ती मुलगी तुमच्यावर वैतागलेली दिसते. बाय द वे, तिचा फोटु काढताना आणि इथे लावताना तिची परवानगीघेतली होती काय? ती ज्या आविर्भावात उभी आहे ते पाहून तुम्हाला कोर्टात वगैरे खेचल्याशिवाय राहणार नाही असे दिसते.

असो, गांभीर्याने विचार केला तर चिमुरडी गोड आहे, चुणचुणीतही दिसते. शाळेत जाण्याच्या वयात (आणि शाळेचा गणवेश घालून, तोही बहुधा असाच कचर्‍यातून गोळा केलेला असावा का?) तिच्या हाती कचर्‍याची गोण बघून खेद झाला.

वा सर! फोटो आवडला.. तांत्रिक बाजु तज्ञ सांगतीलच.. मात्र मला छायाचित्र जी कथा सांगतेय तीच आवडली
अजून चित्रे जरूर टाका

ऋषिकेश
------------------
भ्रष्टाचार संपविण्याचा सर्वोत्तम आणि सर्वात सोपा(?) उपाय म्हणजे त्यात स्वतः सहभागी न होणे

मोबाइलने काढलेल्या चित्रांवर बऱ्याच वेळा एक धुरकट झाक असते. लेन्स स्वच्छ नसल्याने किंवा तिच्यावर चरे गेल्याने ती येते. त्यामुळे चित्राची खोली कमी होते. यावर उपाय म्हणजे पिकासा सारख्या चित्र सम्पादका द्वारे
१. contrast वाढवा
२. हाय लाईट वाढवा
तसेच मोबाईलच्या फोटो मध्ये एक रंग कधी कधी पुढे येतो. या चित्रात निळसर झाक आलेली आहे. पिकासा मध्ये "warmify" किंवा इतरही चित्र सम्पादका मध्ये रंगसंगती बदलून ती अधिक पिवळसर/ लालसर करण्याची सोय असते. तिने हे चित्र अधिक खुलून दिसेल.
हे चित्र कापून मुलीभोवती उभ्या आकाराचं केलं तर जास्त प्रभावी होईल असं मला वाटतं. पण ती जास्त वैयक्तिक गोष्ट आहे.
आपण मला जर चित्र पाठवले तर मला नक्की काय म्हणायचे आहे हे करून दाखवता येईल. व्यनी वर जमला नाही तर
ghaski@gmail.com वर पाठवा.
राजेश

छायाचित्र आणि लेखकाने केलेली तदानुषंगिक टिप्पणी फारच आवडली. कलेच्या दालनात सर्वाचा मुक्त संचार असावा आणि जातिवंत कलाकार आपल्याला कलेच्या एखाद्या आविष्कारसाच्यात कैद करुन ठेवू शकत नाही हेच यावरुन सकृतदर्शनी अधोरेखित होत नाही काय? (होय होते!)
नोकिया एन ७२ काढलेला फोटो आहे - फोटोचे तपशिल सांगता येणार नाही
या वाक्यांमधील तपशीलाच्या आणि व्याकरणाच्या चुका लेखकाची क्षुद्र कूपमंडुकी जगाविषयीची बेफिकिरी दर्शवतात. अस्सल कलाकार अशा बंधनांच्या रज्जूंनी कैद होत नसतो. व्याकरणाकडे केलेले दुर्लक्ष हे अनावधानाने आहे की हेतुपुरस्सर? किती सूचकतेने हा प्रश्न बा वाचकांवरच सोडला आहे पहा! हा एन ७२ कुणाचा असावा? स्वतःच्या मालकीचा? उसना घेतलेला? ( चोरलेला?)मालकीचा असल्यास नवाकोरा की जुन्या बाजारातून घेतलेला? या अनुत्तरित प्रश्नांमधून जीवनाची निरर्थकता लेखकाने किती सांद्रपणे व्यक्त केली आहे. व्याकरणाकडे दुर्लक्ष करण्याच्या संदर्भातून आपल्या इतरत्र असलेल्या निष्ठा व्यक्त करण्याचा लेखकाचा / छायाचित्रकाराचा प्रयत्न आहे का? प्रश्न, प्रश्न आणि प्रश्न! खरा कलाकार एकच फाटकी पायताण फेकतो आणि प्रश्नांचे मोहोळ उठवतो, ते असे!
अजून काही चित्र टाकीन. नाही,आवडले तरी टाकीन. :)

