त्यासाठी रीतसर वकिलांकडून करार इत्यादी प्रक्रिया करावी लागते. मी माझ्या 'मल्टीमीडिया कादंबरी' या कल्पनेचे व 'कुहू' या शीर्षकाचे पेटंट घेतलेले आहे.

इथे कॉपिराइट आणि पेटंट ह्यांत गल्लत होते आहे असे वाटते. साहित्यिक-वाङ्मयीन, नाट्यात्मक, सांगितिक आणि कलात्मक (लिटररी, ड्रमॅटिक, म्यूझिकल व आर्टिस्टिक) निर्मितीला कॉपिराइट कायदा लागू होतो. ह्या लेखात थोडक्यात फरक दिलेले आहेत.भारतात कॉपिराइट घेण्यासाठी वेगळा अर्ज करण्याची गरज नसते. निर्मितीच्या क्षणापासून कॉपिराइट निर्मात्याचे होतात.

हे बरोबर.

चालण्यासारखे (यूजेबल) टाईममशीन आहे असे दाखवून द्यायला लागेल.

नितिन थत्ते

हे काय भलतंच?

इथील अनेकांनी आपल्या प्रश्नाला गंभीरपणे उत्तरे दिली अन् तुम्ही त्या सगळ्यांची थट्टा करीत, रविवारी दुपारी वामकुक्शी घेताना, असे म्हणत आहात? ये अच्छी बात नही है!

मला स्वतःला श्रीमंत व्हायचे आहे, करोडपती-अब्जोपती व्हायचे आहे. त्यासाठी मी अनेक पुस्तके वाचत असतो, व्यक्तिमत्त्व विकासाहेतू वेगवेगळ्या कार्यशाळांना उपस्थिती लावून जे शिकत येईल ते शिकण्याचा प्रयत्न करीत असतो. जगात कोणतीही गोश्ट फुकट मिळत नसते तसेच फुकट मिळालेल्या गोश्टीचा मान देखील राखला जात नसतो. आपल्या वरील वाक्यातून त्याची प्रचिती येत आहे.

महाराश्ट्रात कित्येक मराठी गुणीवंत मंडळींनी समाजासाठी काहितरी नवीन देण्याहेतू नव्या गोश्टी आपल्या स्वखर्चाने अस्तित्वात आणल्या परंतु त्या गोश्टी ह्या महाराश्ट्रात पैसे देवून म्हणाव्या तशा विकत घेतल्या गेल्या नाहीत. त्या गुणीवंत व्यक्तीला श्रीमंत होणं दूरच, उलट केलेला खर्च देखील मिळवताना नाकी नऊ आले. काहि अपवाद असतीलही.

मला ठाऊक असलेली सद्द्याची उदाहरणे घ्यायची झाली तर..
वरील प्रतिसादातील कविता महाजनबाईंनी मराठीतील पहिली मल्टीमिडीया कादंबरी स्वखर्चाने बाजारात आणली. याआधी त्यांनी देखील याच संकेतस्थळावर सांगितले होते कि त्या कार्यासाठी घेतलेले कर्ज त्यांना अजूनपर्यंत फेडावे लागत आहे.
श्री. विद्द्याधर अमृतेंनी मराठीतून ऍटलास आपल्या कश्टाने तयार करून स्वखर्चाने छापून बाजारात आणला. पण तो त्यांना अनेक ठिकाणी मोफत वाटावा लागतोय, कारण कोणी खरीदारच त्यांना मिळत नाही आहे.
श्री. शुभानन गांगल, श्री. ओंमकार जोशी यांनी देखील आपल्या-आपल्या परीने समाजाला काहितरी देण्याचा प्रयत्न केला होता. पण बदलाचे वारे युरोप-अमेरिकेतूनच येतात व आपल्या चिंटुकल्या संशोधनाला कुठच्या कुठे वाहून नेतात.

अशी अनेक उदाहरणे आहेत, असे असताना तुम्हाला टाईममशीनची कल्पनेसाठी पेटंट हवा आहे असे म्हणून येथील संकेतस्थळावरील सदस्यांची, प्रतिसादकांची थट्टा करावीशी वाटते?

केवळ पेटंट घेवून श्रीमंत नाही होता यायचं. ती केवळ आपली कल्पना कोणी चोरू नये ह्यासाठीची एक पायरी आहे. कल्पना बाजारात विकणं, ही पुढची पायरी आहे असे मी माझ्य चिंतनातून समजलो आहे.