वागळे खूप कॉफी पितात का न पिताच असे आहेत कल्पना नाही. त्यांचे हायपर वागणे मात्र डोक्यात जाते. ग्रेट भेटमध्ये पाहुणे चांगले असतात पण वागळे सळो की पळो करून सोडतात. परवा निळूभाऊंची मस्त मुलाखत चालू होती (पक्षी : निळूभाऊ मस्त बोलत होते.) वागळे इतके हायपर झाले की अर्धा सोफा सोडून पुढे झुकत होते. असे वाटले की काही वेळाने टुणकन उडी मारून निळूभाऊंच्या मांडीवर जाऊन बसतात की काय. :)

मुलाखत घेताना निळूभाऊंना विचारले, "तुमच्यात इतका साधेपणा कसा काय?" त्यांनी उत्तर दिले. काही वेळाने परत तेच. "पण मला सांगा निळूभाऊ, चित्रपटसृष्टीत राहूनही तुम्ही इतके साधे कसे काय?" निळूभाऊ म्हणाजे, "मी आपल्याला सांगितले, सेवादलाचा प्रभाव वगैरे वगैरे." निळूभाऊ खरोखरच साधे म्हणून त्यांनी संयम बाळगला. त्यांच्या जागी नाना पाटेकरसारखा असता म्हणजे वागळेंना बरोबर उत्तर दिले असते.

मुलाखत घेणे या कलेमध्ये स्वत: कमीत कमी बोलून, मुलाखत देणार्‍याला (त्याची वाक्ये स्वतः पूर्ण न करता) बोलते करणे अपेक्षित असते. वागळे स्वतःला टिव्हीवर बघत नसतील का असा प्रश्न कधीकधी पडतो.

--
अनुदिनी : http://rbk137.blogspot.com

काही दिवसांपूर्वी कॉमनवेल्थ घोटाळ्याबाबत वागळे निरनिराळ्या लोकांना प्रश्न विचारीत होते. त्यांत कलमाडी यांचे एक निकटवर्तीय विचारलेल्या प्रश्नाला उत्तर देत असताना त्यांचे बोलणे चालू आसतानाच वागळे मधेमधे पचकत होते. त्यात त्यांनी एकूण प्रकरणात अगोदरच मत बनवून ठेवल्याचे स्पष्ट दिसत होते. मला तर हा निखिल वागळेंच्या बालीशपणाचा कळसच वाटला. यापूर्वीच्या कार्यक्रमातही वागळे यांची अशीच तर्‍हा दिसून आली होती. त्यांचा एकूण उद्देश चर्चेची सत्यशोधनाला मदत व्हावी हा नसतो. तर फ्रीस्टाइल शाब्दिक कुस्त्या जिंकण्याचा असतो.

वागळेंचे कार्यक्रम बघितल्यावर 'शान' चित्रपटातील शाकालचा (कुलभूषण खरबंदा) एक डॉयलॉग आठवला
'यहाँ सवाल करने का हक सिर्फ शाकाल को है, बाकी सब लोग जवाब देते है'

पण नाही, "सावित्रीबाई फुले यांच्या परंपरेत काम करीत असलेल्या महिला अधिकार्‍यांचा तुम्ही अपमान केला आहात, तर बिनशर्त माफी मागा."
कुठला प्रकार हा मुलाखतीचा? त्यातूनही समजा त्या मंत्रा महोदयांनी माफी मागितलीच तरीही समाजातील ज्या घटकाच्या स्वास्थ्याच्या प्रश्नावर तो संवाद चालू होता त्यांच्या स्थितीत कोणता लक्षणीय फरक पडणार आहे?
वागळे बरे पुन्‌न्हा पुन्‌न्हा माफीची मागणी करत होते ;) सध्याच्या काळात माध्यमांनी द्रुतगती न्यायालयांची भूमिका घेतली आहे.