हे आश्वासन आहे की धमकी? या प्रश्नात वाचकांचे मन गुंतत जात असताना याही वाक्यात व्याकरण व शुद्धलेखनाची ऐशीतैशी करुन लेखकाने / छायाचित्रकाराने 'त्याचा येळकोट जाईना' हा आपला बाणा कसा दुखर्‍या दाढेमधील कळेसारखा अखंडित ठेवला आहे ते पहा!
आता मूळ छायाचित्राकडे वळू. (वळा, वळा!) सदर मुलीने घातलेला शाळेचा गणवेष, आणि त्याखाली घातलेली अंमळ आखूडशी पैरण. वा! हिंदु-मुस्लिम ते अमेरिकन- अफ्रो-अमेरिकन या सगळ्या वादांवर पडदा टाकण्यासाठी आवश्यक वैश्विक शांततेतेचेच हे प्रतिक. दूरवर उभी असणारी रिक्षा कोणत्या संघटनेची असावी? तिच्या चालकाने गणवेष घातला असावा की नाही? आणि बिल्ला? गणवेषातील मुलगी आणि पाठमोरी रिक्षा. पुन्हा प्रश्न, पुन्हा प्रश्न!
मुलीच्या डाव्या बाजूला दिसणार्‍या इमारतींचे काही सार्वजनिक सुविधा पुरवणार्‍या इमारतींशी साधर्म्य वाटते. त्यासमोरील उजव्या बाजूच्या भिंतीवरील उडालेला गिलावा हे तर उघडउघड जागतिक मंदीचे प्रतिक आहे. या मुलीची ताठ मान भारत जागतिक मंदीला सामोरा जाण्यासाठी कसा सज्ज आहे हेच दर्शवते. चित्राच्या उजव्या कोपर्‍यात दिसणार्‍या रस्त्याचे उडालेले डांबरी टवके भारताला या नव्या आव्हानाला सामोरे जाण्यासाठी पायाभूत सुविधांमध्ये लक्षणीय प्रगती करणे कसे आवश्यक आहे हे सुचवून जाते. एकंदरीत हे चित्र डावीकडून उजवीकडे पाहिल्यास 'कळ' हा अनुभव येतो तर वरुन खाली पाहिल्यास 'गणवेष' हा अनुभव येतो. या चित्राला म्हणूनच 'गणवेषाची कळ' किंवा 'गणवेष- एक कळीचा मुद्दा' हे शीर्षक अधिक समर्पक झाले असते असे वाटते. ही बारीकशी बाब सोडल्यास सदर चित्र 'लुव्र' मधील एखादे इम्प्रेशनिस्ट पेंटिंग पाहिल्याचा (फुकट!) अनुभव देऊन जाते, हे बाकी खरे! अभिनंदन!

सन्जोप राव
होगा कोई ऐसा भी, कि 'गालिब' को न जाने?
शाइर तो वो अच्छा है, प' बदनाम बहोत है

आजूबाजूची घरे आणि दूरवरची रिक्शा यात मला या मुलीकडे पाठ फिरवणारे अख्खे जग दिसते आहे.
या मुलीच्या नजरेत जी जरब आहे ती साऱ्या जगाविषयीच.... का कुणास ठाऊक पण तिच्या नजरेला नजर देतांना शरमिंदा झाल्यासारखे वाटते.

चित्र म्हणून चित्र चांगलेच (आहे ते आणि त्या पलिकडचेही प्रेक्षकापर्यंत पोचवणारे...)
पण तरीही अशा चित्रांची संख्या आपण कमी करायला हवी..

