माझा भारत महान आहे.पण तो महान आजच्या 3 पेज वर चमकणाऱ्या क्रिकेट खेळाडू, फिल्मी नट-नट्या किंवा आपल्या राजकारणी नेत्या मुळे नव्हे, 100 स्रीया बरोबर लग्न करून प्रेमाचा आव आणणाऱ्या ताजमहल बांधणाऱ्या आणि काम झाल्यावर कारागिरांचे हात तोडणार्या राजा मुळे तर नव्हेच नव्हे .तर स्वर्गातून गंगा पृथ्वी वर आणणाऱ्या भगीरथ , अजिंठा , वेरूळ चे पहाड खोदून त्यावर नावाची साधी पाटी न लावता कर्म करणाऱ्या कारागीरा मुळे भारत महान आहे महात्मा फुले. बाबासाहेब आबेडकर,योगी विवेकानंद , बाबा आमटे , मेधा पाटकर, आणि इतर अनाम अज्ञात सामान्य माणसा मुळे माझा भारत महान आहे. आज अश्याच एका अवलियाची गोष्ट आहे .बिहारी भारतीयाने आपल्या पत्नीच्या प्रेमा करता एकट्याने आख्खा पहाड फक्त छाननी हातोड्याने फोडून गावकऱ्या साठी बोगदा ३५० फूट लांब १६ फूट रुंद आणि १२ फूट उंच अशा आकाराचा कल्पनाही करू शकत नाही असा तयार केला.
दशरथ मांझी हा बिहार प्रदेशाचा एक रहिवाशी. गया जील्हायातील गेहलोर-वजीरगंज हे खेडे ही त्याची जन्मभुमी आणि कर्मभूमी. या खेड्यात ना रस्ते ना इतर सोई -सुविधा ना दवाखाना . कोणतीही अडचण आली, सरकारी कामकाज असले तर 50 किलोमीटर दूर असलेल्या वजीरगंजला मोठी टेकडी पार करून जावे लागे.नवीन मार्ग तयार करून हे अंतर कमी करता येईल याची कोणी कल्पना ही केली नव्हती.भारतातील अनेक खेड्या सारखी याही खेड्याची दुरवस्था होती.
याच खेड्यात दशरथ मांझी हा सामान्य नागरिक ( common man ) राहत होता...........
अखेर तब्बल 24 वर्षानंतर1982 साली त्याचे स्वप्न पूर्ण झाले. दोन तप पूर्ण झाल्यावर टेकडीने पूर्ण शरणगती पत्करली मानवाने निसर्गावर परत एकदा मात केली. टेकडीतून आरपार जाणारा रस्ता पूर्ण झाला. हा बोगदा लहान साहन नव्हे तर तब्बल 350 फुट लांब , 16 फुट रुंद 12 फुट उंच या आकाराचा झाला. 50 किलोमीटरचे अंतर 40 किलोमीटर ने कमी झाले.आता तुम्हीच ठरावा सत्तेच्या पैश्याच्या जोरावर ताजमहाल बांधून खोट्या पेमाचा बाजार मांडणारा शहनशाह मोठा की पत्नीच्या प्रेमाखातर
स्वतःच्या बळावर गावाकरता डोंगर फोडणारा रस्ता बांधणारा दशरथ मोठा .
READ MORE ....http://thanthanpal.blogspot.com/2009/12/blog-post_4268.html
२) http://www.theindianblogger.com/interesting/remembering-a-man-who-moved-...

भारतातील वैद्यकीय सेवा प्रगत देशांच्या मानाने स्वस्त आहे आणि बहुतेक वेळा डॉक्टरांचा अनुभव चांगला येतो. (म्हणूनच हल्ली मेडिकल टूरिझमच्या नावाखाली परदेशातील लोक इथे येऊन दातांच्या उपचारापासून ओपन हार्ट सर्जरीपर्यंत सगळे काही करून जातात.

भारताचा सांस्कृतिक वारसा मोठा आहे. इथे व्हॅलेंटाइन डे साजरा केल्यामुळे संस्कृती बुडाली असा संस्कृतीचा भंपक अर्थ अपेक्षित नाही. विविध भाषा, त्यामधील साहित्य, आपली स्वतंत्र संगीत परंपरा ही आपली संस्कृती आहे. त्यात कामसूत्र आणि खजुराहो हे देखील येतात. याबद्दल शिवसेना आणि इतर संस्कृतीरक्षकांचे काय मत आहे हे जाणून घ्यायला आवडेल.

