चित्र दिसत नाही.

तुमच्या (आणि माझ्याही) कार्यालयातून ती साईट बंद असावी.
ती बातमी येथेही वाचता येईल.

नसल्यास प्रकाशकांनी कायद्याची मदत घ्यावी.

पुस्तके विकत घेऊन जाळणार असतील तर खुशाल जाळावीत असे माझ्या एका स्वाध्यायी मित्राचे मत आहे.

फक्त त्या चित्राखाली विश्वहिंदुपरिषदेचा ष्टांप का आहे ते कळले नाही.

म्हणजे चित्र दिसते आहे की!
--
माझी प्रतिक्रिया: ज्यांना बायबल जाळायचे त्यांनी बायबल (विकत घेऊन/स्वतः छापून) जाळावे.

फक्त त्या चित्राखाली विश्वहिंदुपरिषदेचा ष्टांप का आहे ते कळले नाही.

अगदी हेच!

--
"आधी इतरांचा विचार करा.. घर्रर्र..घर्रर्र.." विश्वसुंदरी मिस चिनी यांचे आवाहन
http://rbk137.blogspot.com/

>>शीर्शका मध्ये भगवदगीता लिहीताना 'द्' च्या नंतर 'ग' यायला हवा होता. हा विचित्र वर्ण (कॅरॅक्टर) मला आवडला नाही.

आम्हाला पण दुर्लक्श, शीर्शक असे विचित्र लिहिलेले शब्द आवडत नाहीत. =))

अवांतर : ख्रिश्चन लोक बघा काय काय करीत आहेत असे दाखवण्यासाठी विहिंप प्रभृती अशी पत्रके प्रसारित करतात म्हणून त्यांचा ष्टांप असावा.

नितिन थत्ते

एखादी कॉपी डाउनलोड करून त्याच्या हव्या तितक्या कॉप्या बनवून फोल्डर उडवणे अधिक श्रेयस्कर-सांकेतिक-संतुलित ठरले असते.

भारी!! या ऐडियेने बशींची जाळपोळ, गाड्यांवर दगडफेक वगैरे सर्व रोखता येईल. ;-)

पुस्तक जाळण्याविषयी नितिन थत्ते यांनी दिलेले विश्लेषण मला पटते.
पुस्तक जाळणे हा भावना दुखावण्याचा प्रयत्न असतो. घरात काहीही करून समाधान मिळणार नाही. पर्यावरणाला जपून (किमान हानी करून) द्वेष व्यक्त करण्यासाठी कोणत्यातरी (अभिव्यक्तिस्वातंत्र्यसमर्थक) देशातील डोमेन घेऊन त्यावर भावना दुखविणारे साहित्य प्रकाशित करणे सोयीचे ठरेल. म्हणजे, पुस्तक जाळण्याबद्दल जी काय शिक्षा मिळाली असती ती तशीच भोगावी लागू शकेल पण साईट बंद करणे अवघड होईल! शिवाय, इंटरनेटवर अशी बंदी घालणे अशक्यच असते (उदा).

सहमत आहे. परंतु....

मनुस्मृती जाळण्याच्या आंबेडकरांच्या भूमिकेविषयी कुरुंदकरांनी विस्तृत विवेचन केले आहे. गीता जाळणे (किंवा मनुस्मृती जाळणे) म्हणजे पृथ्वीच्या पाठीवरील गीतेची प्रत्येक प्रत शोधून ती जाळणे असे नाही. जाळणे हे प्रतिकात्मक असते. आणि त्या पुस्तकातल्या विचारांचा निषेध म्हणून ते जाळले जाते. त्याशिवाय आपला अनेक विचारांना विरोध असेल पण म्हणून आपण प्रत्येक पुस्तक जाळत नाही. ज्या विचारांना आपला विरोध आहे पण "त्या पुस्तकातले विचार योग्य आणि कालातीत आहेत" असे म्हणून खूपसे लोक त्या पुस्तकाला (त्यातल्या विचारांना) कवटाळून आहेत "त्या लोकांचा निषेध" करण्याचा विचार पुस्तक जाळण्यामागे असतो. [दुर्गाबाई "त्या लोकां"पैकी होत्या की कसे हे मला माहिती नाही. त्यांनी निषेध का केला होता ते माहिती नाही].

