या पाळण्याखाली "तुका" असे नाव आहे, पण हा पाळणा खरेच तुकारामाची रचना आहे का? यातील भाषा तुकारामाची भासते का? असा प्रश्न माझ्या मनात येतो आहे.

तुजला भेटवीन श्रीपती ॥ वाचें गाई प्रीती ॥ तुका जोडून यां दो हाती ॥ करीतसे वीनंती ॥
या ओळींमध्ये तुला दोन्ही हात जोडून विनंती करते असा अर्थ आहे. तुकारामांशी या पाळण्याचा संबंध नसण्याचीच शक्यता अधिक.

शंकराच्या वर्णनाचे प्रचलित शंकराच्या आरतीशी असलेले साधर्म्य पाहून गंमत वाटली.

शंकराची आरती -

लवथवती विक्राळा ब्रम्हांडी माळा ।। वीषे कंठ काळा त्रिनेत्री ज्वाळा।।
लावण्य सुंदर मस्तकी बाळा। तेथुनिया जळ निर्मळ वाहे झुळझुळा ।। १ ।।

जय देव जय देव जय श्री शंकरा आरती ओवाळूं तूज कर्पुरगौरा ।। धृ ।।

कर्पुरगौरा भोळा नयनी विशाळा ।। अर्धांगी पार्वती सुमनांच्या माळा।।
विभुतीचे उधळण शितकंठ निळा ।। ऐसा शंकर शोभे उमा वेल्हाळा।। २ धृ ।।

देवी दैत्यप सागर मंथन पै केले ।। त्यामाजी अवचित हळाहळ सापडलें।।
ते त्वा असुरपणे प्राशन केले ।। नीळकंठ नाम प्रसिध्द झाले ।। ३ धृ ।।

व्याघ्रांबर फणिवरधर सुंदर मदनारी ।। पंचानन मनमोहन मुनीजन सुखकारी।।
शतकोटी बिज वाचे उच्चारी ।। रघुकुळाटिळक रामदासा अंतरी।। जय ।। ४ धृ ।।
(आरती इथून उचलली आहे)

तुकारामांचे बाळक्रिडेचे अभंगात कृष्णाविषयी काही अभंग असावेत पण पळण्याचे ;) सॉरी पाळण्याचे अभंग नाहीच, नसावे.
तुकारामांच्या काही रचना पाहता, वरील रचनाही तुकारामाची नसावी असे वाटते. भाषाही तुकारामाची वाटत नाही.

-दिलीप बिरुटे