--
अनुदिनी : http://rbk137.blogspot.com

तुमचा खेळ थोडा धूसर वाटतोय.

चांगले आहे, आणि चांगले होत आहे या दोन म्हणण्यामध्ये फरक आहे. तुम्हाला जर कॅल्क्युलस कळत असेल तर मी ते डेरिव्हेटिव्हच्या भाषेत समजावून सांगू शकेन. तुम्हाला ते कळत नाही असं गृहित धरून चालतो.

एखाद्या व्यक्तीला गेली वीस वर्षं त्याच्या वार्षिक उत्पन्नाच्या सहापट कर्ज आहे असं समजा. मात्र गेल्या तीन वर्षात त्याला अधिक पैसे मिळायला लागले, त्याने बरंच कर्ज फेडलं, आणि आता त्याला वार्षिक उत्पन्नाच्या फक्त तीनपट कर्ज आहे. या परिस्थितीला तुम्ही काय म्हणाल? (हे केवळ रूपक म्हणून घ्या, मला भारताच्या कर्जाची चर्चा करायची नाही) कर्ज कमी झालंय ही चांगली परिस्थिती का तिप्पट कर्ज अजून बाकी आहे ही वाईट परिस्थिती?

तुमची व्याख्या स्पष्ट करा, मग जरूर आव्हान स्वीकारू. तुमचा प्रश्न सध्या तरी खूपच अंधूक आहे त्यामुळे आत्ता काहीच बोलता येत नाही. जरा तुमच्या व्याख्या स्पष्ट करा, मग बोलू.

राजेश

द्रौपदीचे सत्त्व माझ्या लाभु दे भाषा-शरीरा
भावनेला येउं दे गा शास्त्र-काट्याची कसोटी

लाइफ एक्स्पेक्टंसी ऍट बर्थ ३५ वर्षे वरून ६५ वर्षे झाली ही गोष्ट चांगली की वाईट ते बघा बुवा.

परंतु सर्वांना चांगले स्टॅण्डर्ड ऑफ लिव्हिंग आपण अजून देऊ शकलो नाही हे खरे. पण असलेले स्टॅण्डर्ड ऑफ लिव्हिंग ६० वर्षांपूर्वी असलेल्यापेक्षा चांगले आहे की वाईट हे पाहणे चांगले.

नितिन थत्ते
(कॅरॅक्टर काऊंटर स्टिल हॅज द बग, सो आय डोण्ट हॅव टु राईट धिस वे)

कोण्त्याही पेयाने अर्धवट भरलेल्या पेल्याला अर्धा भरलेला म्हणायचे का अर्धा रिकामा हे पुष्कळसे बघणार्‍याच्या दृष्टीकोनावर अवलंबून असते. त्याचप्रमाणे कोणतीही गोष्ट सांगताना संदर्भ बदलले की ती गोष्ट वाईटाची चांगली किंवा चांगल्याची वाईट होऊ शकते. आजच्या भारतात जो सर्वात मोठा बदल मला जाणवतो तो लोकांच्या भविष्याबद्दल असलेल्या आत्मविश्वासाबद्दल जाणवतो. अगदी पंधरा वीस वर्षांपूर्वी सुद्धा भारताचे भवितव्य एकूण निराशाजनकच आहे असाच सूर लोकांच्या बोलण्यातून निघत असे. लोकसंख्या वृद्धी, अन्नधान्य उत्पन्नात घट असे अनेक मुद्दे निघत. पण आता यातल्या बहुसंख्य अडचणी तशाच राहलेल्या असून सुद्धा भविष्याबद्दल सर्वसाधारण माणूस आशादायक आहे असेच चित्र दिसते. भारताची ही सगळ्यात मोठी अचिव्हमेंट आहे असे मी मानतो.

चन्द्रशेखर

भारतात काय चांगलं आणि काय वाईट आहे ह्या प्रश्नाचं उत्तर माझ्याकडे नाहि.. मात्र काय चांगले / वाईट वाटते हे कदाचित सांगू शकेन पण मुड झाला की/तर लिहीन

ऋषिकेश
------------------
कधी कधी तुम्ही काय बोलताय हे तुम्हालाहि कळत नाहि, इतके तुम्ही हुशार आहात का?

