किती छान लिखाण केले आहेस कर्णा.
अगदी लगेच पाहावासा वाटला हा चित्रपट.
मी तर पाहीनच पण इतरांनाही पाहायला सांगेन.
आपला
गुंडोपंत

जबरे परीक्षण. 'टिंग्या' पहावाच आणि आता नवीन खळबळ उठवणारे काहीही पाहू नये अशी दोन्ही मते एकाच वेळी मनात आणणारे.
सन्जोप राव

निर्माता मंगेश हाडवळे हा राजुरीचा. आळेफाटा-आळे-राजुरी आन बेल्हे. ओतुर म्हणजे माझे जन्मगाव. पण मी वाढलो बेल्ह्यात.बैलांच्या बाजारासाठी सुप्रसिद्ध. तीन पिढ्यांची शेती, गडीमान्सांनि भरलेलं घर. गाव नबाबाचं. आजोबा व (नंतर चुल्ते ) मुलकी व पोलिस पाटील. या माझ्या पार्श्वभुमीवर मला या चित्रपटाने नॉस्टल्जिक बनवले. ट्रॅक्टर आपल्या वावरात येईल म्ह्जी मंग आपल्या चितंग्याला सुटी; अशी वाट पहाणारा टिंग्या पुलावरुन थांबलेला ट्रॅक्टर जेव्हा वाट बदलतो तेव्हा निराश होणारा टिंग्या. 'त्वा व्हय म्होरं मपला मी येतु मागन' अस म्हणून मोठ्या भावाला कटवणारा टिंग्या. " मोठी मान्स समदी ख्वटाल्डी" "आत्ता मी बारकाये मॉठ झाल्याव मंग पघ काय कर्तो ते" असा विद्रोह व्यक्त करणारा टिंग्या. "द्यवाला सांग मपल्याला दाक्तर भेटू दे" "मपल्या चितंग्याला बरा कर" अशी विनवणी करणारा टिंग्या. बाजारला चितंग्याला घेउन जाताना चितंग्या ऐवजी स्वतःच्या पायावर फटके मारुन घेणार टिंग्या. शेवटपर्यंत चितंग्याला ईकू नये म्हनुन बाजारात बी वपायाला आल्याव सौदा फिसकटताना आनंद होणारा टिंग्या. आता सौदा काय होत न्हाई असे झाल्याव आनंदून चितंग्याला परत घेउन जाताना चौकशी करणार्‍याला "घेतला" अशी थाप मारणारा टिंग्या. अगदी शेवटी पाच हजाराला दोनशे कमी असा सौदा बाजार संपता संपता झाल्यावर टिंग्या व चितंग्याला शोधत येणारे गिर्‍हाईक जेव्हा त्याच्या हातातून चिंतंग्याला घेतो तेव्हा असहाय्य बापाला "मपला चितंग्या परतदे" असं म्हणत त्याच्या कुशीत आक्रोश करणारा टिंग्या. गावडीला ग्वॉर्‍ह झाल्याव चितंग्याच्या साळलेल्या शिंगाड्याचा तुकडा खडकाच्या कपारीतुन परत आणुन गोर्‍ह्याला चिंतंग्या नाव ठेवून आनंद व्यक्त करणारा टिंग्या.मला माझा सवंगडीच वाटला. लघुशंका करणार्‍या तीन मुलांचे दृष्य पाहिल्यावर् मला शाळेतील मुतायच्या खेळाची आठवण आली. डावखराच्या बाब्याचा मुत लई लांब जायचा. आम्ही मुतावं झाड बी जगवायचो.
जुन्नर, आंबेगाव, खेड (आता राजगुरुनगर) या उत्तर पुणे जिल्ह्यातील तालुक्यातील ग्राम्य बोली कोल्हापुर भागात निर्माण झालेल्या मराठी चित्रपटांपेक्षा वेगळीच. तिन्ही तालुक्यातील पुर्व भाग व पश्चिम भाग हा भौगोलिक दृष्ट्या वेगळा. पुर्व भागात नेहमीच दुष्काळ असे . जुन्नर तालुक्यात मुस्लीम बहुल भाग हा खूप आहे. हा समाज इथल्या मातीशी एकरुप झालेला आहे. मुंडास व नौवारी घालताना दाढी वाढलेलि -मिशीचा साफ कट व कानातले बहुरंध्रांकित पाळीवरचे दागिने, खेडवळ मर्‍हाटी भाषा असा हा साज या भागात दिसून येतो. चित्रपटात उर्दू मिश्रित मराठी टाळलेले दिसते.
चित्रपट संपल्यावर मला कालकुपीतून बाहेर आल्यासारखे वाटले. शरद गोयकर या बालकलाकाराचा इतरांच्या दृष्टिने असलेला अभिनय हा माझ्यासाठी मात्र वास्तवच होता
( चितंग्यासाठी दोन आसु ढळलेला)
प्रकाश घाटपांडे

चित्रपट पहायलाच हवा. वळू पाहिला. आवडला. पण पटकन संपला असे वाटले.

