अरे एवढा साधा फरक ध्यानात येत नाही? अनुस्वार पुढच्या अक्षरावर टाकणं ह्यात गोंधळ आहे. मात्रा कापणं ठरवून केलेलं आहे.

शिवाय केले/केलं मधला फरक वेगळा, त्याने/त्यानं मधला वेगळा. तो शुद्धलेखनवाल्यांना शंभर वर्षांत समजणार नाही. कारण त्यांना चूक की बरोबर हे माहीत. लिखाणात "सोशल" छटा आणता येतात हे माहीतच नाही.

मजकूर संपादित. व्यक्तिगत रोखाचा भाग वगळला आहे.

मराठी असे आमुची मायबोली तिला बैसवूं वैभवाच्या शिरी |
***********************************
ललित लेखनात तसेच संवादलेखनात असे मात्राहीन लेखन मान्यच आहे. आमचा (श्री. वासुदेव यांचा तसेच माझा) विरोध आहे तो वैचारिक लेखनासंबंधी. तिथे तरी प्रमाणभूत भाषा असावी ,असे मत आहे.
.......................................................................
सुधारणा:वरील प्रतिसादात श्री. वासुदेव यांचे नाव लिहिले गेले आहे. वस्तुतः तिथे श्री. वाचक्नवी यांचे नाव हवे होते.चूक झाली. क्षमस्व.

ललित लेखनात तसेच संवादलेखनात असे मात्राहीन लेखन मान्यच आहे. आमचा (श्री. वासुदेव यांचा तसेच माझा) विरोध आहे तो वैचारिक लेखनासंबंधी. तिथे तरी प्रमाणभूत भाषा असावी ,असे मत आहे.

सहमत. आणि माझी स्वतःची तशी असावी असा माझा प्रयत्न असतो. पण ते नेहमीच जमते असे नाही. (मग त्याला वैचारिक म्हणायचे नाही ही एक तोड अाहे!)

"तुटक वाक्ये" हा जो प्रकार अाहे तो मात्र मला अावडतो. मुद्दाम करावासा वाटतो. "पण", "नंतर", "कारण" इत्यादि शब्दांनी सुरू होणारी वाक्ये, मोठ्या वाक्याला टेकू देणारी लहान लहान वाक्ये, ही मला अावडतात. त्यांना थोडासा "लीळाचरित्रा"चा वास येतो. म्हणून प्राचीन काळी मोठेमोठे पंडित लोक अशी मराठी बोलायचे, अशी एक माझ्या मनात कल्पना अाहे. शिवाय मराठीतले बरेच श्रेष्ठ वैचारिक वाङ्मय संवादरूपाने अाणि देशी भाषेत झाले अाहे हे विसरू नये!

देवनागरी प्रत्येक संगणकावर साधीसोपी असेलच असे नाही, म्हणून अजूनतरी लोकांना "संशयाचा फायदा" (आला का लक्षात अर्थ?) द्यावा असे मला वाटते. पण काहीकाही लोकांच्या लेखनात शुद्धलेखनाचे अक्षरशः कुरुक्षेत्र झालेले दिसते ते बघून वाईटही वाटते . . .

देवनागरी प्रत्येक संगणकावर साधीसोपी असेलच असे नाही, म्हणून अजूनतरी लोकांना "संशयाचा फायदा" (आला का लक्षात अर्थ?) द्यावा असे मला वाटते. पण काहीकाही लोकांच्या लेखनात शुद्धलेखनाचे अक्षरशः कुरुक्षेत्र झालेले दिसते ते बघून वाईटही वाटते .

हा फायदा आम्हाला नेहमीच मिळणार. अर्थाचा अनर्थ न झाल्याशी मतलब.
प्रकाश घाटंपाडे

शासकीय अभियांत्रिकी महाविद्यालयाच्या मुलींच्या वसतिगृहाच्या (जिजाऊ ब्लॉक) बाजूला असणार्‍या प्रवेशद्वारासमोर पुणे महानगरपालिकेचा पांढर्‍या रंगात अक्षरे असलेला हिरव्या रंगाचा दिशादर्शक फलक आहे. तेथे रंगमंदिराची दिशा दाखवताना "बालगंर्धव" असे लिहिले आहे.

मधल्या काळात कोल्हापुरात "कैलासगडची स्वारी" नावाच्या एका तथाकथित भव्य मंदिराची निर्मिती झाली. वर्तमानपत्रांतही मोठमोठयाने डिंडिम वाजवण्यात आले, तर्‍ह्तर्‍हेच्या कहाण्या छापून आल्या ("कलायोगी"कांबळेला स्वारीने नमवले इ.), वगैरे.
सांगायचा मुद्दा हा की त्या मंदिरात

"सत्यंम् शिवंम् सुंदरंम्"

असे दगडावर कोरून आपल्या चुका अमर करून ठेवल्या होत्या (अजूनही तो दगड तसाच असण्याची शक्यता आहे).
बहुधा दगडाची प्रुफे तपासण्याची सोय नसावी.
- दिगम्भा

कही वर्षांपूर्वी, गुजरात सरकारपुढे काही गुजराती साहित्यिकांनी आणि भाषशास्त्रज्ञांनी 'गुजराती भाषेतील र्‍हस्व इकार काढून टाकावा' असा प्रस्ताव ठेवला होता. सध्या तरी खरोखरच सर्वसामान्य गुजराती लोक, गुजराती लिहिताना र्‍हस्व इकार केवळ काही संस्कृत शब्द स्पष्ट कळवेत एवढ्यापुरताच वापरतात. म्हणूनच हा प्रस्ताव केला गेला होता.
त्यांचा प्रस्ताव चूक की बरोबर हा वाद बाजूला पडला, 'र्‍हस्व-इकार विरोधक' आणि 'र्‍हस्व-इकार समर्थक' असे सामान्य लोकांमध्ये दोन तट पडले आणि दंगा, धुडकूस, दगडफेक, मारामार्‍या इ.इ. सग्ळ्या गोष्टी झाल्या. शेवटी सरकारने ' या प्रस्तावावर यापुढे चर्चा होणर नाही' अशी घोषणा केल्यावर परिस्थिती नियन्त्रणात आली.
महाराष्ट्रातही भाषेच्या प्रश्नांची (एवढेच नव्हे, सर्वच मतभेदजन्य प्रश्नांची) परिस्थिती सध्या अशीच आहे. एखादा मतभेद हा केवळ शान्ततापूर्ण चर्चेतून सोडवता येतो यावरचा आपल्या समाजाचा विश्वासच उडालाय. त्यामुळे नियम कमी झाले तरी वरील पैकी काहीच होणार नाही हे पटत नाही.