कागद आणि वास्तव यात किती बृहद् अंतर असते हे उपक्रमींना सांगणे न लगे.
प्रकाश घाटपांडे

महागाईचा दर ६.५ टक्क्याच्या आसपास असताना स्टेट बँकेमधील दरसाल तीन ते आठ टक्के इतके कमी व करपात्र व्याज देणार्‍या खात्यांमध्ये १,८८,८२,८६२.०० इतकी रक्कम ठेवणे हे मनमोहनरावांच्या आर्थिक आरोग्यासाठी अयोग्य आहे.

तुमच्या पत्रकार स्नेह्यांचे निरीक्षण दाद देण्यासारखे आहे. इतरांना पुढे व्हा असे सांगून मनमोहन सिंह पुढे आलेच नाहीत असा अर्थ काढता येऊ शकेल.

कॉन्फ्लिक्ट ऑफ इण्टरेस्ट टाळण्यासाठी मनमोहन सिंगांनी स्वतःच्या नफ्याचा विचार केलेला नाही, हे योग्यच आहे.

युयुत्सु यांचे म्हणणेही पटण्यासारखे आहे. जर मनमोहन सिंहांनी समभाग बाजारात गुंतवणूक केली असती तर स्वतःचे पैसे अडकलेले आहेत मग यांचे मत हे पक्षपाती म्हणजे बायस्ड आहे असे म्हणता येऊ शकेल. खरे काय ते कसे कळावे बरे?

आपला
(सत्यान्वेषी) वासुदेव

~ नासतो विद्यते भावो नाभावो विद्यते सत:। ~

तसं असेल तर (म्हणजे कॉन्फ्लिक्ट ऑफ इण्टरेस्ट असेल तर) त्यांचं निम्मं मंत्रिमंडळ गारद होइल, असं नाही वाटत? किंवा मग त्यांना ती विश्वस्त ही कल्पना राबवावी लागेल अथवा आपल्या गुंतवणुकीची निर्गुंतवणूक करावी लागेल ना?

मुद्दा टिपणं आणि प्रश्न उपस्थित करणं वेगळं. त्या स्नेह्यांनी फक्त मुद्दा टिपला, तो असा, `यांची शेअरबाजारात काहीही गुंतवणूक नाही.' त्याआधारे तयार झालेला प्रश्न मुक्त अर्थव्यवस्थेचे जनक, शेअर बाजारात जनतेनं पैसे गुंतवावेत असं सांगणारे अर्थवेत्ते असणाऱ्या मनमोहनसिंग यांच्या एकूण दोन कोटी सतरा लाख अडुतीस हजार सहाशे शहाहत्तर रुपयांच्या रोख गुंतवणुकीतील एकही पैसा शेअरमध्ये का असू नये? हा माझ्या मनातील.
ही बाब मी माझ्या लेखनात स्पष्ट करणं आवश्यक होतं, ती न केल्याबद्दल दिलगीर आहे.
या (माझ्याकडून दिल्या गेलेल्या) अपुर्‍या माहितीच्या आधारे

अशी टिप्पणी झाल्यानं हा खुलासा आवश्यक आहे.
हा प्रश्न माझ्या मनात निर्माण झाल्यानं ``जागतिक अर्थव्यवस्थेविषयी आणि राजकारणातील स्वच्छतेविषयी ज्ञान तोकडे'' असेल तर ते माझेच. असो.

जाता जाता: शेअर बाजारात स्टेट बँक ऑफ इंडियाचा शेअर आहे, अशी आमची (अल्प)मति आहे. राष्ट्रियीकृत म्हटल्या जाणार्‍या अन्य काही उपक्रमांचे शेअरही आहेत, असं आम्हाला शेअर बाजारविषयक ओझरत्या वाचनावरून दिसलं आहे. अर्थात, आमची मति अल्पच असल्यानं या ज्ञानाविषयीही तज्ञांनी अधिक प्रकाश टाकला तर आम्ही उपकृत होऊ.

पण बेनामी मालमत्ताही असण्याची शक्यता नाकारता येणार नाही. कारण ह्यांचे खायचे आणि दाखवायचे दात वेगळे वेगळे असू शकतात.
आणि आपण जे म्हणतो(म्हणजे शेअर बाजारात गुंतवणूक करा वगैरे) त्याप्रमाणे स्वत: करत नसू तर त्याचा अर्थ काय होतो? म्हणजे आपण निवांतपणे बिछान्यावर पडून राहायचे आणि दुसर्‍यांना म्हणायचे मार उडी(पुराच्या पाण्यात). निदान ममोसिंना हे शोभत नाही.

स्वामी अज्ञानानंद
यालाच आम्ही मुत्स्द्देगिरि म्हणतो. तत्वतः ती लबाडीच असते.
प्रकाश घाटपांडे

मनमोहनसिंगानी शेअर्समध्ये गुंतवणूक केली नाही आणि सर्वसामान्यांना शेअर्समध्ये गुंतवणूक करावे असे आवाहन यांत मला विसंगती दिसत नाही.

• लोकांना भरवसा वाटावा असे आर्थिक वातावरण निर्माण करण्यासाठीचे सरकारचे प्रयत्न जर ढिले पडत असतील, दलाली/ व्याजदर आणि भ्रष्ट पद्धतींना आळा घालण्यात त्यांचे विरुद्ध दिशेने वर्तन होत असेल तर गोष्ट वेगळी आहे.
  निमंत्रण द्यायचे आणि कुलूप लावून निघून जायचे अशी ही विसंगती ठरेल.
• स्वतः शेअर्समध्ये गुंतवणूक न करण्यामागे त्यांचे काही व्यक्तिगत आडाखे, कारणे (वय, सांपत्तिक परिस्थिती, गरजा, करबचत, राजकारण) असतील. शेअर्सचा मार्ग सर्वांनाचा सर्वही काळ रुचतोच असे नाही.
  निमंत्रितांसाठी सामिष जेवणाची जय्यत तयारी करून स्वतः शाकाहारी भोजन करणार आहोत असे सांगितले तर त्यात गैर वाटण्यासारखे काही नसावे.
• तसेच इतर कोणी पंतप्रधान किंवा अन्य पदाधिकारी यांची कायदेशीरपणे शेअर्समध्ये गुंतवणूक असेल तर त्यात "कॉन्फ्लिक्ट ऑफ इण्टरेस्ट"चा उगाच बाऊ करण्यातही हशील नाही.
  अन्यथा शाकाहारी असणे एखाद्याच्या प्रकृतीला योग्य आहे इतपत न राहता शाकाहारी नसणे म्हणजे जणू काही पाप करणे ही भावना पसरविण्यासारखे होईल.

अवांतर - शेअर्स मार्केट हे बॉन्ड मार्केटपेक्षा छोटे आणि सरळसोट आहे.

(फिक्सड् इन्कमची महती मानणारा) एकलव्य