माझा भारत महान आहे... पण अकबर बिरबलाच्या गोष्टी प्रमाणे घोडा का अडला , भाकरी का करपली या प्रश्न ला जसे एकच उत्तर होते न फिरवल्या मुळे तसे भारताचे झाले आहे. प्राचीन काळात सर्वात प्रसिद्ध असलेली ही संस्कृती आज झाकोळल्या गेली आहे. १००-१२५ वर्षाच्या स्वातंत्र्य लढ्या नंतर आणि हजारो ज्ञात-अज्ञात स्वातंत्र्यवीरांच्या बलिदाना नंतर १९४७ साली भारतास स्वातंत्र्य मिळाले.पण त्या नंतर आलेल्या लोकशाहीत जनते कडून निवडून आलेल्या राजकारणी नेत्यांनी हा इतिहास लपवून ठेवत स्वातंत्र्य फक्त गांधी आणि नेहरू यांच्या कॉंग्रेस मुळेच मिळाले असा खोटा मतलबी प्रचार सुरु केला आणि त्या प्रमाणे इतिहास लिहिला गेला. स्वतंत्र्य मिळवून दिलेलेया भावनेचा मतान साठी दुरुपयोग करून घेतला. त्याच बरोबर प्रबळ विरोधी पक्ष निर्माण होवू नये म्हणून निवडणूक कायद्यात अनेक पळवाटा ठेवल्या , भ्रष्ट्राचारा च्या कायद्याचे ही तसेच केले . यामुळे भारतीय राजकारणात पक्षा पेक्षा वयक्तिक स्वार्था जास्त महत्व प्राप्त झाले, आयाराम गयाराम वृतीने रात्रीतून पक्ष बदलण्याची वृत्ती वाढली. सुरवातीस पक्ष नेते गुंड, भ्रष्ट्राचारी यांची अंधारात मदत घेत होते. या नेत्यांच्या दुप्पटी वागण्याचा कावा जेंव्हा या लोकांच्या नजरेत आला ,तेंव्हा गुंडांनी समाजसेवकाचे रूप धरण करत राजकारणाचा ताबा घेतला आज राजकारणात ५०% नेते गुंड आहेत हे मी नाही मध्यप्रदेश विधानसभेत सरकारने आकडेवारी देवून सांगितले. गुंडांचा मता साठी साम ,दाम ,भेद दंड अत्यंत उपयोग सिद्ध झाल्याने सर्वच पक्षांनी त्यांना उदार आश्रय दिला. आज नेत्या पेक्षा पक्षावर गुंडांचेच वर्चस्व निर्माण झाले.त्यात या नेत्यांनी जातीचे धर्माचे राजकारण मतांसाठी राबविले त्याचा भस्मासुर आज त्यांनाच आव्हान देत आहे. क्षणिक लाभासाठी राज्याराज्यात प्रांतवाद जाणूनबुजून निर्माण केला याचा परिणाम राज्याराज्यात पाक-भारत सारखे दुष्मन संबंध निर्माण झाले. मतांच्या लाचारी साठी संसदेवर हल्ला करणाऱ्या अतिरेकी दहाषदवाद्याला गुन्हा सिद्ध होवून सुद्धा फाशी दिली जात नाही party with different BJP चा नारा लावणारी पार्टी सुद्धा कॉंग्रेसची duplicate आवृत्ती झाली. त्यामुळे भारताचे राजकारण पूर्णपणे भ्रष्ट्राचारी नोकरशहा , गुंड, धर्मवेडे, जातीय नेते यांच्या हातात गेले. नेते फक्त मुखवटे झाले.
भ्रष्ट्राचार लपविण्यासाठी राष्ट्रीय भावनेला हात घातला जात आहे. राष्ट्रकुल खेळाचा भ्रष्ट्राचार लपविण्यासाठी आता देशाच्या इज्जतीचा प्रश्न आहे गप्प बसा असे सांगण्या इतपत या भ्रष्ट्राचारी राजकारण्याची हिम्मत वाढली आहे. आणि जनताही या भावनेत हरवत चालली आहे. हेच या देशाचे दुर्देव आहे.

कर्ज कमी झालंय ही चांगली परिस्थिती का तिप्पट कर्ज अजून बाकी आहे ही वाईट परिस्थिती?............
कर्ज् कशासाठी घेतले हे पण् बघायला हवे..जर् असेट् बिल्डिंग साठी असेल तर् काळजी नाहि...असेट्स् अप्रेसि एट् होतात्..

तुम्ही सामान्य माणसाची भूमिका मांडलीये खरी, पण हा माणूस जो तुम्ही सांगताय तो म्हणजे भारत नाहीये, आणि तो म्हणजे भारत हे समीकरण आहे हा खूपच दुर्दैवी भाग आहे.

