उदाहरण दिले तर समजायला सोपे जाईल.
मला सगळ्या विषयांचे माहिती नाही, पण हल्लीची विज्ञानाची पाठ्यपुस्तके मला तरी आमच्या वेळपेक्षा अधिक आवडली.
मराठी/ इंग्रजीचे माहिती नाही. बालभारतीची काही मराठी/ इंग्रजी बालवाडीची/पहिली/दुसरीची पुस्तके आमच्याकडे आहेत तीही चांगली वाटली.
प्राथमिक शाळेतील गणित इत्यादि विषयांत आमच्या वेळपेक्षा जरा अधिक सोपेपणा दिसला, पण ते नक्की सांगता येणार नाही, कारण मी ते मोठ्यांच्या नजरेतून आत्ता बघते आहे, आमच्या गणिताच्या पुस्तकाच्या आठवणी शिकतानाच्या आहेत.

>>नवीन पाठ्यपुस्तकातील धडे परिणामकारक आहेत का? असा प्रश्न विचारताना त्याचे उदाहरण देण्याचे गरजेचे आहे. अन्यथा आपल्याला आवडणारी एक जुनी गोष्ट आपण आम्हाला सांगू इच्छिता एवढाच त्याचा अर्थ होतो.

सहमत आहे.

जुन्या अभ्यासक्रमाबरोबर नवीन अभ्यासक्रमही तितकाच चांगला आहे. पूर्वी एखादी 'कविता' किंवा 'धडा' शिक्षकानं शाळेत शिकविला की लक्षात राहात असायला त्याचे 'शिकवणे' हेच कारण असायचे.
त्याचबरोबर शाळेत शिकत असतांना 'गाइड'आणि 'अपेक्षीत' यांची ओळखही नसायची. आता असं झालंय की, मास्तर शाळेत कवितेचा अर्थ सांगतो एक आणि 'गाइडात' दुसराच अर्थ सापडतो. तेव्हा कविताही लक्षात राहात नाही आणि त्याचा अर्थही.[हा फक्त अपवाद हं] असो, बाकी शाळेतले शिक्षणात मजा असते.

अजूनही नव्या जुन्याचा संगम अभ्यासक्रमात आहे. फक्त तुमचा आमचा 'देखनेका नजरीया बदल गया है' उदा. आता इयत्ता चौथीच्या पुस्तकात 'पाऊस' नावाची शांता शेळके यांची कविता आहे. 'आजीचे घड्याळ' केशवकुमार (प्र.के.अत्रे) यांचीही कविता आहे. आणि या कविता पोरांच्या अगदी तोंडपाठ [मुखपाठ] असतात आणि त्याचा अर्थही ते समजून सांगतात. अर्थात त्यांचे लेखन पुस्तकात का यावर 'शांता शेळके आणि प्र.के.अत्रे' हे कविता लिहितात म्हणून त्यांच्या कविता पुस्तकात असतात अशी लहान मुलांची उत्तरे मला आवडतात. :)

महाविद्यालयाच्या अभ्यासक्रमावर लिहायचं का ? चर्चा प्रस्ताव टाकणार्‍या लेखकाची परवानगी आहे का ? परवानगी दिली तर 'दोन रुपक कथा' या वि.स.खांडेकरांच्या धड्यावर अजून एक प्रतिसाद टंकीन.:)

-दिलीप बिरुटे

पूर्वीच्या पाठ्यपुस्तकातील धडे किवा कविता या अतिशय प्रभावी आणि मनोरंजक असायचे..
तसेच ते मुलांच्या मनावर एक संस्काराचा ठसा उमटवून जात होते

पूर्वीच्या आणि आताच्या काळातील फरकाने असा समज होऊ शकतो. आजच्या पाठ्यपूस्तकातील उतारे, लेख, कविता माझ्यामते तितकीच आशयसंपन्न आहेत आणि नव्या पिढीच्या गरजांनुरुप संस्कार करणारेही आहेत. आतापर्यंतच्या चर्चेत तरी आजची शालेय पाठ्यपूस्तके वाचणारा कुणी सहभागी नसावे असे मला वाटते. परिणामी चर्चेचा प्रस्ताव वाचताच आपल्या शाळेत काय छानछान धडे होते. किती छान कविता होत्या यांचीच सर्वांना स्वाभाविक पणे आठवण होते, आणि आजची पाठ्यपूस्तके वाचली नसल्याचे विसरुनच पूर्वीचे तेच छान होते असे वाटून जाते.

पेस्ट करायला माझ्याजवळ उपलब्ध नाहीत पण काही नावे सांगतो. घरात कुणी या वर्गात शिकणारे असेल तर नक्की वाचून पहा. छान आहेत.

इयत्ता तिसरी (की चौथी ?) मराठी- नाव लक्षात नाही पण "महाराज आपल्या राज्यात ज्यांना मिळते ते पोटभर जेवून आणि ज्यांना मिळत नाही ते उपाशी राहून जगत आहेत. एकूण सगळे आलबेल आहे." असा संवाद असणारी एक छान नाटीका आहे.

एक कविता सुध्दा
पंख मला जर असतिल दोन
पतंग उडवित बसेल कोण.
मिच पाखरु झालो असतो
आभाळावर गेलो असतो.
विमान मागे पडले असते
हाय खाउनी रडले असते. (थोडी विस्कळीत...क्षमस्व)

तुमच्या कडे देशाला देण्यासाठी दहा मिनीटे आहेत काय. हा अब्दूल कलाम यांचा उतारा सहावीला आहे.

सहावीच्याच बालभारतीत रेल्वेस्टेशन वरची चुकामुक, मुदत संपलेल्या औषधींविषयी असे चांगले विचारप्रवर्तक सहजभाषेतले उतारे आहेत.

सातवी ला सहज सुचलेल्या कवितेची आर्या नावाच्या मुलीची सुंदर कथा आहे.

माझे मनोरथ अशा निबंधलेखनाची एक छान कथा सातवीला आहे. यात एका अपंग मुलाचे "मैदानावर धावण्याचे, धडाधड जिन्याच्या पायऱ्या उतरण्याचे" मनाला चटका लावणारे मनोरथ आहे.

नववी च्या पुस्तकात, तुझ्या कामामधून तुझ्या घामामधुन... हे वसंत बापट यांचे श्रमगीत.
सातवीतले बाई मी धरण बांधीते हे गीत, बिनभिंतींची शाळा, पावसात खंडाळा, यशवंत यांची आई ही कविता हे सगळे मुलांच्या वयानुरुप संस्कार घडवणारे, अभिरुचीला वळण लावणारे आहे. सगळेच चांगले असे मात्र नाही... तसे ते पूर्वी तरी कुठे होते.
असो . नुसते आठवून आठवून लिहिल्याने नेमकी पाठांची नावे देता आली नाहीत. चर्चा चालू राहीली तर ती तशी व अजूनही बरीच उदाहरणे देता येतील.

सातवीच्या बालभारतीतल्या कविता सुंदर चालींवर
http://marathimaitree.blogspot.com/2010/01/blog-post_10.html
येथे ऐकता येतील. मराठी कविता या लेबल खाली इतर शालेय कविता आहेत. (जाहिरात वाटल्यास क्षमस्व.)