ज्यांनी 'पा' हा चित्रपट अजून पाहिलेला नाही आणि पाहायची इच्छा बाळगून आहेत त्यांनी या वा अशा परीक्षणा पासून जाणीव पूर्वक दूर रहावे.

वरील सूचना पाहून 'पा' मध्ये (अमिताभच्या अवतारा इतकेच) भयंकर काहीतरी रहस्यमय आहे असा गैरसमज होण्याची शक्यता आहे. सूचनेमागचे कारण असे काही नसून, ही प्रतिक्रीया वैयक्तिक, एकांगी व काहीशी रूक्ष असल्याने त्याने संभावित प्रेक्षकांचा भ्रमनिरास होवू नये म्हणून घेतलेली दक्षता मात्र आहे.

प्रोजेरिया नावाच्या कुण्याएका रोगावर आधारित असल्याचा 'आभास' निर्माण करणारे प्रोमोज पाहिल्यावर चित्रपटात काही तरी खास असेल अशी आशा उगाचच निर्माण झाली होती. मुळात चित्रपटाचे नाव 'पा' का आहे हाही बुचकळ्यात टाकणारा प्रश्न वाटला.ते 'बम' असते तरीही हरकत नव्हती.

चित्रपटात यत्र-तत्र पेरलेल्या (टाळू शकता आले अश्या प्रकारच्या) विनोदांची विषयाचे गांभिर्य प्रेक्षका पर्यंत पोहोचत नाही. भावनापूर्ण प्रसंगांच्या अभावाने हे विनोद काढून टाकल्यास चित्रपटात काही उरले नसते ही दुसरी खेदाची बाजू.

'पा'चे (उद्यमशील?) राजकारणी असणे, प्रसारमाध्यमांवर आगपाखड करणे सारे काही बनावटी. आरते लखनौ चे खासदार व आंबेडकर नगर यामागे काय गौडबंगाल हे ही उमजण्यापलिकडचे.

ऑरो ला वाढवण्यासाठी (सदा न कदा क्लीनिक मध्ये असणार्‍या) आईची धडपड का कोण जाणे एका गाण्यापुरती आणि ऑरो आपला मुलगा आहे हे माहित नसताना सरकारी खर्चात फिरणार्‍या बापाच्या आणी मुलाच्या प्रेमाची काहाणी हा चित्रपटाचा आव!

इलायिराजाची गाणी नेहमी प्रमाणेच सुश्राव्य. चित्रिकरण ही प्रसन्न वाटावे असे. अमित्राभची चित्रपटात अपेक्षित असलेली उंची नक्की लक्षात येत नाही. अमिताभाची देहबोली मात्र एकदम हटके. विद्याचा अभिनय चांगला म्हणावा असा तर अभिषेकच्या अभिनय त्याच्या कुर्त्याइतकाच वैविध्यपूर्ण.

चित्रपटात सरतेशेवटे लक्षात राहते ती विद्या व अमोल आरतें च्या घराची सजावट, ऑरोची गाडी व त्याचा शोफर.