हा माणूस factory systemcha अपत्य आहे, ज्याला आयुष्यच नाहीये, काम आणि घर हे म्हणजेच जीवन असे तो समजतो, आणि स्वतः घेतलेले निर्णय हे नशीब आणि परिस्थितीच्या माथ्यावर मारून आपल्यासारखाच रोगी मनाचा अजून एक/अनेक पैदा करत असतो.

आज जे चित्र आहे ते फार सुंदर आहे असा मुळीच नाही, जो जे करतोय ते का करतोय? आणि त्यात सुख आहे का? हे न समजून घेताच करतोय, निदान बहुसंख्य लोकांची हीच मनस्थिती आहे, कुठल्या एका लेखात एक अचूक असा विश्लेषण आहे, ते असे -

americans are capitalists, europeans(some of them) are socialists and indians are ultra capitalists. Socialists are ready to wait for good things..though its bit painful...American wants things today..now..quick.......but indian says - I wanted this yesterday, i dont have it today, i am already late in the race, i need it badly...

आपल्याला प्रत्येक गोष्ट काल हवी होती, वर्तमान काळात ती नाही म्हणून फक्त दुखः आहे, सगळा असून सुखी आहे कि नाही हे माहित नाही.

आणि हो, मी काही वेगळा नाही, किवा हे सगळा आत्म-परीक्षणातून आलंय असा समजा.

सगळच वाईट आहे असा नाही, काही गोष्टी खूप बदलतायत, अभियांत्रिकी महाविद्यालयातून बाहेर पडणाऱ्या प्रत्येकालाच आता संगणक अभियंता नाही व्हायचय, शेतीमध्ये अभिनव प्रयोग होत आहेत, नागरी infrastructure सुधारत आहे (वेग कमी असला तरी positive आहे), किवा हे सगळा आहे असा म्हणून सुखावण्याचा प्रयत्न आहे.

चर्चेचा प्रस्ताव अगदीच पोरकट पद्धतीने ठेवण्यात आलेला आहे.

खेळ खेळायला बोलवता, मग 'आव्हान' कसले देता? 'आव्हान' देणार्‍याने स्वत:ची क्शमता आपल्या लेखन शैलीतून दाखवायला हवी होती. उलट आव्हान देणाराच प्रस्तावात - 'मी बुवा आधीच पाठ लावतो हं जमिनीला, आता तुम्ही मला हरवून दाखवा बघू?'

'आव्हान' शब्दाचा अर्थ न समजणार्‍या व्यक्तीला 'आमंत्रण' म्हणायचं आहे असं समजून जरी प्रस्ताव वाचला तरी, 'चर्चा प्रस्ताव कसा नसावा' याचाच हा नमुना दिसत आहे.

ज्यांना गांधींची विचारपद्धती* च समजली नाही तरीदेखील 'गांधीवादी' हे टोपणनाव घेतलेल्या या महाशयांवर थंनथनपाल यांच्या 'निर्वस्त्र होवून थयथयाट करणार्‍या शैलीचा' चांगलाच प्रभाव पडल्यामुळे असे झाले असावे असे वाटते.

* क्रिया करताना -------'सकारात्मक प्रोऍक्टीवपणा' पण,
(समोरून झालेल्या क्रियेला)
प्रतिक्रिया व्यक्त करताना-- 'धाडसाने अहिंसेचा अवलंब'.

प्रत्येक प्रतिक्रिया काळजीपूर्वक वाचीत आहे.
आणि त्यातून चांगले काय आणि वाईट काय (गुण आणि दोष ) ह्या दोन्हींची नोंद घेत आहे.
परंतु ५०० अधिक वाचणे होऊन सुद्धा न एकही ठाम चांगला गुण, न एकही दोष हाती लागला आहे.
असो, दोष दाखविण्याची जबाबदारी माझी आहे असे मी नमूद केलेलं असल्यानी मी चागंल्या बाबींच्या (गुणांच्या) प्रतीक्षेत आहे.

चांगले-वाईट ही तुलना करण्यासाठी मुळात आधी दुसरा पर्याय (६३ वर्षांपूर्वीचा भारत हिंदुस्तान की हजार/दोन/पाच वर्षांपूर्वीचे भरतवर्ष की स्वातंत्र्यानंतर ६३ वर्षांनंतरची अमेरिका की आजची अमेरिका की वल्कन?) तर सांगा! तुमच्या दिवास्वप्नात रामराज्य संकल्पना असेल तर तुम्हाला काहीच चांगले वाटणार नाही.
बशिवला रिक्शात =))