अश्या डोक्यात जाणार्‍या प्रतिक्रिया वाचून काय वाटते.

मी अशा प्रतिक्रियांना डोक्यात जाऊ देत नाही. अशा प्रतिक्रिया वाचून फार मनोरंजन होते. बरं ह्यापैकी काहींना हजारे आठवतात. तर काहींना रामदेव. त्यांना स्वतःचे असे मत नसते. म्हणजे तुम्ही रावले असायला हवे असे मी म्हणत नाही पण... असो. बाकी रामदेवबाबांच्या सैन्यात स्त्रियांच्या कपडे घालून पळण्याची ड्रिल अनिवार्य ठेवणार आहेत अशी बातमी आतल्या गोटांतून मिळाली आहे.
माझा एक मित्र-- त्याला मठ्ठ म्हणवत नाही. कारण पगार उच्च ६ आकडी आहे-- एखादा हायड्रोजन बॉम्ब टाकून द्यायला हवा असे काल म्हणत होता. मी ही प्रतिक्रिया अजिबात डोक्यात जाऊ दिली नाही. कारण तो मित्रांना वेळोवेळी उंची स्कॉच आणून देत असतो. असो. तूर्तास एवढेच.

"तुझं वाचन किती? तू बोलतोयस किती?"
"तुझा पगार किती? तू बोलतोयस किती?"

आपला आधीचा उडालेला 'रसग्रहणात्मक' लेख आणि या लेखातले उद्धृत केलेले उदाहरण पाहता आपण जरी फेसबुक ट्विटर वगैरे नावे लिहिली असली तरी आपला रोख एकाच संस्थळावर दिसतो.

तर त्याबाबत इथल्या मऊ मातीवर खणण्याऐवजी आमच्या* सारखे तिकडे जाऊन खणण्याचे धाडस** करावे.

असो. हा प्रस्ताव कै च्या कै पद्धतीने लिहिला असला तरी त्यावर सिरिअस आणि मुद्देसूद चर्चा होऊ ही शकेल कदाचित.

*आमच्यासारखे हा आदरार्थी बहुवचनी शब्द नसून येथील इतरही काही सदस्यांचा त्यात अंतर्भाव आहे.
** हे धाडस आपण कुठल्या दुसर्‍या आयडीने आधीच करत असाल तर तसे (निरोपातून) सांगावे. प्रतिसाद उडवण्याची विनंती संपादकांना करीन.

नितिन थत्ते

सोशल एँगर समजू शकतो, कर्कश्शपणा आणि आक्रस्ताळेपणाही समजून घेऊ शकतो पण कधी कधी हे जरा जास्तच होते आहे असे वाटते.

हे सर्व समजत असेल तर हे असे होणे क्रमप्राप्त आहे हे समजून घ्या. हे फारतर एक दोन दिवस चालते. लोक तावातावाने बोलतात, भांडतात आणि आपल्या कामाला लागतात. त्या कर्कश्शपणात भाग न घेणारे दुर्लक्ष करतात किंवा लांब बसून मजा घेतात. दोन दिवसांनी सर्व विसरायला होते. जालावर बसून लेख/ चर्चा/ कविता/ प्रतिसाद लिहिणार्‍यांना अशा घटनांची फारशी झळ पोहोचलेलीही नसेल कदाचित म्हणून हे शक्य आहे.

मुंबईतील माझ्या वर्गमित्राची चौकशी केली तेव्हा त्याने "अजून सुपात आहे" एवढेच सांगितले. इतर कोणताही राग बाहेर काढला नाही. कदाचित दूरच्यांना जे जाणवते, ते जवळच्यांना जाणवत नसेल.

थत्तेंचे म्हणणे की यावर मुद्देसूद चर्चा शक्य आहे हे पटते. चर्चेला तसे स्वरूप देणे सदस्यांच्या हाती आहे.

राग येऊ द्यायचा नाही.म्हणजे अतिरेकी किंवा प्रतिक्रियाकार दोघांचाही.तसेही जुन्या पठडीप्रमाणे क्रोधात् भवति संमोहः आणि शेवटी बुद्धिनाश आणि सर्वनाश ठरलेलाच.मग कशाला (आपलीच) बुद्धी आपणच नासवून घ्यायची?
जस्मिन् रेवॉल्यूशन्,मेणबत्त्या,भीषण कविता वगैरे एक तात्पुरते फॅड् असते.प्रचलित पद्धतीने हाताळली जाणारी माध्यमे-विशेषत: इलेक्ट्रॉनिक् माध्यमे-हा एक अतिशय,प्रचंड,भीषण काळा विनोद आहे. हसू आले तर हसा बापडे.

अशा वेळी भावुक प्रतिक्रिया येतील, हे अपेक्षित आहे.

अशा मोठ्या घटनेनंतरच्या प्रतिक्रियांकडे तारतम्याने बघायला पाहिजे.

सहमत.

आयरोनिक - मध्यमवयीन पांढरपेशे लोक जे करू शकतात ते मध्यमवयीन पांढरपेश्या लोकांनाच आवडत नाही. :)

'तश्या' प्रतिक्रीया वाचुन काय वाटावे असा तुमचा आग्रह आहे?

ऋषिकेश
------------------
कधी कधी तुम्ही काय बोलताय हे तुम्हालाहि कळत नाहि, इतके तुम्ही हुशार आहात का?

धागा आवडला. किंचित शैक्षणिक छटा आहे. आंतरजालावर आपण वावरतो त्याचेदेखील काही "प्रोटोकॉल्स" असतात(असावेत.) कारण माझ्या २ वाक्यांनी समोरच्या व्यक्तीच्या मनात विचारांचे तरंग(रिपलस) उमटतात. तेव्हा मी शक्य तितका आक्रस्ताळेपणा, कर्कश्यपणा, बोचरेपणा आदि वैगुण्ये टाळणे आवश्यक आहे. मान्य!!!!

किंबहुना - जिथे म्हणून आपण अन्य व्यक्तीसन्नीध (मग विचारांनी अथवा कसे) येतो तिथे दुसर्‍या व्यक्तीचा विचार आपल्यापेक्षा काकणभर अधिक केलाच पाहीजे.