उदाहरणार्थ यास्मिन शेखांच्या लेखातील खालील परिच्छेद पहावेत -
एकेरी अवतरणचिह्नांमधील शब्दापूर्वीचे चिह्न योग्य उमटलेले नाही, तेथे वेगळेच काही चिह्न दिसते (त्या चिह्नाचे नाव असल्यास माहीत नाही), मात्र कॉपी पेस्ट केल्यावर येथे ते व्यवस्थित उमटलेले दिसत आहे. बाकी दोष खालील परिच्छेदामध्ये लाल रंगात दाखविले आहेत. (उच्चार हा शब्द किती वेगवेगळ्या प्रकारे चुकीचा टंकता येऊ शकतो ह्याचे खालील परिच्छेद हे उत्तम उदाहरण ठरावे :)) -

उदाहरण १ - मराठी मातृभाषा असलेले पुष्कळ सुशिक्षित लोक चादर ऐवजी चादर (चारमधील ‘चा'चा तालव्य उच्चा र), तसेच चाबूक ऐवजी चाबूक (तालव्य उच्चाचर), समाज ऐवजी समाज (दंतमूलीय उच्चाूर) करताना आढळतात. त्या उच्चा रांपैकी कोणता उच्चा्र स्वीकारायचा असा प्रश्न पडतो. दुसरी अडचण, माझा (दंतमूलीय) पण माझी (तालव्य), त्याचा (दंतमूलीय) पण त्याची (तालव्य), माज (दंतमूलीय) पण माजी (तालव्य). मराठीत ‘इ' हा स्वर तालव्य असल्यामुळे ‘माझा' यातील ‘झा' खाली नुक्ता दिल्यास ‘माझी'मधील ‘झी' खाली नुक्ता देऊ नये, हे चटकन लक्षात येणे कठीण. ज, झ यांच्या बाबतीतही हीच अडचण येईल. इंग्लिशमध्ये ‘S' या अक्षराचा उच्चाकर वेगवेगळा होतो तो सवयीने आपण बरोबरच करतो. उदा० Some, Sure, Season, thieves. ते उच्चाचर वेगळे आहेत तेव्हा त्यांचे स्पेलिंग वेगळे हवे, असा अट्टहास कोणी करीत नाही. त्याच पद्धतीने मराठीत एका वर्णाचे दोन उच्चा र (किंवा दोन उच्चाेरांसाठी एक वर्ण) मान्य करायला प्रत्यवाय नसावा.

उदाहरण २ -(७) र्हसस्व-दीर्घासंबंधीचे नियम (नियम ५ ते ८). यांत एकच बदल सुचवावासा वाटतो. तत्सम इ-कारान्त व उ-कारान्त शब्द दीर्घ लिहावेत, विभक्तिप्रत्यय किंवा शब्दयोगी अव्यय लागल्यास ते दीर्घच राहतात; फक्त सामासिक शब्दांत हे शब्द पूर्वपदी आल्यास, ते संस्कृताप्रमाणे र्हलस्व लिहावेत, असा नियम आहे. (८) नियम ११मध्ये भर घालावी. हळूहळू, मुळूमुळू इ० शब्दांतील दुसरा व चवथा स्वर दीर्घ लिहावा, असा नियम आहे. याला अपवाद ध्वन्यनुसारी शब्दांचा द्यावा. जसे : रुणुझुणु, झुळुझुळु, कुहुकुहु. तसेच, चिवचिव, रिमझिम (उपान्त्य स्वर र्ह्स्व लिहावा.)

उदाहरण ३ - महाराष्ट्र राज्याची स्थापना १९६०मध्ये झाल्यावर ‘मराठी साहित्य महामंडळा'ने आपली लेखनविषयक १४ नियमांची यादी महाराष्ट्र शासनाकडे मान्यतेसाठी पाठवली, ती १९६२मध्ये. १९७२मध्ये त्यात आणखी चार नियमांची भर घालण्यात आली. महाराष्ट्र शासनाने ते नियम मान्य करून मराठी प्रमाणभाषेचे लेखन या नियमांनुसार करावे आणि शिक्षणक्षेत्रात आणि इतरत्रही ते त्वरित अमलात आणावेत, असा आदेश काढला. काही अपवाद वगळता, आपण मराठी माणसे त्या नियमांनुसार मराठीचे लेखन करतो आहोत.
ह्या उदाहरणामध्ये शेवटच्या वाक्यातील 'करतो आहोत' हे खटकले. ते 'करत आहोत' असे असायला हवे. हा संकेतस्थळावरील अंकातील टंकलेखनाच्या दोष आहे वा मूळ लेखामध्येच 'करतो आहोत' आहे ह्याबद्दल कल्पना नाही.

ही केवळ काही उदाहरणे झाली, ह्याव्यतिरिक्तही अनेक चुका सापडतील. लेखन मूळ युनिकोडीत नसणे आणि नंतर ते करणे वा इतर काही कारणांमुळे हे दोष निर्माण झाले असतीलही. कारणे कोणतीही असोत, मराठी अभ्यास परिषदेच्या संकेतस्थळावर असे दोष मोठ्या प्रमाणात असणे अजिबात योग्य नाही, परिषदेने ह्याकडे लक्ष पुरवणे महत्त्वाचे आहे असे वाटते.