नितिन थत्ते

पुस्तकं जाळण्याला विरोध आहे म्हणून विरोध.

भुमिका स्पष्ट केल्याबद्दल धन्यवाद. जालीय विरोधी लेख/चर्चा/प्रतिसाद अप्रकाशित करणे व पुस्तक जाळणे यात फारसा फरक नसावा. पुस्तके जाळल्याने ते पुस्तक नष्ट होते असे घडत नाही. पण जालावरील लिखाणाची बरेचदा प्रत बनवून ठेवलेली नसल्याने ते कायमचेच नष्ट होण्याचा संभव असतो.

अवांतर: या चर्चेत दुर्गाबाई अजून कशा दिसल्या नाहीत असा विचार करत असतांनाच बिपिन यांचा प्रतिसाद वाचला.
_____
द सुप्रिम ट्रायम्फ ऑफ रिजन इज टू कास्ट डाउट अपॉन इट्स ओन वॅलिडिटी.

+१ सहमत.

मी डेव्हिल्स ऍड्व्होकेट काय म्हणून व्हावे? मला हे पुस्तक जाळणे वगैरे प्रकार प्रगतिशील किंवा कार्यक्षम वाटत नाहीत.

- - -

पण तरी : "हिंद्वेतरांना काही त्रास होतो की नाही" हे हिंद्वेतरांना विचारावे.

थोडेसे ऍब्सर्ड करून तुमचे वाक्य सांगतो : मनुस्मृती जाळायचीच असेल तर ती "मनुवाद्यां"नीच जाळावी. गीता जाळायचीच असेल तर ती "गीताभक्तां"नीच जाळावी. .

१) बर्‍याचशा धर्मग्रंथांतली विधाने वैश्विक असतात - म्हणजे धर्मग्रंथाच्या अंतर्गतच "हा सर्वांचाच=तुझाही धर्मग्रंथ" असा उल्लेख असतो.
२) एखाद्या जमातीलाच मर्यादित म्हणून एखादा धर्मग्रंथ असतो, त्या जमातीतले लोक अन्य जमातीतल्या लोकांशी व्यवहार करतातच बहुधा.
म्हणजे म्लेंच्छांशी स्पर्श/भोजन/शरीरसंबंध व्यवहारांबद्दल निषेध एखाद्या हिंदू स्मृतिग्रंथात असतात, ते फक्त हिंदूंनीच आचरण्याबाबत आहेत, असे म्हणूया. पण हिंद्वेतराला हिंदूंशीही स्पर्श/भोजन/शरीरसंबंधाचा व्यवहार करावासा वाटू शकतो. त्यात सुख आहे, आणि निषेधामुळे व्यवहार होत नाही, त्याचे दु:ख आहे. अशा परिस्थितीत "हिंद्वेतराला त्रास नाही" असे ठासून कसे काय म्हणता येईल?

गीता/मनुस्मृती जाळण्यामागची भूमिका सांगितल्यावरसुद्धा माझा ख्रिश्चन चर्चने गीता जाळण्याला विरोध आहे. गीता/मनुस्मृती जाळायचीच असेल तर ती हिंदूंनीच जाळावी. कारण ज्या विचारांचा निषेध करायचा आहे त्याने हिंद्वेतरांना काही त्रास होत नाही.

ज्याला या ग्रंथातील विचारांचा त्रास होऊ शकतो असे लोक जाळण्याचा निर्णय घेण्यास उद्युक्त होऊ शकतात असे वाटते. हा त्रास नेमका कसा उद्भवेल हे सांगता येणे कठिण आहे. (उदा. धर्मग्रंथातील एखाद्या विधानाचा दुरुपयोग करून इतर धर्मीयांवर टीका करणे किंवा त्यांना त्रास देणे. आमच्या बायबलात देव हा एकच असतो म्हणून तुम्ही अनेक देवांना मानणारे निर्बुद्ध आहात अशा टैपचे वाक्य मला एकांनी सुनवले होते. मला व्यक्तिशः काही फरक पडत नसला तरी असे वाक्य ऐकल्यावर चवताळून उठणारे लोक असावेत असे वाटते.) येथे धनंजय यांचा प्रतिसाद पटतो.

