हा चर्चेचा विषय चांगला आहे (काहीतरी लिहीता येईल असे वाटतयं! :) ह.घ्या.)

"गुंजीकर, दामले, राजवाडे, अर्जुनवाडकर, आचार्य आणि दीक्षित ही सगळी मंडळी कोण आहेत? कुणाची मान्यता मिळवली आहे असं म्हणताय आपण? आम मराठी माणसाची का? "

यावर आपण जे इंजीनियर आणि सामान्य / अनुभवी वाहनवचालकाचे उदाहरण देत आहात त्यावर खालील भाष्य करता येईलः
मोटारीचे गियर कसे तयार करायचे म्हणजे ते विशिष्ठ पद्धतीने ते चालतील हे एखाद्या इंजीनियर्स - शास्त्रज्ञांचा आणि व्यवस्थापकांचा गट ठरवतो. ते मग गाडीचे सरकारमान्य आणि "इंडस्ट्री"मान्य (स्टँडर्ड) तत्रज्ञान असेल त्यात बसते का ते पाहून तसे मान्य करून घेतो, मग त्या पद्धतीने गाडीचे मॉडेल/प्रोटोटाईप इत्यादी बनवून टप्या टप्याने ती गाडी सर्वप्रकारच्या शास्त्रीय आणि सेफ्टीसंदर्भात चाचण्या झाल्या की गाडी बाजारात येते. मग ती एखादा अनुभवी चालक विकत घेतो आणि त्याच्या अनुभवाने तो जशी चालवायची तशी चालवतो. अर्थात ते जरी बरोबर असले तरीवाअधी म्हटल्याप्रमाणे "स्टँडर्ड" च्या तत्वात बसणारे नसेल किंवा तसे ते त्याचा भाग नसेल. म्हणून त्याच्या पद्धतीने गाडी चालवणे ही इंग्रजीत ज्याला SOP or Standard Operating Procedure असे म्हणतात ती होवू शकत नाही.

आता आपण ज्या मंडळींनी उत्तरोत्तर फेरफार करून मान्यता मिळवलेली व्यवस्था तयार केली म्हणता ते एक तर अशा पद्धतीचा भाग असले पाहीजे अथवा त्यांनी तसा पुढाकार घेवून तशी पद्धत तयार केलेली असली पाहीजे पण ते नुसतेच अनुभवी चालक आहेत असे म्हणून उपयोगाचे नाही. म्हणजे व्याकरणासंदर्भातीलच उदाहरण देयचे झाले तर पाणिनींनी व्याकरणाचे अस्तित्वात नसलेले नियम तयार केले ज्याला "standardaization" म्हणता येईल. तर दादोबा पांडूरंगांनी इंग्रजी भाषेचे व्याकरणातील नियम मूळ धरून त्याच पद्धतीचे नियम अधुनीक मराठीत आणले (कृपया या आठवणीवरील माहीतीत काही चूक असल्यास दुरूस्त करावी).

शेवटी आपल्या प्रश्नाचे : "पण अधूनमधून तांत्रिक अभ्यासकाचा आणि तंत्रज्ञान वापरणार्‍याचा सुखसंवाद साधावा. हा कसा साधावा, उपक्रमावर तो साधता येईल काय, याबद्दल आपले काय मत आहे?", मला वाटते ते उत्तरः

आपण आधी चालू केलेल्या चर्चेत एकंदरीत सुसंवाद आहे असे वाटते. पण आपल्याला आपल्या प्रश्नातून जर असे विचारायचे असेल की त्या चर्चेत जास्तीत जास्त लोकांना रस (interest)तयार करणे आणि सहभाग घेण्यास लावणे कसे जमेल, तर ते शेवटी प्रत्येकाच्या आवडीनिवडिवर आणि एखाद्या विशिष्ठ लेखाच्या पद्धतीवर (लेखकाच्या नव्हे) , अवलंबून राहील. काही लेख लोकांना आकर्षीत करतील तर काही नाही. मला इतकेच सुचवायचे आहे की आपण जरूर लिहीत राहा, कारण अशी माहीती जालावर राहील्यास त्याचा उपयोग फक्त उपक्रमावरील व्यक्तींपुरताच तो मर्यादीत राहणार नाही तर कालांतरानेपण होईल.

त्याला मधुशालाप्रेमी यांनी एक महत्त्वाचा आणि समर्पक प्रश्न विचारला
हा प्रश्न व्याकरणापेक्षा मोठा आहे. त्याची चर्चा व्हावी.

धन्यवाद धन्याशेठ, हद्द आहे तुझी बाबा! :) माझ्या एका प्रश्नावर तू नवीन चर्चाविषय सुरू केलास याचे खरंच नवल वाटले! पण म्हणजे बघ, माझा प्रश्न किती महत्वाचा होता ते! ज्यामुळे तुलाही नवीन चर्चाविषय सुरू करावासा वाटला!

असो, आता चर्चाविषयाकडे वळतो-

"मोटारची भ्रमणे" हा काय प्रकार आहे? बाजाच्या पेटीला मी कधी हात लावला नाही, माझ्या गियर बदलण्याचे त्या शब्दांत वर्णन मला मान्य नाही.

करेक्ट!

हे मोटारीचं उदाहरण अगदी चपखल दिलंस बघ धनंजया! अरे मगाशी तुझा लेख वाचतांना माझीही अगदी अशीच अवस्था झाली होती. मनाशी म्हटलं, आपण तर मारे एवढे बोलतो, गप्पा मारतो, लेख वगैरे लिहितो, पण हे सर्व आपण ज्या भाषेत लिहितो त्या भाषेच्या व्याकरणाचा आपल्याला काहीही गंध नसताना आपण हे सगळं कसं काय करू शकतो? तुझ्या लेखातलं जे व्याकरण वाचत होतो त्यातला एक शब्दही कळत नव्हता, मग आपल्याला लिहिता-बोलताना हे व्याकरण कुठेच कसं अडत नाही, असा प्रश्न मला पडला होता! असो...

तुझाच,
तात्या.

मजकूर संपादित. व्यक्तिगत रोखाचा वाटलेला मजकूर अप्रकाशित केला आहे.

'मराठी' व्याकरण आणि भाषासौंदर्य ह्यावर आधारीत असणार्‍या ह्या चर्चेमध्ये 'सामान्य माणसा'चा 'आम आदमी' का झाला आहे?