सुर्यभान लहाणे वय ५२, या भक्ताने जलसमाधी घेतली. लहाने हे अभंग लिहित.
त्यांनी 'नामगीता' लिहिली. अभंगाची संख्या सातशे. [पाहा बातमी ]

कां ? कशाकरतां ? याची उत्तरं अवघड आहेत.

"आपल्या जीविताचे कार्य संपले" असे ज्यांना मनापासून वाटते, त्यांच्या विचारांबद्दल कुतूहल वाटते खरे.

श्री. भांड यांच्या अभंगातून किंवा कुटुंबाला दिलेल्या आडवळणी सूचनांमधून काही कळू शकेल, कदाचित.

श्री.ज्ञानेश्वरसमाधी पर्वकालाच्या समयी चिताप्रवेश केला, म्हणजे आपले कार्य ज्ञानेश्वरासारखे आहे, असे सुचवायचे स्पष्टच आहे.

अन्-वान्टेड् या लेखातील उतारा
"विदर्भ - मराठवाड्यातील शेतकऱ्यांच्या आत्महत्येलासुद्धा इच्छामरण असे गोंडस नाव देऊन (व इच्छामरणाला कायदेशीर मान्यता देऊन) कर्जमाफी, सबसिडी, सात-बारा कोरा करणे या झंझाटातून सुटका करून घेणे शक्य होईल. धर्माने याला 'समाधी' असे नाव देऊन आपली सुटका अगोदरच करून घेतली आहे. गळ्याला फास लावून घेतला तर प्राणायाम समाधी, उंचावरून उडी घेतली तर प्रकाश समाधी, स्वत:ला गुदमरून टाकले तर भूसमाधी, गोळी मारून घेतली तर अग्नीवेध समाधी, पाण्यात बुडले तर जलसमाघी, गाडीच्या खाली जीव दिल्यास वाहन समाघी असे वर्गीकरण करत आध्यात्मिक समाधान करून घेता येईल. जीवन जगण्यासाठी आहे, संपवण्यासाठी नाही हे एकदा लक्षात आल्यास मात्र अशा प्रकारे विचार करण्याच्या मानसिकतेला नक्कीच कलाटणी मिळेल."

आपणास बोलावणे आले आहे म्हणून मी जाणार असे लिहून ठेवले.....
आत्मवंचना की धार्मिक उन्माद!
किमान अशा (अपवादत्मक) घटनांचे उदात्तीकरण होऊ नये ही अपेक्षा.

अग्नीसमाधी, जलसमाधी हे प्रकार आत्महत्येचेच आहेत. जीवनात भरलेले नैराश्य आणि त्याला सामोरे जाण्याची हळूहळू संपुष्टात येत चाललेली क्षमता आणि त्याबरोबरच कधीही कुणी न पाहीलेले परंतु आपल्या गुढपणामूळे कायम आकर्षण निर्माण करणारे मृत्युनंतरचे काल्पनिक जग या सगळ्या बाबी याला कारणीभूत आहेत. आध्यात्मिक कहाण्यांच्या आत्यंतिक आहारी जाण्यामूळे मोक्ष, स्वर्गप्राप्ती यांचा पगडा डोक्यावर बसून असली कृत्ये हातून घडून जातात. तत्कालिन झिंगलेपणातून असे काही करण्याची हिंमत निर्माण होते. मग ती झिंग रागाची असो की भक्तीची तो एक आत्मघाती अपघातच असतो. सामान्य जीवन जगणारी, रोजच्या हजार दुःखांना सामोरे जाऊन प्रसंगी त्यांना नतमस्तक करणारी माणसे या लोकांपेक्षा खरे तर श्रेष्ठ म्हणायला हवीत.

श्री.भांड यांनी जा पद्धतीने आपला प्राण सोडला त्याला उन्माद किंवा झिंग म्हणणे उचित वाटत नाही. त्यांच्या मानसिक व्यवहाराबाबत आपण इतक्या उथळपणे कसे मत देऊ शकतो ? आपले नेहमीचे विचार व त्यांचे विचार यात मोठा फरक आहे हे मान्य करून हा फरक मादक पदार्थांच्या/औषधांच्या सेवनाने येणार्‍या उन्माद/झिंग यांच्यापेक्षा वेगळ्या जातीचा आहे एवढे स्विकारावयास काय हरकत आहे ?
दारिद्र्य, प्रेमभंग,दु:सह आजार यांच्यामुळे होणार्‍या आत्महत्या ह्या तर सोडूनच द्या पण आत्मघातकी अतिरेकी देखिल काहीतरी मिळवण्या करिता जीव देतात. इथे तसेही नाही. अगदी समांतर नाही, पण जवळचे उदाहरण म्हणजे "जय हिंद" म्हणत हसतहसत फासावर चढणारा देशभक्त. त्यालाही स्वत:करिता काही नाही तरी देशबांधवांकरिता स्वराज्य मिळवावयाचे आहे. इथे तसेही काही दिसत नाही. "बुडती हे जन, न देखवे डोळा": या करिताही जीव दिलेला नाही. "मला दिलेले काम संपले, मी निघालो" हे जा सहजतेने कारकून पाच वाजता कचेरी सोडताना म्हणतो त्या सहजतेने आयुष्याचा निरोप घेतला आहे. ही सहजता कशी ? हे मला समजावून पाहिजे आहे. कायमचा उन्माद/झिंग
म्हणजे मानसिक संतुलन गमावलेले "वेडे". हा वेडाही नाही. मग कोण ?
(कृपया "उथळपणे" हा शब्द आवडला नाही तर मला "सहज, जाताजाता," असे म्हणावयाचे आहे असे मानून घ्या.)
शरद