असो

अवांतरः

मी खरे म्हणजे धनंजय यांना +१ असे लिहून सहमती देणार होते पण तेवढ्यात त्यांच्या प्रतिसादातील "वातत" असा शब्द पाहिला. मराठी भाषेत असा शब्द असल्याचे मला आठवत नाही (तशी माझी भाषा कच्चीच म्हणून चू. भू. दे. घे. असे लिहिते.) परंतु "वातत" हा टायपो असल्यास उगीच त्यावरून उपक्रमावर आणि मनोगतावर चर्चासत्र सुरु होऊन लोकांचे वेळ वाया जाऊ नयेत आणि धनंजय यांना सुधारणा करण्यास वेळ मिळावा म्हणून मी उपप्रतिसाद देत नाही.

जाळणे हे कधी प्रतिकात्मक असते तर कधी खरोखरचे असते.

१. हल्ली मला एक चित्रकार भेटला त्याने स्वतःची चांगली पेन्टींग्ज जाळून टाकली. त्यांचे फोटो होते म्हणून ती मला पहायला मिळाली. ही पेंटिंग्ज आर्तता दाखवणारी होती. दुसर्‍यांपर्यंत आर्तता पोहोचू नये, किंवा नको ती आठवण म्हणून ती जाळली. हे खरे जाळणे झाले. मालकी त्याची, निर्णय त्याचा पण आपल्याला हळहळ वाटते.

२. एका चित्रपटात (जब वी मेट) नायिका नायकाला सोडून गेलेल्या प्रेयसीच्या फोटोला आग लावायला सांगते. आता आठवण सोडून दे, नवीन आयुष्य जगायला लाग हा त्यातला भाव. हे जाळणे म्हटले तर खरे (इतर फोटो नसतील तर) म्हटले तर प्रतिकात्मक. हे जाळणे समजू शकते.

३. मनुस्मृती आंबेडकरांनी जाळली ती निश्चित प्रतिकात्मक होती. इतर प्रती शिल्लक आहेत (बहुतेक मनुस्मृतीच्या प्रतिमा जाळण्यासाठीजास्त) अशा वेळी ती जाळून काही मिळवायचे नव्हते. नं.२ मधील नवीन अध्याय चालू करा या पद्धतीचे ते जाळणे आहे. याच बरोबर इतरेजनांना त्यात इशारा आहे. त्यात काही गैरनाही.

४. एखाद्या समाजाने आपलेच ग्रंथ जाळणे. मोहमदाच्या वेळी असे काहीसे घडले. धर्मपरिवर्तन (इस्लाम मधे आल्यावर) अनुयायांनी आपल्या पूर्वीच्या दैवतांचा त्याग त्यांना मोडून केला. हे करणे काहीसें नं.१ च्या जाळण्यासारखे आहे. (बामियान बुद्धाबाबत असे म्हणू शकू का?)

५. दुसर्‍यांच्या मालकीची पुस्तके/चिन्हे जाळणे (उदा. हिंदू देवालयांची मोडतोड.) हे वरील चारही प्रकारांपेक्षा वेगळे आहे. तिथे दहशत जाणवते.

६. काही ख्रिश्चनांनी केलेली कुराण/गीता (यातील गीता जाळणे ही बातमी खोटी असायचा संभव आहे.) जाळायचा प्रयत्न. हे प्रतिकात्मक असले तरी त्यात कधीतरी नं.५ ची आठवण करून देते.

तुमच्या विरोधाचे कारण कदाचित असे असावे.

प्रमोद

--कारण ज्या विचारांचा निषेध करायचा आहे त्याने हिंद्वेतरांना काही त्रास होत नाही.
असहमत!

हिंदूंच्या जाती-पोटजाती इतक्या वैतागवाण्या आहेत की, धर्मांतर केले की, त्यांना ख्रिश्चन म्हणून सामावुन कसे घ्यायचे हा त्यांच्यासमोरील मोठा प्रश्न आहे. त्यामुळे त्यांनी निषेध करण्याचे ठरवले असावे.