वागळे हा अत्यंत आत्मकेंद्रित माणूस वाटतो. शोधपत्रकारितेच्या नावावर सवंग पत्रकारिता करायची आणि त्यातही सतत स्वतःला प्रकाशात ठेवायचे हे त्यांचे धोरण आहे. 'पण मला तुम्हाला असं विचारायचंय... ' हे त्यांचे आगाऊ पालुपद तिडीक आणणारे असते. शिवसेना करते ते कधीकधी बरोबर आहे की काय अशी कधीकधी भीषण शंका येते.
सन्जोप राव
तीजा तेरा रंग था मै तो
जिया तेरे ढंग से मै तो
तूही था मौला तूही आन
मौला मेरे ले ले मेरी जान

श्री.आरागॉर्न यांनी उल्लेखिलेली "निळूभाऊं" ची मुलाखत मी पाहिली होती. मुळात भाऊ हे "अंडरटोन" मध्ये बोलण्यासाठी प्रसिद्ध होते शिवाय उत्तरांमधील सविस्तरपणा मुलाखत पाहणार्‍यांवर योग्य तो परिणाम करीत होता, पण नाही....वागळेंची बॉडीलाईन बोलिंग चालूच... "मग मी तुम्हाला असे विचारतो की...." मग परत ते काटेरी चावे. श्री.आरागॉर्न म्हणतात तेच खरे, तिथे "निळू ऐवजी नाना" च हवा उत्तर द्यायला.

श्री.निखिल वागळे यांची हिंदीतील आवृत्ती म्हणजे आजतकचे "प्रभू चावला". यांना तर मुलाखत देणार्‍या व्यक्तीची वाक्य तोडण्याची इतकी वाईट सवय की एकदा उमा भारती आणि नंतर जया भादुरी यांनी प्रभूना तोंडावरच सुनावले, "हे पहा, माझ्याकडून अशी अर्धवट उत्तरे काढून घेणार असाल तर मला दहा ऐवजी पाचच प्रश्न विचारा, ज्याची ठरलेल्या वेळेत मी नीट उत्तरे देऊ शकेन." मग नेहमीप्रमाणे आपले "आय नो ऑल" धर्तीचे बनेल हास्य करून चावलांची कोलांटी उडी. (आपल्याकडे नाना पाटेकरने नक्की अशीच उमा आणि जया सारखी भूमिका घेतली असती.)

एकदा प्रभु चावला यांनी "प्राण" यांना आमंत्रित केले होते. किती अनुभव जमा असेल या अभिनेत्याकडे. चित्रपटसृष्टीतील चढउतार, वैभवाचा काळ, शेकडो अभिनेते अभिनेत्री, निर्माते, दिग्दर्शक, निर्मिती क्षेत्रातील पायापासून शिखरापर्यंत कामे करणार्‍या हजारो लोकांचा, त्यांच्या कार्याचा चालताबोलता इतिहास म्हणजे "प्राण". तर अशा सर्वार्थाने ज्येष्ठ अशा कलाकाराची मुलाखत घेत असताना काय पथ्य पाळावे, आदराने कसे बोलावे, त्यांच्याकडून सुखदु:खाच्या गोष्टी कशा जाणाव्यात आदी बाबींना अगदी फाट्यावर मारून चावला निव्वळ,
"मग ५०-६० वर्षाच्या या काळात तुमचा वाद कुणाबरोबर झाला ते आमच्या प्रेक्षकांना सांगा."
यावर प्राण मंद हसून म्हणाले, "नाही, माझ्या सिनेकारकिर्दीत एकाही व्यक्तीबरोबर माझा कोणताही वाद, भांडण झालेले नाही. सर्वांनी मला द्यावयाच्या काळात प्रेम दिले, मान दिला, दर्जा दिला."
चावला बावचळून् "मग तुमची हिंदी चित्रपटसृष्टीबद्दल कोणतीच तक्रार नाही?"
"बिलकुल नाही." प्राण यांचे परत तेच स्मितहास्य.
"बरं, पैशाच्या देवाणघेवाणीमध्ये निर्मात्यांनी कधी फसवणूक केली असेलच ना?" चावलाचा परत रेटा.
"त्याबद्दलही काही तक्रार नाही. ज्या निर्मात्यानी मानधनाचे पैसे दिले नाहीत, ते त्यांनी सर्वांचेच दिलेले नसतात. केवळ प्राणला पैसे दिले नाहीत असे होत नसते. जिथे दिलिप, देव, मीना, नूतन यांच्यासारख्या दिग्गजांचे पैसे निर्माते बुडवितात, तिथे मी कुठे? हा बिझिनेस असाच आहे हे इथे प्रवेश करणार्‍याला पूर्ण माहित असतेच, त्यामुळे तक्रार कुणीच करत नाही."
"म्हणजे थोडक्यात तुम्ही आता या क्षणाला अतिशय सुखी आहात?" चावलाचा शेवटचा बीमर.
"होय. मी सर्वार्थाने रिटायर झालोय आणि अन्य रिटायरांप्रमाणेच वाचन, चिंतन, भटकंती आदी कार्यक्रमात अतिशय छान वेळ व्यतीत करतोय्." प्राण यांचा तोच शांत अभिप्राय.

