नोबेल् प्राइझ् हे जगांतले सर्वोच्च पारितोषिक समजले जाते. त्याच्या विजेत्याची निवड करण्यासाठी १८ परीक्षकांची निवड समिति असते व ज्या नावावर सर्वांचे एकमत होते त्याला विजयी घोषित केले जाते असे पूर्वी वाचल्याचे आठवते. प्रसिद्ध इंग्रजी कादंबरीकार Irving Wallace यांची The Prize ही प्रदीर्घ कादंबरी या निवडींतील घोटाळ्यांबाबत आहे.

त्याचे असे झाले की Irving Wallace ची नोबेलच्या निवडसमितीवर असलेल्या एका सदस्याशी ओळख झाली. एकदा गप्पांच्या ओघांत तो Wallace ला म्हणाला, "पर्ल् बक् ला मी एवढं नोबेल प्राइझ् मिळवून दिलं पण तिच्या नवर्‍यानं माझं पुस्तक काही प्रकाशित केलं नाही." (पर्ल् बक् चा नवरा प्रकाशक होता).
Irving Wallace चकित झाला. "नोबेल् प्राइझ् च्या निवडींत देवाण घेवाण?" त्याच्या डोक्यांत किडा वळवळू लागला. त्याने मग शोध घ्यायला सुरवात केली, पारितोषिकाशी संबंधित अनेकांच्या भेटी घेतल्या व त्या माहितीच्या आधारावर The Prize ही सुमारे १००० पृष्ठांची कादंबरी लिहिली. त्याशिवाय ती कशी लिहिली याबद्दल त्याने Writing of a Novel हे २०० पृष्ठांचे पुस्तकही लिहिले. त्यांत The Prize ची वरील पार्श्वभूमी दिली आहे.

कादंबरी अभ्यासपूर्ण व मनाची पकड घेणारी आहे. त्यांतील एक प्रसंग :
साहित्याचे नोबेल पारितोषिक घ्यायला आलेल्या विजेत्याची स्टॉकहोममधील एका पत्रकार तरुणीशी ओळख होते. ती स्थानिक Nudist Club ची मेंबर असते. तिच्या आग्रहाखातर तो क्लबच्या मेळाव्याला जातो. तिथे सभागृहांत प्रवेश करणार्‍यांना आपले कपडे काढून रिसेप्शनिस्ट् कडे (तीही विवस्त्रच असते) द्यावे लागतात. त्याप्रमाणे तो विजेता व त्याची मैत्रीण आपले कपडे काढून तिच्या ताब्यांत देतात व आंत जातात. तिथे विवस्त्रावस्थेंतील शेकडो स्त्री-पुरुष नि:संकोचपणे वावरत व एकमेकांशी बोलत असतात. कोणाचेही दुसर्‍याच्या शरीराकडे लक्ष नसते. त्यामुळे त्या साहित्यिकाचा सुरवातीचा संकोच नाहीसा होतो. त्याची मैत्रीण तर त्या वातावरणाला सरावलेलीच असते. थोड्या वेळाने क्लबचा अध्यक्ष प्रवेश करतो. त्याच्याही अंगावर कपडे नसतात. तो आपल्या भाषणांत कपडे घालणे हा कसा मूर्खपणा आहे ते विशद करतो. भाषण इतके तर्कशुद्ध व परिणामकारक आहे की काही क्षण आपणही त्यांतील विचारांबरोबर वहावत जातो.