इतका आशयगर्भ विषय इतक्या चपखल पार्श्वभूमीवर इतक्या सूक्ष्म पद्धतीने हाताळल्याबद्दल निर्माते मंगेश हाडवळे आणि त्यांच्या सहकार्‍यांचे अभिनंदन.
आणि आजानुकर्णाचे हे रसग्रहण तर एकदम वा! वा!
त्यात घाटपांड्यांचा साजिरा प्रतिसाद! वा!

पण हा चित्रपट इथे पाहता येत नाही म्हणून अरेरे! अरेरे!

चांगल्या चित्रपटाची सुंदर ओळख. प्रकाश काकांचा अतिशय सुंदर प्रतिसाद.

विसुनाना निदान "बघायचे सिनेमे" या यादीत तरी हे नाव टाकता आले.

टिंग्या पाहण्यापूर्वी असं वाटलं होतं की मराठीमध्ये बैलांवर चित्रपट बनविण्याचा ट्रेंड सुरु होतोय की काय? सहज म्हणून टिंग्या बघायला गेलो. तिकिटखिडकीवर चित्रपट सुरु व्हायच्या फक्त पाच मिनिटे आधी पोहोचलो तरी तिकिट मिळालं.

मध्यंतरापर्यंत छोट्या छोट्या प्रसंगांतून टिंग्या आणि चितंग्याचं नातं तसंच टिंग्याचा बापाची घालमेल उलगडत नेली आहे. रात्री उठून एकटाच बाहेर बसलेला टिंग्याचा बाप आणि मागे कडकलक्ष्मीचा बुंगबुंग आवाज. पुढे फासाचा दोर. शहरी यांत्रिकतेमुळं डोळ्यांतलं पाणी गेली कित्येक वर्षे आटून गेलं होतं ते बाहेर आलं. हुंदका आवरला तरी डोळ्यातील पाण्याला कोण अडवणार आणि अडवावंही का?

टिंग्या आणि रशिदा. जेव्हा टिंग्या चितंग्याला विकून येतो तेव्हा नानीही गेलेली असते. गळ्यात चितंग्याची माळ घालून पळत येणारा टिंग्या आणि इकडून येणारी रशीदा एकमेकासमोर येऊन थबकतात तो शॉट अप्रतिम आहे. दोघांचीही आपापली दु:खे आहेत. "माझं आभाळ तुला घे तुझं आभाळ मला" हे गाण मागे वाजतंय आणि सूर्य पश्चिमेकडे कललाय. सर्व जाणिवा स्तब्ध होऊन जातात या क्षणी.

आज हे लिहितोय पण चित्रपट बघून एक आठवडा झाला आहे. पण कंठ तसाच पुन्हा पुन्हा दाटून येतोय..स्वतःच्याच कबरीवर लावायला दगड कोरत बसलेले नाना-नानी आठवताहेत.

अभिजित...

खूपच सुंदर परीक्षण. बघायलाच हवा असा पिक्चर.. या आठवड्यात जमवणारच बघणे.

मी देखिल लहानपणी गाईबैलांमध्ये वाढले आहे. आजही गावी जेव्हा आमच्या गाईला वासरी/गोर्‍हा होतो तेव्हा माझा आणि आऊचा अर्धापाऊण तास फोन चालतो वर्णन ऐकतऐकवत. गोर्‍ह्याच्या बदल्यात वासरी घेतली असली तरी देवाच्या कृपेने कधी कोणाला कसायाच्या हाती विकायची वेळ आली नाही पण तशी काही कारणाने आल्यास कशी मनःस्थिती होईल, याचा विचार करूनच मन थिजून जाते आहे. चार-एक दिवसात आमची गोदा व्यायची आहे.. गोर्‍हा झाला तर 'चितंगा' नाव ठेवायचा विचार घोळतो आहे आता मनात. :-)

हा अप्रतिम चित्रपट परिचय आणि त्यावर उत्स्फूर्तपणे आलेले प्रतिसाद -विशेष करून घाटपांडे, अभिजीत आणिअ वेदश्री ह्यांचे--- हे सर्व वाचून कुठेतरी आपल्या मातीची अनिवार ओढ लागून राहिली आहे. टिंग्या हा माझ्या मातीचा चित्रपट आहे, हे ह्या सर्वावरून तीव्रपणे जाणवले. म्हणून तो बघायलाच हवा.

ह्या लेखाबद्दल कर्णाचे धन्यवाद मानावे तितके थोडेच.