मग प्रभु चावला यांचे हताश समेशन, "तर हे होते प्राण ! एकेकाळी ज्यांचे नाव घेतले तर लोकांना संताप यायचा... पण..." इ. इ.

कोणत्या लोकाना एकेकाळी संताप येत होता, ते प्रभुची मायाच जाणे. थोडक्यात चावला काय, वागळे काय किंवा प्रितिश नंदी काय... या जमातीला गंगा शांत नितळ वाहते हे पाहण्याची अजिबात इच्छा होत नाही.

बापरे! इतकी मंडळी वागळे दुचिवावर दिसत असताना ती वाहिनी बदलत नाहीत? कमाल आहे. मी आयबीएन लोकमत वर वागळेंचा आवाज जरी आला तरी लगेच ती वाहिनी बदलून टाकतो.

>>> ती वाहिनी बदलत नाहीत? <<<

हा मुद्दा बरोबर आहे, पण काहीवेळा जी व्यक्ती "पाहुणा" म्हणून आलेली असते तिच्याबद्दल आपणास आदर, प्रेम असतोच असतो, म्हणून तो/ती कशाप्रकारे आपल्याशी संवाद साधते याचीही उत्सुकता असतेच. उदा. सचिन तेंडुलकर. मी खूप आनंदित झालो होतो, आपल्या सर्वांच्या लाडक्या सचिनला तिथे पाहताना; ऐकताना. त्यामुळे अशाप्रसंगी वागळे सहन करावे लागतातच. इतकेच.

प्रसारमाध्यम स्वरुप, कारणे आणि उपाय
ही चर्चा आठवली. आपल्याला संजय आवटे व आनंद आगाशे यांचे भाषण ऐकता येईल

प्रकाश घाटपांडे

वटवटवागळे यांच्या मी-मी-मी पणामुळे त्यांना गमतीने काही लोक निखिलऐवजी मीखिल असे म्हणतात हे आठवले. त्यांना मराठीतला राजदीप सरदेसाई आणि करण थापर यांचे मिश्रण व्हायचे आहे हे त्यांच्या वागण्यावरुन समजते. त्यांना शिवसेना वेळोवेळी सटकावते हे मला फार आवडते.

हे असले निवेदक किवा मुलाखतकार बघितले कि पुलं म्हणतात तसं - उगाचच ज्याचा कान गरम करावा वाटतो असा माणूस (भाषेत बदल केला आहे, संपादन होईल ह्या भीतीने, मी वागळे नाही म्हणून).
आणि एका अर्थाने वागळे हे फोटोमधील contrast shade वाला भाग आहेत, त्यांच्या सारख्या लोकांमुळे सुधीर गाडगीळ ह्यांच्याबद्दलचा आदर आजून दुणावतो ( काही लोकांचं दुमत असू शकते), पण सुधीर हे समोरच्याला नेमके आणि आदर/काळ/वेळ/व्यक्ती बघून प्रश्न विचारतात, आणि मग ती व्यक्ती सुद्धा मन मोकळं करते. माधुरीची अशीच एक मुलाखत आठवली, सगळच कसा सुंदर होतं. :)