“तुम्ही फक्त नाम घ्या बाकी सारे मी बघतो”
श्री महाराज (सदगुरु श्री ब्रह्मचैतन्य गोंदवलेकर महाराज)

श्री महाराजांचे चरित्रात व प्रवचनातून वरिल बोधवाक्य अनेकवार वाचले होते पण त्याची प्रचिती कालच पाहिली त्याबत थोडस लिहाव असं मनात आल म्हणून ……

ज्याचेबाबत हे लिहावयाचे आहे त्याचे नांव वगळून थोडक्यात….

माझा एक मावसभाउ आहे वय साधारण ४६, तो मुंबईत एका सहकारी बॅंकेत नोकरिला होता, राहला स्वतःची जागा होती, पण पहिल्यापासून आवड राम नामची. श्री महाराजांचा अनुग्रहित. पत्नी व एक लहान मुलगा असा परिवार. बॅंकेच्या नोकरित मन रमत नव्हतं म्हणून १९९६ साली पत्निला पत्नीला एक दिवस सांगितल कि माझी इच्छा फक्त रामनाम घेण्याची आहे माझ मन नोकरित रमत नाही मला अस वाटतं कि जर आपण आपल्या गांवी जाउन राहिलो तर आपली एक एकराची छोटीशी नारळ – पोफळीची बाग आहे आपल्याला चैनीत राहता येणार नाही पण अन्नाला कमी पडणार नाही. माझी इच्छा आहे कि आपण तेथे जाउन रहावे पण तुझी परवानी मनापासून असेल तरच आपण हा निर्णय घेउया. तेथे गेल्यावर मी पैसे मिळवण्यासाठी नोकरि वगैरे काहि करणार नाही. तुला दुध काढण्यापासून सारे करावे लागेल मी बागेत जरुपुरतेच लक्ष घालिन. तू शांतपणे पुर्ण विचार करुन तुझा निर्णय सांग माझी कोणतिहि जबरदस्ती नाही. पत्नीचे बालपणापासूनचे सारे आयुष्य मुंबईतच गेलेले पण ती तयार झाली आणि हा सदगॄहस्थ बॅंकेतिल १०-१२ वर्ष झालेली नोकरि सोडून गावी (एक छोटस तालुक्याचे ठिकाण आहे) पत्नी मुलासह गांवी निघून आला. घरि आधिच आई-वडिल होतेच त्यात या तिघांचे आगमन झाले. आर्थिकस्थीति बेतासबात पण त्याचे कोणालाच वैषम्य नाही. चेह-यावर सदैव समाधान. आल्यागेल्याचे अगदि अगत्याने करणार आणि त्यामुळे घरि कायमच पाहूण्यांची ये – जा चालूच आलेल्या प्रत्येकालाच जाताना जड जावे त्यामुळे तो परत परत येणार. त्या घरि गेल्यावर एक वेगळ्याच प्रकारचे समाधान प्रत्येकालाच वाटतं.

१९९६ ते २००२ पर्यंत “श्रीराम जयराम जय जय राम” या मंत्राचा माळेवर मोजून केलेला एक कोटीचा जप झाला. २००२ साली गोंदवल्यात जाउन १३ कोटी जपाचा संकल्प सोडला पुर्वीचा एक कोटी जप रामर्पण केला. तेथपासून २१ जून २००९ पर्यंत नविन दोन कोटी जप माळेवर करुन झाला. हा जप करणा-याना माहित आहेच कि एक तासात ३ हजार जप होतो. प्रपंचात राहून जप करणे किती कठि़ण असतं हे वेगळ सांगायला नको.

काल दुपारी जेवायला घरि आलो व जेवल्यावर नेहमीप्रमाणे थोडावेळ वामकुक्षी घेत होतो तोच भ्रमणध्वनी वाजला माझ्या त्याच गावातिल एका समाधानी ग्राहकाने सांगितले कि नुकताच त्याचा एक व्यवहार झाला आहे व काहि रक्कम दिर्घ मुदतिसाठी गुंतवावयाची आहे त्यासंबंधी त्याला माझेशी सल्लामसलत करुन निर्णय घ्यावयाचा होता कालची सायंकाळ मोकळीच होती म्हणून लगेच भेटावयाचे ठरले. माझ आफिसचे काम उरकून मी मार्गस्थ झालो सायंकाळी ५ ते ८ पर्यंत कामाची चर्चा आटोपली. त्याच गावात माझा तो मावसभाउ रहात असल्यामुळे व त्याचेकडे ६ महिन्यात गेलेलो नसल्यामुळे मिटिंगनंतर त्याचे घरि गेलो भोजन वगैरे आटोपल्यावर गप्पा मारत बसलो होतो.

