काही उदाहरणे दिली असती तर विषय समजला असता. कारण मी तरी असे काही होते हे ऐकले नाही.

ज्यांना करायची असते त्यांना कोणत्याना कोणत्या कारणांची गरज असते. विशेषत: आपल्या दुष्कृत्यांचे खापर दुसर्‍याच्या माथी फोडण्याचे.

एखाद्याने खड्ड्यात उडी मारायला सांगितलें तर चूक आणि मूर्खपणा उडी मारणार्‍याचा असतो. मारायला सांगणार्‍याचा नाही. उदाहरणे मलाही वाचायला आवडली असती.

- राजीव.

लैंगिक छळवणुक कशाला म्हणायचे ? यावरच वाद होतील. कायदेशीर दृष्ट्या बोलायचे झाले तर प्रत्येकाने हा गुन्हा आयुष्यात केलेला आहे. तो नोंदला गेला नसेल एवढेच. लैंगिकता ही मानसिकता असल्याने मानसशास्त्रिय दृष्ट्या ही छळवणुक व्यक्तिसापेक्ष बनते. इतकी की एकाच्या दृष्टीने असलेली छळवणुक दुसर्‍याच्या दृष्टीने आनंद असतो. मनोविकार तज्ञ यावर अधिक प्रकाश टाकू शकतील. परंतु ते बोलत नाहीत. कारण समाजाला ते पचेलच असे नाही उगा रिस्क कशाला घ्या?
(गुन्हेगार)
प्रकाश घाटपांडे

याबाबत "डिसक्लोजर" या सिनेमातील (लेखक मायकेल क्रिच्टन - कोमा, जुरॅसिक पार्क वगैरे) एक अमेरिकन कायद्यासंदर्भात एका वकील स्त्रीचे वाक्य आहे: "sexual harassment is not about sex, it is about power" . या वाक्यात वास्तवीक सर्व काही समजू शकते आणि कोठेही लागू होऊ शकते.

एकीकडे सामाजिक स्थैर्यासाठी पुरुषांनी अत्यंत नैसर्गिक असलेली कामेच्छा नियंत्रणांत ठेवावी अशी (रास्त) अपेक्षा असते तर दुसरीकडे हे नियंत्रण झुगारून द्यायला प्रवृत्त करणारे प्रभावी संदेशही कळत नकळत प्रसृत होत असतात.

हो! आपले मुद्दे बरोबरच वाटले...

आपला
गुंडोपंत

त्यांत भर म्हणून व्यक्तिस्वातंत्र्याच्या नावाखाली स्वैराचाराचे समर्थन काही एकांगी बुद्धिवंतांकडून केले जाते.

हे वाक्य मात्र प्रत्येक पिढीत स़ंक्रमणित होत गेले आहे. त्यावर उतारा म्हणुन " स्वातंत्र्य व स्वैराचार यातील सीमारेषा पुसट आहे" हे वाक्य पण तसेच संक्रमणित होत गेले आहे. प्रत्येक पिढित हे असेच होत रहाणार हेच आमचे भाकित
अवांतर- असली भाकिते सांगायला ज्योतिषी कशाला हवेत हा विचार काहींच्या मनात येउन गेला हे आम्ही जाणतो
(मनकवडा ज्योतिषी)
प्रकाश घाटपांडे

यामागची प्रेरणा काय याचे एका वाक्यात उत्तर देणे अवघड आहे कारण हा वेगवेगळ्या प्रेरणांचा एकत्रित परिणाम आहे. लहानपणापासून आपल्याकडे सेक्स म्हणजे काहीतरी घाणेरडे असा समज पसरवला जातो. याबाबत खुली चर्चाही अशक्य. अशा परिस्थितीमध्ये मुलांच्या नैसर्गिक प्रेरणेला नेहेमी दाबून ठेवण्याचा प्रयत्न केला जातो. मग अशा घटनांमधून ही प्रेरणा बाहेर येते. याचा अर्थ परदेशात असे प्रकार होत नाहीत असा नाही. पण आपल्याकडे असे प्रकार होण्यामागे याचा सहभाग आहे असे मला वाटते.
यात संस्कृतीचाही भाग आहे. आपल्याकडे स्त्री-पुरूष स्पर्श जवळजवळ निषिद्ध समजला जातो. परदेशात याच्या उलट प्रकार आहे. आपल्याकडे जसे मित्र मित्र हातात हात घालून किंवा गळ्यात हात घालून फिरतात, तसे परदेशात दिसले (दिसत नाहीतच) तर त्यांचे १००% समलिंगी संबंध आहेत असे गृहीत धरले जाते. हा त्यांच्या संस्कृतीचा दोष आहे.
----
L'enfer, c'est les autres -- Jean-Paul Sartre

कोर्डे साहेब,
कामेच्छा नियंत्रणांत ठेवणे कठीण काम आहे. वरवर दिसणारे नियंत्रण वेगळे आणि मनात चाललेली खळबळ वेगळी असावी.
आपल्या संस्कृतीत स्त्री-पुरुष असा भेद असल्यामुळे स्त्री- विषयक आसक्ती सतत कुठून तरी डोकावत असते.

द्वारकानाथ म्हणतात तसे-
स्पर्श करणे ही नैसर्गिक भावना आहे. एखाद्या गोलमटोल मुलीला पाहुन आपल्यालाही स्पर्श करण्याची इच्छा होऊ शकते. एखाद्याच्या ईच्छेविरुद्ध स्पर्श, बोलणे, हावभाव करणे, धक्का इत्यादी छळवणुक समजली जावी.

या मुद्याशी सहमत आहे. त्याचबरोबर राजेंद्र म्हणतात तसे आपल्याकडे स्त्री-पुरूष स्पर्श जवळजवळ निषिद्ध समजला जातो. परदेशात याच्या उलट प्रकार आहे. अशा अभावामुळेच आपल्याकडे स्त्रीचा लै. छळ होत असावा किंवा आडमार्गे स्वैराचाराचा प्रयत्न होत असावा, असे आमचेही मत आहे.

व्यक्तिस्वातंत्र्याच्या नावाखाली स्वैराचाराचे समर्थन काही एकांगी बुद्धिवंतांकडून केले जाते. यांतून स्वतःला सिद्ध करू पाहणारे काहीजण प्रेरणा घेतात. त्यांत स्त्रियांची लैंगिक छळणूक होते.

हे पटले नाही. लैंगिक छळवणूक वरील गोष्टींमुळे होते असे वाटत नाही , त्याची कारणे सुप्त महत्त्वाकांक्षा/इच्छा असावी. उलट स्वैराचार हा ज्याला/जिला (स्वतःच्या इच्छेने) करायचा असतो ते या समाजात वरिष्ठ भूमिका असलेल्या लोकांनी केलेल्या कदाचित काहीश्या स्वैर आचरणाचा स्वतःची कृती योग्य आहे हे ठरवायला वापर करत असतील असे वाटते. हेही खरे आहे की समाजमान्यता कशाला आहे ते काळाप्रमाणे पालटते आहे. पण आपल्या स्वैर वागण्यामुळे आपले किंवा इतरांचे नक्की काय आणि कितपत नुकसान होणार याचा विचार आल्यास बरेच लोक मागे फिरतील.