमेरिकन तंत्र दिखावू 'वाटते'.)

असो, संसदेवरचा हल्ला भारतीय माध्यमांनी हा विषय कसा 'जळता ठेवायचा' याचे काहीच प्लनींग सरकार कडे नाही. मग काय होणार? सरकारचे यात लाँग टर्म धोरण अत्यावश्यक झाले आहे.

आजच्या जगात नुसतीच माहिती देणे योग्य नाहीये...
योग्य ती माहीती, योग्य त्यावेळी, योग्य लोकांना देणे महत्वाचे आहे.
हे आपण कसे करणार आहोत?

याला अमेरिकन 'ऍप्रोप्रिएटली एज्युकेटींग पिपल' असे म्हणतात म्हणे.

आपला
गुंडोपंत

असो, संसदेवरचा हल्ला भारतीय माध्यमांनी हा विषय कसा 'जळता ठेवायचा' याचे काहीच प्लनींग सरकार कडे नाही. मग काय होणार? सरकारचे यात लाँग टर्म धोरण अत्यावश्यक झाले आहे.

जर माध्यमांनी हा विषय जळता ठेवला असता तर देशात दंगेधोपे झाले असते. अमेरिकेतील गोष्ट वेगळी आहे. अस्मिता जोपासण्याच्या प्रक्रियेत आपण आपलेच नुकसान करुन घेत असतो. इथली विविधताच एकात्मतेला घातक ठरत आहे. विविधतेतील संतुलन राखण्यासाठी आवश्यक असणारा इंटरफेस जर सक्षम कार्यरत असेल तर्च विविधतता ही ताकद असते. Democracy without education is hippocracy without limitation. हे कुणाच वाक्य आहे ते माहीत नाही पण वस्तुस्थितीवर मार्मिक भाष्य करणारे आहे.

प्रकाश घाटपांडे

या निमीत्ताने भारतात् देखील गुप्तचरखाते, वेगवेगळ्या सरकारी खात्यातील समन्वय, सहकार्य ह्यात सुधारणा व्हावी.

राजकीय पक्षांना बोध व्हावा की आपली मतपेटी राजकारण व दहशतवाद ह्यात गल्लत होता कामा नये.

एवढे झाले तरि पावले.

बाकी अमेरीकेचे राजकारण, उपाययोजना ह्या उपचारपद्धती ज्या असतिल ते भारताला लागू होईलच असे नाही. आपल्या वेगळ्या औषधाचा वापर करावा लागणार.

विकास,

सर्वप्रथम लेख म.टा.मध्ये छापून आल्याबद्दल अभिनंदन!

अमेरिकेत झालेल्या या घटनेची मोठ्या शहरांना (लोकवस्ती, येथेही हल्ले होतील का काय अशी घबराट) जेवढी झळ बसली तेवढी लहान शहरांना बसली नाही असे वाटते. अर्थात, हे जगात सर्वत्रच होत असावे. त्यामुळे या घटनेची प्रत्यक्ष झळ आम्हाला बसली नाही. विमानप्रवास, विसाचे प्रश्न, ड्रायविंग लायसन्स इ. इ. साठी बरीच काथ्याकूट करावी लागली हे मात्र खरे.

होमलॆंड सिक्युरिटीबद्दल एक गोष्ट अनुभवली ती येथे देते. २००५ च्या मे महिन्यात आम्ही टोरॆंटोला गेलो होतो, जाताना नायाग्रावरून गेलो तेथे कॅनेडियन सुरक्षा बर्‍यापैकी होती. येताना डेट्रॉईटवरून आलो. अमेरिकेत चेकपोस्टवर गाडी थांबवली तेव्हा आम्हाला वाटले की आमच्या बॅगा, कार, कारची ट्रंक तपासली जाईल. आश्चर्य म्हणजे तसे काहीच झाले नाही. अवध्या दहा मिनीटात आमच्या पारपत्रावर रि-एंट्रीचे श्टॅम्प ;-) मारले गेले आणि आम्हाला देशात शिरण्याची परवानगी दिली गेली.

वरील लेख/चर्चेशी प्रत्यक्ष संबंध नसला तरी अप्रत्यक्ष आहे...

आत्ताच वाचले की हिलरी क्लिंटन (अर्थातच राजकीय स्वार्थासाठी) म्हणाली "भारतीय माणसांनी ठेवलेल्या फंडरेझिंग" च्या कार्यक्रमात म्हणाली की , सरदार पटेलांप्रमाणेच मला अमेरिकेस एकत्र ठेवायचे आहे आणि त्यांनी ज्या पद्धतीने भारताला बलशाली करायचा प्रयत्न केला तसा करायचा आहे. पुढे भारताच्या लोकशाहीचे , निवडणूक पद्धतीचे आणि स्त्रीया निवडून आल्या बद्दलचे कौतूक वगैरे केले.

गेले दोन दिवस अमेरिकेतली प्रसारमाध्यमे ९-११ च्या स्मरण कार्यक्रमांनी भरलेली होती. यांत अमेरिकन दृष्टिकोनांतून अमेरिकन श्रोता अपेक्षित होता. तुम्ही म.टा.मध्ये लिहिलेले सदर वेगळे होते. अमेरिकेतली परिस्थिती जवळून बघितलेल्या, मूळ भारतीय माणसाने आपल्या दृष्टिकोनातून भारतीय श्रोत्यांसाठी लिहिलेले होते. विचारास उत्तेजना देणारे ठरले.

काल सिनेट कमिटीपुढे साक्ष देताना इराकमधील सैन्यप्रमुख जनरल पेट्रॉस यांनी कबूल केले की ९/११ चे हल्ले आणि इराक आक्रमण यांचा काहीही संबंध नव्हता. आता अपेक्षा एवढीच की यावर मा. बुशसाहेब काहीतरी ईनोदी वक्तव्य करतील.

----
L'enfer, c'est les autres -- Jean-Paul Sartre

विकासराव,
लेख उत्तम आहे आणि त्यात मांडलेले मुद्दे भारत आणि इतर आतंकवादग्रस्त देशांना आत्मपरीक्षण करायला लावणारे आहेत. आतंकवादी हल्ले रोखणारी व्यवस्था कितपत कार्यक्षम आहे हा प्रश्न वेगळाच पण असे हल्ले झाल्यानंतरची परिस्थिती अजूनही योग्यप्रकारे हाताळली जात नाही असेच दुर्दैवाने म्हणावे लागते.