सुनिलराव,

या सुंदर गाण्याला आपण उजाळा दिलात या बद्दल आपले धन्यवाद...

एक हाडाचे पत्रकार, ज्येष्ठ लेखक, आणि ८०व्या अखिल भारतीय मराठी साहित्य संमेलनाचे अध्यक्ष - श्री. अरुण साधू यांच्या 'सिंहासन' ह्या राजकीय कादंबरीवर अधारीत जब्बार पटेल यांच्या 'सिंहासन' मधील हे चित्रपट गीत...

सिंहासन हा चित्रपट 'सिंहासन' आणि 'मुंबई दिनांक' या दोन कादंबर्‍यांवर आधारित आहे.

मिळालेले बक्षिसाचे तब्बल २५ रू. दर-गुरूवारी दत्तांचा वार साजरा करण्यासाठी लागणारया खर्चासाठी वापरण्याचा मास्तरी आदेश लगेच मिळाला ही गोष्ट वेगळी.

हा हा हा!

गझल सम्राट सुरेश भट यांचे वास्तवाची जाणीव करून देणारे जळजळीत प्रखर शब्द, १९८० च्या सुमाराची ही ज्वलंत चाल अगदी अलीकडील वाटावी ही पं. हृदयनाथ मंगेशकर यांची संगीती-जादू आणि आशाताईंचा थेट काळजाला साद घालणारा आवाज, यामुळे हे गीत फक्त गाणे किंवा कलाकृती नाही तर एक 'सामाजिक सत्य' व 'विचार' म्हणून त्याच्या कर्त्यांनी पेटविलेल्या मशालीच्या रूपाणे मराठी मना-मनांत कायम तेवत राहिल.

सहमत आहे...

बाबूजी (सुधीर फडके), गदिमा, राजा परांजपे आणि असे अनेक थोर प्रतिभावंत...यांच्या वैभवी परंपरेला जपणारया ह्या दिग्गजांच्या कारकीर्दिचे कधी-कधी आपणही जिते-जागती साक्षीदार झालो, ही देखील आपली पूर्व-पुण्याईच नाही का?

अगदी खरं!

चित्रपटात मला वाटते पुरुषी आवाज आहे. रवीन्द्र भटांनी म्हटले असावे.--वाचक्‍नवी

या गीताने खरेच एक माहोल निर्माण केला होता. अजूनही मन उभारुन उठत.
सुनिल लिंक चेन्नईला इसरला कि झापात?

प्रकाश घाटपांडे

गाण्यातून आणि लिखाणातून हे अगदी स्पष्ट आहे.... त्याकाळचे हे धग-धगीत वास्तव होते.......
आजची आणि त्यावेळेसची परीस्थिती हा फरक नक्कीच आहे.

सुनिल सेठ,

आम्ही या गीतावर महाविद्यालयीन युवकांच्या युवक महोत्सवात हे समुह गीत बसवतो,रंगीत तालीम होईपर्यंत आमचा परफॉर्मस एकदम सही असतो,वेळेवर मात्र विद्यार्थी घोळ करतात.आणि चांगले गीत बसवले होते,प्रयत्न करा, पुढच्या वेळेस बक्षीस नक्की मिळेल असे म्हणतात.बाय द वे चांगल्या गीताची आठवण करुन दिलीत.

आजपेक्षा उद्या आपली स्थिती अजूनही चांगली होईल...
पण म्हणून इतिहासाची, घडलेल्या घटनांची नाळ आपण सहज तोडू शकत नाही.
लेखक, रचनाकार, शाहीर, गायक, संगीतकार, पत्रकार यांच्या माध्यमातून त्या-त्या परिस्थितीचे सत्य सामान्यांपुढे येते.
प्रस्थापितांना ते उघड-उघड आव्हान असते. ते कटू असले तरी त्यातूनच आजच्या आपल्या हया सुस्थितीची (त्यातल्या-त्यात) बीजे रोवली गेली आहेत.