वर सर्वांनी वेगवेगळ्या पद्धतीने अभिनंदन केल्यावर माझ्यासाठी फारच कमी शब्द उरले आहेत. म्हणूनच अभिनंदनासोबत आभार मानतो. आजानुकर्णाच्या परिक्षण वा रसग्रहण शैलीचे वैशिष्ट्य म्हणजे नेमक्या शब्दात तो विषयाचा आवाका मांडून वाचकांना संपूर्णतेची अनुभूती देतो आणि त्याच वेळी त्यांना ती कलाकृती प्रत्यक्ष अनुभवण्यास भाग पाडतो.
खरोखरच अप्रतिम परिक्षण..... अजून काय लिहू!

एक सूचना: मला वाटतं प्रकाशकाकांच्या व अभिजितच्या प्रतिसादातील काही मुद्दे घेऊन (तसेच यानंतर काही उपयुक्त जोड प्रतिसाद आल्यास त्यातील योग्य तो भाग घेऊन) तुझे परिक्षण पुन्हा संकलित करुन निर्मात्यांकडे पाठविल्यास ते त्यांच्या पीआर एजंसी मार्फत सदर परि़क्षण वृत्तपत्रांकडे पोहचविण्याचा प्रयत्न करतील. त्याचबरोबर उपक्रम चालकांनी 'मित्रांना कळवा' अशी लिंक लेखाला देण्याची व्यवस्था केल्यास अधिकाधिक लोकांना पाठविता येईल. सोबतच उपक्रमावर नवीन सदस्य येण्यास नवा मार्ग तयार होईल.
जयेश

>> वर सर्वांनी वेगवेगळ्या पद्धतीने अभिनंदन केल्यावर माझ्यासाठी फारच कमी शब्द उरले आहेत.

काय लिहू ? शब्द संपले आहेत. 'कर्ण आणि घाटपांडे यांचे मनःपूर्वक आभार, इतकेच म्हणतो.

वा कर्णा,परीक्षण तर उत्तमच ! चित्रपट कधी पाहता येईल त्याची वाट पाहणे आले.
स्वाती

कर्णा, टिंग्याचं परिक्षण झकास झालं आहे.
आपल्या परीक्षणाने दुसरा चित्रपट पाहण्याची उर्मी झाली. यापुर्वी 'वळू' आणि आता 'टिंग्या'
सुटीतल्या उपक्रमात याची नोंद करुन ठेवली :)

विकासाच्या लखलखाटामुळे आपले डोळे इतके दिपले आहेत की अशा यातना भोगणारे अनामिक आपल्याला आता दिसतच नाहीत. आपण अद्यापही जिवंत असलो तर निदान हा चित्रपट पाहून त्यांच्या परिस्थितीच्या जाणीवेने अशांत व्हावे. आपल्याच आयुष्याबाबतची आपली समज वाढवून घ्यावी इतकी अपेक्षा करणेही फार होईल.

या अशांततेतुनच सामाजिक संवेदना निर्माण होवो. २०२० साली भारत महासत्ता निर्माण होण्याची स्वप्ने आपण बघतो आहोत. तो कुठला भारत आहे?
प्रकाश घाटपांडे

योगेश, सुरेख परीक्षण! प्रकाशराव आणि अभिजित यांचे प्रतिसादही आवडले.

नुसतं परिक्षण वाचूनच गलबलून जायला झालं !!
चित्रपट पहायला हवा असं वाटतंय, पण पाहवला जाईल असं नाही वाटत आहे.

सुंदर परिक्षण कर्ण !

फारच सुंदर परिक्षण. घाटपांडे आणि अभिजीतचे प्रतिसादही सुरेखच. चित्रपट पाहण्याची अनिवार इच्छा झाली.

टिंग्या हा चित्रपट बर्‍याच लोकांना आवडला तो त्यातल्या कथेमुळे आणि त्यातील कलाकारांच्या अभिनयामुळे. विशेषतः टिंग्याच्या भूमिकेतील बालकलाकाराच्या अभिनयामुळे. मी स्वतः चित्रपट पाहात नसल्यामुळे माझे स्वतःचे असे ह्याबाबत काहीच मत नाही.आत्तापर्यंत इतरांकडून ऐकलेल्या मतांमध्ये जरा वेगळे वाटलेले आणि विचारप्रवृत्त करणारे हे मत वाचल्यावर ते आपल्यासमोर मांडावे असे वाटले.
त्या चित्रपटाच्या कथेसंबंधात आणि एकूणच आपल्या प्रेक्षक मंडळींबद्दल एक गमतीदार तरीही वास्तववादी वाटणारा हा अभिप्राय वाचा.

मराठी भाषा हा माझा प्राणवायू आहे