चित्र मस्तच आहे. मुलीच्या चेहर्‍यावरील भाव फारच छान आले आहेत. अवतीभवतीचा कचरा आणि ओबड धोबड कच्च्या सडकेवरती ही मुलगी अनवाणी उभी आहे हे पाहून बाबासाहेब म्हणतात तशीच आगतिकता वाटते.

सुचवण्या :

१) मोबाईलपेक्षा स्वतंत्र कॅमेरा घ्या. ह्याचे रेजल्युशन खूपच कमी आहे. त्यामुळे सुधारणा करायला फारसा वाव नाही.
२)मुलीच्या डोक्याच्या वरचा बहुतांश भाग कापून टाकायला हवा. प्रखर प्रकाशाने तो ओवर एक्स्पोज्ड झाला आहे.
३)राजेश ह्यांनी म्हंटल्याप्रमाणे निळ्या रंग थोडा जास्त पडला आहे. फोटोशॉपमधे कलर बॅलन्स उघडून तो ऍडजस्ट करा.

चेहर्‍यावरचे भाव चांगले टिपले आहेत.

श्री. राजेश आणि कोलबेर यांनी दिलेल्या सूचना योग्यच (कातरलेले चित्र अधिक प्रभावी आहे.)

चित्र भ्रमणध्वनीवरचे आहे, असे बघता आकाशाची प्रतिमा अतिप्रकाशित (ओव्हर-एक्स्पोझ) झाल्याचे दु:ख नाही. कधीकधी स्वयंचलित कॅमेरा (त्यातल्या त्यात जुनी यंत्रे) कुठलाही भाग अतिप्रकाशित होऊ नये म्हणून एकूण प्रकाशनच कमी करतात. मग महत्त्वाच्या तपशिलांचे अल्पप्रकाशन होते.

"खराखुरा" कॅमेरा असला तरीही, समोरील दृश्याचा कॉन्ट्रास्ट फार असला तर मुख्य तपशिलाचे प्रकाशन योग्य व्हावे. आकाश "कंटाळवाणे" असले तर त्याचे अतिप्रकाशन झाले तरी काही दोष नाही - अर्थात कृष्णधवल चित्रांत लख्ख पांढरे आकाश ठीक दिसते.

वरील चित्राच्या "कथे"त रंगांचे काही मूलगामी महत्त्व आहे की नाही हे चित्रकाराने ठरवायचे आहे. मी स्वतः ते चित्र कृष्णधवल करून बघितले, तर मुलीच्या चेहर्‍यावरील भाव तितकेच परिणाकारक वाटले. मुलीच्या अंगात शाळेचा गणवेश आहे, असे निळ्या रंगाच्या अभावातही स्पष्ट जाणवत होते. आणि आकाश अतिप्रकाशित झाल्याचे मुळीच वाटत नाही.

फोटोचे तपशील याचा अर्थ फोटोचे तांत्रिक तपशील असा अर्थ बिरुटे सरांना अभिप्रेत असावा.
नाही आवडले तरी टाकीन हे स्वांतसुखाय व प्रेमाची धमकी मान्य.
अवांतर- या फोटो वरुन कचरापेटीत एक भिकारी व कुत्रा एकाच अन्नासाठी एकमेकांवर गुरगुरत होते हे पाहिल्याची आठवण आली. तेव्हा कॅमेरा नसल्याची खंत वाटली. @ प्रियाली- या संवेदना भारतात बोथट होतात.
प्रकाश घाटपांडे

छायाचित्रात योग्य बदल सुचविणार्‍या सर्व उपक्रमी मित्रांचे मनःपूर्वक आभार...!
भ्रमनध्वनीच्या दोन मेगापिक्सल कॅमेर्‍याच्या छायाचित्राच्या मर्यादा नक्कीच आहेत आणि ते मान्य आहे...!

-दिलीप बिरुटे