हा प्रश्न आहे खरा आणि तसे होताना दिसतेही. अमेरिकेतही हा प्रकार इथल्या पद्धतीने का होईना होत असतो..

२-३ वर्षांपूर्वी एम आय टी मधील प्रोव्होस्ट का अशीच कोणीतरी उच्चस्तरीय बाई (तिचे नाव/पद मी आत्ता विसरलो, शोधून सांगू शकीन) ही शाळेतून महाविद्यालयात प्रवेश देण्यावरून पालकांचे आणि मुलांचे वर्कशॉप घेयची. ती म्हणाली की जर आम्हाला लिहीण्यातून (निबंध प्रवेशासाठी लिहावे लागतात त्यातून) मुलगा/मुलगी स्वतंत्रपणे विचार करत नसल्याचे जाणवले अथवा जर प्रवेशाबद्दल कुठलीही चौकशी करण्यासाठी आई-वडीलांचे फोन आले तर त्या मुलाचा आम्ही फारसा विचार करत नाही कारण तो स्वतंत्र राहू शकणार / विचार करू शकणार नाही असे आम्ही समजतो.

थोडे अवांतरः याच बाईचे ३० वर्षे मानाची सर्व्हीस (आणि लोकांमधे प्रसिद्ध होवून) एम आय टी सारख्या मान्यवर संस्थेत केल्यावर एका निनावी फोन मुळे लक्षात आले की तीने सांगीतलेले शिक्षण तिच्याकडे नाहीच आहे आणि ती ज्या मान्यवर विद्यालयातून शिकली असे तीने ३० वर्षांपूर्वी सांगीतले, तसे काही नाहीच आहे अर्थातच दुसर्‍यादिवशी तिला काम नव्हते. नंतर कदाचीत आई-बाबा म्हणाले असतील म्हणून सांगत होतो की खोटे बोलू नकोस!)

आम्ही कॉलेजमध्ये असताना आमच्या कंपूत एक असाच 'ममाज बॉय' होता. टोळक्यातले कुणी सिग्रेट ओढत असेल तर तो म्हणायचा की अरे मी जरा लांब उभा रहातो, आईला वास येईल..
हे अतिरेकी प्रेम मुलांना वैताग ठरु शकते. त्यांना दुबळे तर ते करतेच...
सन्जोप राव

काय भविष्य असेल असल्या मम्मीज बॉय बनलेल्या आणि बनवलेल्या मुलांचं ?

त्याची कल्पना नाही पण मुलांच्या आयुष्यात अतीहस्त्क्षेप असेल तर लग्ना नंतर यांची परिस्थीती अवघड होवू शकेल. यांना आई व पत्नी यांचा मागणी व हक्काचा तोल सांभाळणे फार कठीण जाईल असे वाटते. तसेच असा हस्तक्षेप करणार्‍या आईलाही मुलाचे लग्न पचवणे जड जाईल असे वाटते.

एक अजून- हेच प्रश्न एखादी मुलगी असती तर पडले असते का हो?
की तीचे असे घरी विचारणे सहजपणे गृहीतच धरले गेले असते?

आपला
पुर्वाश्रमीचा ममाज बॉय नि आताचा बायकोच्या ताटाखालचे मांजर ;)
गुंडोपंत

अरे वा. आपले अनुभव मजेदारच.
माझ्या एका मित्राला लहानपणी तो खेळताना पडला की घरचे रागवायचे. अनेकदा तर तो मला अश्या प्रसंगी सोबत घेवून जायचा आणि मी त्याच्या घरच्यांना सांगायचो की तो पडला यात त्याची चूक फारशी नव्हती.
माझा अजून एक मित्र, तो आमच्या बरोबर द्वितीयवर्षात असताना सिंहगडावर राहण्यास आला. तेंव्हा त्याला आणि मला त्याच्या घरच्यांशी थोडा वाद घालायला लागलाच होता. तर त्याला गडावर सांकाळी चढणे, तेथे राहणे हा एक मोठा पराक्रम घडत आहे असे वाटत होते. (तोवर मला गडावरचे बेडूक सुद्धा ओळखायला लागले होते इतक्या वेळा मी हा उद्योग केला होता.)
आता तुम्हाला असा प्रश्न पडला की अशी मुले परदेशात जातील का? तेथे त्यांचे कसे होईल ! तर मी सांगतो. त्यांना रोज येथून तिकडे सर्व सांगावे लागते. येथे कोठे इतरत्र फिरायचे असेल तरी ते घरी सांगतात. एक मुलगा तर त्याच्या घरी त्याने आज काय खाल्ले ते सुद्धा सांगत असतो.

अनेकदा मला वाटते की घरच्यांचे मन सुद्धा मुलांनीच तयार करायचे असते. मुल थोडे उद्योगी व्हायला लागले तर घरचे त्याला सरावतात. आपणच काही वेळा जोखडातून बाहेर यायला लागते. ते ज्याला जमत नाही तो परदेशातून सुद्धा हजेरी देत राहतो.

मुलांना जोखडात ठेवू नये आणि जोखडातील मुलांनी लवकर त्यातून सुटकेचा मर्ग शोधावा हे उत्तम.
--लिखाळ.

यंदा श्रावण पाळावा म्हणतो ! त्याला साखळीला बांधावे की पिंजर्‍यात ठेवावे याचा निर्णय होत नाहीये :)

अनेकदा मला वाटते की घरच्यांचे मन सुद्धा मुलांनीच तयार करायचे असते. मुल थोडे उद्योगी व्हायला लागले तर घरचे त्याला सरावतात. आपणच काही वेळा जोखडातून बाहेर यायला लागते. ते ज्याला जमत नाही तो परदेशातून सुद्धा हजेरी देत राहतो.

मुलांना जोखडात ठेवू नये आणि जोखडातील मुलांनी लवकर त्यातून सुटकेचा मर्ग शोधावा हे उत्तम.

ह्या सारखा उत्तम मतित्तार्थ या चर्चेसंदर्भात नाही!

अनिरुद्ध दातार
प्रसंग १] माझ्याही ओळखीत एक असाच मुलगा (माझा क्लासमेट) आहे. टी शर्ट खरेदी करताना त्याला एखादा सिलेक्ट करायला सांगितला, की तो आईला विचारत होता. (शेजारीच बाबा उभे असताना).
प्रसंग २] कधी कधी (खरेतर् बर्‍याचदा) त्याचे आई-बाबा संध्याकाळी बाहेर गेले असताना मी त्याला अभ्यासाला घरी बोलावले असता त्याने फार विचित्र (माझ्याकरता विचित्र) कारण सांगितले ते असे: "आई-बाबा बाहेर गेले आहेत."
मी:"मग कुलुप लावून ये आणि किल्ली समोर ठेव"
तो: "अरे नाही रे. तसं नाही करता येणार"
मी :"का?"
आणखीनच विचित्र कारण (माझ्याकरता)
तो: "बाबांना समोरुन किल्ली घ्यावी लागेल."
आता याचे काय करावे????????????????????
अवघड आहे...............(रामा शिवा गोविंदा!)