माझ्या मावसभावाचा मुलगा यंदाच १० वी पास झाला होता तेव्हा त्याचे फोनवर अभिनंदन करताना मी त्याला विचारले होते की कॉलज प्रवेशावेळी तुला काही मदत हवी असली तर निःसंकोचपणे सांग तेव्हा तो म्हणाला होता कि नकोय सोय झालेली आहे आत्ता फोनवर सांगत नाही तू प्रत्यक्ष आल्यावर सांगतो. अर्थात काल तो विषय निघाला. आम्ही दोघे मावसभाऊ व गुरुबंधू आणि एक वेगळीच नाळ जुळलेली असल्यामुळे आमच्यात नेहमिच मोकळेपणाने चर्चा होते. मी त्याला विचारले आता सांग तुला मुलाचे कॉलज प्रवेशावेळी जवळपास १५ हजार रुपये लागले तसेच यापुढे त्याचे रहाणे जेवणे वगैरेसाठी दर महा ३ हजार रुपये खर्च येणार आहे तुला हे कस काय जमणार कारण तुला नियमित असे काहिच उत्पन्न नाही त्यानंतर त्याने जे सांगितले ते त्याच्याच शब्दातः

काय सांगु तुला महाराजांची लिला अगाध आहे थांब त्यानी काय चमत्कार केला ते तुला दाखवतोच असे म्हणून त्याने एक चिठी माझ्या कडे दिली व म्हणाला वाच. चिठीत लिहिले होते कि सोबत काहि रक्कम रामनाम घेत असतानासुध्दा काहि वेळा पैशाची गरज हि लागतेच म्हणून पाठवली आहे कॄपया त्याचा स्वीकार करावा. अरे एक दिवस सकाळिच माझे दारात एक गॄहस्थ माझीच चौकशी करत हजर झाले व नागपूरहून श्री ….. यानी हि चिठी तुम्हाला दिली आहे असे म्हणून एक उघडे पाकिट माझ्या हातात दिले ते मी तू आत्ता बसलायस त्याच झोपाळ्यावर ठेवले व त्यांचेशी बोलता बोलता घरभर फिरत फिरत माडिवर महारांजाची खोली दाखवून खाली आलो तर आई म्हणाली अरे त्या पाकिटात बघितलस का ५ हजार रुपये आहेत मी त्या गॄहस्थाना विचारले तुम्हाला माहित आहे का तर ते म्हणाले हो आणि चहापाणी घेउन ते गॄहस्थ निघून गेले. त्यानंतर एक मनी आर्डरची पावती त्याने माझेकडे दिली एका अन्य व्यक्तिने ३ हजार रुपये पाठविले होते. आता हे दोघेह तसे अपरिचित त्यानी हे असे ८ हजार दिले, मे महिन्यात हिची बहिण १५ दिवस आली होती तिने जाताना मुलाला ५ हजार दिले होते आणि ८ दिवसापूर्वीच आमचे शेजारी पुर्वी नोकरीनिमित्त रहाणारि व्यक्ति ८ दिवस आमचेकडे रहायला आली होती तिने जाताना अडिच हजार मुलाचे हातात दिले. या सगळ्यात मिळून मुलाचे कॉलेज प्रवेशाचे भागले. आणि पुढे ऐक परवा मुलाची नविन गावी सर्व व्यवस्था करुन आलो आणि सास-यांचा फोन आला तुमचा मुलगा तो माझा नातू आहे व त्याचेसाठी मला काहितरि करायचे आहे तेव्हा मी जिवंत असेपर्यंत त्याचे खर्चासाठी मी दरमहा ३ हजार रुपये पाठवणार आहे तेव्हा नाहि म्हणू नका.

आणि मी काहि क्षण पुतळा झालो अंगावर रोमांच उभे राहिले श्री महाराजानी वर पहिलेच लिहिलेले वचन असे पाळले होते.

यात एक संकेत म्हणून कोणाचाच नामोल्लेख केलेला नाही आवडत्या नामाचा एक विलक्षण अनुभव म्हणून फक्त येथे लिहिला.