मस्त विषय प्रकाशराव! लहानपणच्या आठवणी जागृत झाल्या आणि निखळ आनंद साध्या गोष्टीत पण असू शकतो हे परत जाणवले...

"नंदीबैल" हे संबोधन म्हणले तर अर्थ काय होतो हे माहीत आहेच! पण तरी देखील अजून एका कारणाने थोड्याफार प्रमाणात हा आजच्या लहान पिढीत पण "भोलानाथ"च्या गाण्याने त्याचे जतन झाले आहे असे वाटते.

चित्र आवडले आणि लहानपणच्या आठवणी आल्या.
सुगीच्या काळात शेतात पिकविलेल्या धान्याचा काही भाग दारी येणाऱ्या गोरगरिबांसाठी दानधर्म करण्याची परंपरा ग्रामीण भागातील शेतकरी आर्थिक परवड होत असतानाच्या काळातही जपत असल्याचे दिसून येते.

हे विशेष.

घाटपांडे साहेब,
ब-याच दिवसात माझ्याही दारात नंदीबैल दिसला नाही आणि "गुबू-गुबू' चा आवाजही ब-याच दिवसात घुमला नाही. मात्र या निमित्ताने आपण लहाणपणीच्या आठवणी जाग्या केल्या. लहाणपणी नंदीबैलाला मी कितीतरी वेळेस विचारले आहे की मी पास होईन का ? आणि त्याने प्रत्येक वेळी मान हलवून 'हो' चा सिग्नल दिल्याचे आठवते.

'काय नंदीबैलासारखा मान हलवतो' असे मला शाळेतल्या मास्तरानं अनेकदा विचारले आहे. :)

नंदीबैल, वासुदेव, स्मशानजोगी, (म्हसनजोगी) कुडमुड्या जोशी, या सर्वच लोकांची अशा निमित्ताने पुन्हा पुन्हा आठवण होते. खरं तर या जागतिकीकरणाच्या प्रवाहात आपण ही लोकसंस्कृती केव्हाच हरवून बसलो आहोत असे वाटते.

छोटेखानी लिखाण आवडले.

नंदीबैलवाल्याला त्यादिवशी मी आमच्या गतस्मृतीतील बैलांचा सरंजाम व इतर साहित्य देउन टाकले.

आशा आहे त्याची प्रकाशचित्रे काढून ठेवली असतीलच. परत कधी तरी ऋषिकेशला त्यावर लिहायची हुक्की आली तर तर...?

आपला
गुंडोपंत

"गु बु गु बु"!!

अतिशय आवडला!
आमची तारीफ वाचुन बरे वाटले.

विनोदाचा भाग सोडुन द्या पण
क्वचित पाहिलेल्या या गोष्टींच्या आठवणी जाग्या झाल्या.
बैल आणि ईतर दूध दुभत्या जनावरांचे ग्रामीण जीवनातील स्थान दाखवणारी एक परंपरा आहे असे वाटते.
(उदाहरण :- सध्याचे मराठी चित्रपट "वळु" आणि"टिंग्या " (दोन्हीही लवकरच बघणार आहे.))

एका नंदीचे मन

मराठी असे आमुची मायबोली तिला बैसवूं वैभवाच्या शिरी |
***********************************
जुन्या पाठ्यपुस्तकात एक कविता होती. ती अशी:

................वा.गो मायदेव.

नंदीबैलावर लिहिलेला छोटेखानी लेख आवडला,लहानपणच्या आठवणी ताज्या तर झाल्याच आणि ऋषिकेशने आजीआजोबांच्या गोष्टींच्या पुढच्या भागात नंदीबैलावर लिहावे ही गुंडोपंताची सूचना तर फारच छान! ऋषिकेश,मनावर घे,:)
सुगीच्या काळात शेतात पिकविलेल्या धान्याचा काही भाग दारी येणाऱ्या गोरगरिबांसाठी दानधर्म करण्याची परंपरा ग्रामीण भागातील शेतकरी आर्थिक परवड होत असतानाच्या काळातही जपत असल्याचे दिसून येते.
हे विशेष वाटले.
स्वाती

नंदीबैलावरचा लेख आवडला. मुंबईत मी लहान असतानाही बरेचदा गुबूगुबूचा नाद ऐकू येत असे. त्यावेळी तो माना वेळावणारा नंदीबैल पाहून मजा वाटे. लहानपणी मला स्वतःला फटके मारून घेणार्‍या कडकलक्ष्मी प्रकाराचा अतिशय तिटकारा आणि शिसारी, भीती सर्व वाटे. त्याचाही गुबूगुबूच आवाज येतो. तेव्हा गुबूगुबू आवाजाचा आधी कानोसा घेतला जाई. नंदीबैल दिसला तर हायसे वाटे.