दोन्ही झाडांचे एकमेकांत कलम झाल्यासारखे वाटत आहे. खरेतर जेव्हा दोन झाडे किंवा झुडपे जवळजवळ येतात त्यावेळी बळकट झाड/झुडूप दुसर्‍याला खाऊन टाकते असे म्हणतात. पिंपळ बळकट असतो. तो चटकन तग धरतो पण गुलमोहरही अशाप्रकारे वाढू शकते हे पाहून आश्चर्य वाटले. विशेषतः दोन्ही झाडे सरळ न वाढता ४५-५० च्या कोनात वाढून तग धरून आहेत याची गंमतही वाटली.

गमतीशीर असले तरी हे तितकेसे दुर्मिळ नसावे. अगदी मुंबईतही माझ्या नातेवाईकांच्या घरासमोर वडाच्या झाडामधून असे सुपारी/नारळाचे (नक्की कसले ते पट्कन आठवत नाही) झाड आले आहे ते आठवले.

ऋषिकेश
------------------
कधी कधी तुम्ही काय बोलताय हे तुम्हालाहि कळत नाहि, इतके तुम्ही हुशार आहात का?

प्रकाराने कूतूहल जागवले खरे. चित्राकडे पाहून असे वाटते की पिंपळाचे झाड गुलुमोहराच्या झाडावर उगवून मग मुळाची वाढ गुलमोहोराच्या बुंध्यातून झाली असावी. बुंध्याला पडलेली चर त्यामुळेच असावी अशी शंका येते. पिंपळाची मुळं अशा प्रकारे मार्ग काढणारी असावीत असे मला निरिक्षणावरून वाटते. मात्र गुलमोहोराची मुळं उलट प्रकारची दिसतात. (यामुळे अशी उदाहरणं क्वचित दिसत असावीत?) गुलमोहोरांच्या मुळाबद्दल खालील माहिती विकीवरून.
"The Royal Poinciana* is regarded as naturalised in many of the locations where it is grown, and is seen by some as an invasive species in some parts of Australia, partly because its dense shade and root system prevent the growth of other species under it."

*Royal Poinciana=गुलमोहोर.

रोचक धाग्याबद्दल धन्यवाद.
-Nile

चित्र छान आहे.

पिंपळ असे काही करताना अधूनमधून दिसतो खरा.