आदरणीय उपक्रमराव,

राम राम!

हां हां, कृपया गैरसमज करून घेऊ नका. माझा लेख म्हणजे बहुतेक आपल्याला काहितरी नावेच ठेवलेली असणार असं कदाचित आपल्याला वाटलं असेल! पण तसं नाही. आज जालावर मुशाफिरी करत असताना अचानक काही फुलं नजरेस पडली. ही फुलं आपल्याला सप्रेम भेट म्हणून द्यावी, असं उगीचंच वाटून गेलं! ;)

काय आहे बरं का उपक्रमराव, गेले अनेक दिवस आम्ही 'उपक्रमची ध्येयधोरणं' या विषयावर आपल्याशी वाद घालतो आहोत, भांडण करत आहोत. अलिकडे बर्‍याचदा आपल्याशी फक्त वादच होतात.

वाद, भांडणं, मारामार्‍या ह्या आपल्या जागी चालूच राहतील. त्याचं विशेष काही नाही. पण आपण ज्या व्यक्तिशी रोज फक्त वादच घालतो, भांडण करतो, नावे ठेवतो त्या व्यक्तिबाबतही अचानकपणे कधितरी, कुठेतरी मनात एखाददा ओलावाही निर्माण होतो. किंबहुना, तो आत कुठेतरी असतोच! :)

आज ही काही फुलं पाहिली आणि अचानक मन कुठेतरी हळवं झालं.

'उपक्रमरावांना आपण ही फुलं सप्रेम भेट म्हणून देऊयात का? आपण रोज त्यांच्याशी उपक्रमच्या ध्येयधोरणाविषयी वाद घालतो, भांडतो. आज जर ही फुलं आपण त्यांना दिली तर त्यांनाही जरा बरं वाटेल. च्यामारी जो उठतोय तो त्यांना बोलतोय, पण शेवटी त्यांनीही मायमराठीच्या प्रेमाखातरच हे संकेतस्थळ निर्माण केले आहे ना?'

असे काही विचार मनात आले आणि ह्या चार ओळी लिहायला बसलो! ;)

तेव्हा उपक्रमराव, आमच्या या भेटीचा कृपया स्वीकार करा. अहो आम्ही कोकणी लोक असेच असतो. बाहेरून फणसासारखे काटेरी आणि आतून गर्‍यासारखे गोड! बोलण्यात तोंडाळ आणि शिवराळ, पण मनात काही न ठेवणारे! ;)

ता क - वर म्हटल्याप्रमाणे भांडणं, वादविवाद, मारामार्‍या यापुढेही सुरूच राहतील. काळजी नसावी!! :)) आणि हो, सदर लेखात माहिती आणि विचारांची देवाणघेवाण नाही म्हणून हे लेखन उडवून लावू नका. तात्याने प्रेमाने दिलेली फुलं अशी पायदळी जाऊ देऊ नका!! :)

तुमचाच,
तात्या.