याच्या बरोबर उलट होणार आहे. टच-स्क्रीनच्या युगात की-बोर्ड बाद होऊन हातानेच स्क्रीनवर लिहिता येईल. त्यातलेही बरेचसे लिखाण स्पीच रेकग्निशनने होईल. हस्ताक्षर चांगले असणे अनिवार्य होईल. त्याशिवाय संगणकावर लिहिणे शक्य होणार नाही. तेव्हा एवढ्यातच तुमच्याकडच्या पुस्त्या फेकून देऊ नका.

ती बेलबॉटम प्यांटीची फ्याशन् परत आडवी इस्त्री घेऊन आली होती तसलं का हो, दुर्मुख साहेब?

हाताने लिहीणं ही एक सोय होती. आता नव्या काळात हाताने लिहीणं हे गैरसोयीचं असून संगणकावर टंकन करणे हे स्वत:च्या व इतरांच्या सोयीचं आहे.

कागदावर लिहीलेलं जास्त काळ टिकू शकत नाही. पण संगणकाच्या मदतीने टंकलेले मिटवल्या शिवाय मिटू शकत नाही, तसेच ते स्थानांतरीत करणे देखील सोयीचे आहे.

चांगले हस्ताक्शर असणे ही पूर्वीची गरज होती. आताच्या काळात आपल्याला जे सांगायचे आहे ते व्यवस्थित शब्दात, वाक्यात ओतता येणं गरजेचे आहे. व्याकरण विशयाचा हा भाग आकळून घेणं गरजेचे आहे. कारण कार्यालयात काम करताना, किंवा कायद्या संबंधाबाबतचे काम करताना तो अभ्यास उपयोगाचा पडू शकतो.

हरकत नाही. :-(

माणसाने दगडावर कोरणे, भाजलेल्या मातीच्या पाट्या बनवणे, भूर्जपत्रांवर लिहिणे, शाईचा वापर ते बॉलपेन वगैरे करता करता अनेक जुन्या गोष्टींना फाटा दिला आहे. तरीही या कला संपुष्टात आल्यात असे म्हणता येत नाही. लेखनाचेही तसेच होईल. अद्यापही शाळा, कॉलेजांत अनेक विषयांसाठी हातानी लेखन करावे लागते. अनेकदा मिटींगमध्ये नोट्स घेताना मी त्या कागदावर खरडते. हे असे सुरू राहिल. अंतकाळ एवढ्या लवकरही आलेला नाही पण बदल निश्चित असतो. त्याची खंत वाटली तरी ती तेवढ्यापुरतीच असावी.

मराठी असे आमुची मायबोली तिला बैसवूं वैभवाच्या शिरी |
***********************************
यात सुंदर हस्ताक्षराविषयीं लिहिले आहे:
शिष्याने बाळबोध अक्षर|घडसून करावे सुंदर| जे देखतांचि चतुर | समाधान पावती||
वाटोळें सरळें मोकळें|वोतले मसीचें काळें|कुळकुळीत वोळी चालल्या ढाळे|मुक्तामाळा जैशा||
पहिले अक्षर जें काढिले|ग्रंथ संपेतो पाहात गेले|येक्या टांकेचि लिहिले|ऐसे वाटे||
अक्षराचे काळेपण|टांकाचे ठोसरपण|तैसेचि वळण वांकण सारिखेची||
वोळीस वोळी लागेना|आर्कुली मात्रा भेदीना|खालिले वोळीस स्पर्शेना| अथवा लंबाक्षर|| भोवतें स्थळ सोडोनि द्यावे|मध्येच चमचमीत ल्याहावे|कागद झडतांही न झडावें|लागेचि अक्षर||
[आर्कुली=रफार]

प्रियाली यांच्याशी सहमत..
लिहिणे इतक्या लवकर मरेल असे काही वाटत नाही.. परंतु सुंदर हस्ताक्षर मात्र दुर्मिळ होईल असेच वाटतेय..

मराठी असे आमुची मायबोली तिला बैसवूं वैभवाच्या शिरी |
***********************************
श्री.स्वधर्म यांनी लेखनक्रिया या समग्र समासाचा संदर्भ दिला हे छान झाले.समास वाचून त्या काळच्या लेखनसामग्रीची कल्पना येते.त्याकाळीं कागद दुर्मीळ होता.
* "शिष्याने बाळबोध अक्षर"... या ऐवजी दासबोधात "ब्राह्मणे बाळबोध अक्षर..." आहे असे स्वधर्म म्हणतात ते खरेच आहे.

जुन्या कला टिकल्याच पाहिजेत.

मला गारगोटीवर गारगोटी आपटून एका झटक्यात आग पेटवायची सुंदर कला शिकायची आहे. ही कला शिकवणारे क्लास कुठे मिळतील?

नितिन थत्ते

अवांतर : कदाचित पुढच्या काळात सुंदर अक्षरवाल्याची काही पत्रास राहू नये. जर प्रत्येक जण संगणकावर लिहील तर प्रत्येकालाच आपले प्रेझेंटेशन/कम्युनिकेशन सुंदर अक्षरात करता येईल. सुंदर अक्षर राहीलच .... ते काढू शकणार्‍याची काहीच खास पत नसेल

सुंदर अक्षर राहीलच .... ते काढू शकणार्‍याची काहीच खास पत नसेल
थत्ते यांच्या वरील मताशी मी सहमत आहे.

गारगोटी पेटवण्याची कला..

मी लहानपणी वृद्ध माणसे चिलिम ओढतांना पाहीलेली आहेत. त्यावेळी ते त्यांच्या तंबाखूच्या डबीशेजारी असलेल्या कप्प्यातून दोन गारगोट्या आणि चिमूटभर कापूस काढून चिलम पेटवायचे. हे मोठ्या उत्सुकतेने मी पाहीलेले आहे. आता चिलम (गांजा) ओढण्याची कला (?) सुद्धा अस्तंगत होते आहे. गारगोटीवर आग पेटवायची कला याच लोकांकडून शिकाव्या लागतील.

अजून

जाडसर पिठाची भाकरी हातावर अलगद थापून खरपूस भाजण्याची कलासुद्धा काही दिवसांनी अस्तंगत होईल असे वाटते.

गेले कित्येक वर्ष मी किराणासामान किंवा चेकबुक/जमा पर्ची या शिवाय काही लिहिले असेल असे आठवत नाही.
घरातल्या लहान मुलांना (विषेशत: इंग्रजी शाळेत जाणार्‍या) मराठी अक्षरे गिरवताना कसेसेच वाटते. काय माहीत, त्यांच्या काळात हे असे लिहावेच लागणार नाही बहुतेक.