लेखांतील विचार चांगले व त्याप्रमाणे आचरण ठेवणार्‍याला सक्षम बनवणारे आहेत. मात्र ज्यांना या विचारांची भीति वाटते आणि जे कुठल्यातरी भ्रामक बाह्य शक्तीचा सतत आधार शोधत असतात त्यांचा राग किंवा उपहास न करता त्यांना वाटणारे भय समजून घ्यावे आणि आपल्या आचरणाने त्यांना धडा घालून द्यावा.

असा समारोप करून बरे केलेत.

सुरुवात आणि मध्य उद्विग्न क्लेशाने भरलेला होता, म्हणून वाईट वाटू लागले होते.

शुभेच्छा.

लेख आवडला.

अजुन लेखन येउ द्या.

मराठी असे आमुची मायबोली ***********************************
श्री.बाबासाहेब जगताप यांचे आत्मचिंतन वाचले.त्यांत थोडा निराशेचा सूर दिसतो. आज देशभर अंधश्रद्धांचा महापूर आला आहे.हा साथीचा रोग झपाट्याने पसरत आहे. अशा वेळी कोणाही संवेदनशील विवेकवादी व्यक्तीला नैराश्य येणे स्वाभाविक आहे.पण ते प्रयत्नपूर्वक दूर ठेवले पाहिजे.
ज्याला श्री.जगताप "पिढ्यान् पिढ्या रक्तात भिनलेले देवाचे भूत" म्हणतात, तेच या अंधश्रद्धांचे प्रमुख कारण आणि हे भूत मानगुटीवर बसण्याचे कारण म्हणजे लहानपणी मनावर होणारे संस्कार. देवाच्या मूर्तीसमोर उभे करून "देवबाप्पाला नमो कर. तो तुला बुद्धी देईल. तोच सगळे करतो. तोच आपले रक्षण करतो. बाप्पाची मनोभावे प्रर्थना केलीस तर तुला यश मिळेल. नमो केले नाहीस तर तुला पाप लागेल..देव तुला शिक्षा करील. " असे सारखे ब्रेन वॉशिंग चालू असते. मोठी माणसे देवाचे भजनपूजन करताना, मागणे मागताना,नवस करताना लहान मूल पाहाते. त्या निर्जीव बाहुलीत काहीतरी शक्ती असली पाहिजे असे त्याला वाटते. लहानपणी झालेले हे संस्कार मेंदूच्या एक कप्प्यात कोरलेले राहातात. ते सहजी पुसता येत नाहीत. मोठेपणी तो श्रद्धाळू होतो. या श्रद्धेचा उपयोग आपल्या स्वार्थासाठी करून घेणारे धूर्त आणि लबाड लोक समाजात असतातच. ते बुवा, बाबा, बापू, स्वामी, आनंद, गुरू, महाराज, अशा विविध नांवांनी आपापली दुकाने चालवतात आणि या श्रद्धाळूंना गंडवतात. गंमत म्हणजे आपला बुवा तेव्हढा खरा, बाकीचे लबाड असे प्रत्येकाला वाटते.
पण आज ना उद्या हे सगळे संपेल. माणूस खर्‍या अर्थाने वैज्ञानिक दृष्टिकोनाचा स्वीकार करील. काळाच्या ओघांत अनेक लोकभ्रम नष्ट झाले आहेत. भुताखेतांवरचा विश्वास बर्‍याच प्रमाणात संपला आहे.
तेव्हा निराश न होता आपल्या हातून होईल तेव्हढे करीत राहायचे. डॉ. नरेन्द्र दाभोळकर, श्याम मानव आणि त्यांच्या संघटना यांचा अंधश्रद्धांविरुद्धचा लढा चालू आहे.हळू हळू जागृती होते आहे. आंतरराष्ट्रीय पातळीवर रिचर्ड डॉकिन्स्,सॅम हॅरिस,ख्रिस्तोफर हिचिन्स असे अनेक बुद्धिवादी नास्तिकवादाचा हिरीरीने प्रचार करीत आहेत. विवेकवाद्यांची संख्या वाढत आहे. तेव्हा नैराश्य नको.

काही चार अगदी मूलभूत प्रश्न जे विचारी माणसाला पडू शकतात यातलाच तुमचा एक प्रश्न आहे आणि तुम्हीच म्हटल्याप्रमाणे या प्रश्नाचा विचार करकरून आणि उत्तर मिळवण्याच्या तगमगीनं एवढा त्रास होतो की आत्महत्या करण्याच्या इराद्यापर्यंत विचार येऊन ठेपतात. आणि मग लक्षात येतं की त्यानंही उत्तर मिळणार नाहीच . त्यामुळे तर तगमग, उद्विग्नता अजूनच वाढते. हे सारं अगदी असह्य होऊन जातं.

... असलं आंधळेपणाचं, आत्मनाशाचं, दडपणाचं जीवन कदापिही जगणार नाही. आता भीती आहे ती स्वतःच्या प्रज्ञेची आणि श्रध्दा आहे ती फक्त मानवी मूल्यांवर.
तुम्ही घेतलेला हा निर्णय शंभर टक्के योग्य निर्णय आहे. भविष्यात कित्येक प्रसंग येतील, कित्येक ज्ञानी, विज्ञानी लोक भेटतील , चर्चा-वाद-विवाद अगदी हमरी तुमरी पर्यंत होतील. तरीही एक गोष्ट कायम लक्षात ठेवा तुम्ही बुध्दीवादाची कास धरली आहे आणि बुध्दीवाद हा कायम जाळतच जाणारा असतो. तो सोडू नका. याला जोड प्रज्ञेची द्या. तत्वज्ञानात तुमच्या प्रश्नांची उत्तरं सापडण्याची शक्यता खूप असते त्यामुळे तुमच्या विचारांना तत्वज्ञानाची जोड द्या. भगवद् गीता, बुध्द तत्वज्ञान, ओशो, झेन, कृष्णमूर्ती... तुमच्या प्रश्नांची उत्तरं कुठे सापडतील हे तुम्हालाच शोधावं लागेल. आणि कदाचित एवढं सारं पालथं घालूनही हाती काहीच गवसणार नाही, पण याचीही मानसिक तयारी ठेवा. पुढील वाटचालीसाठी तुम्हाला मनःपूर्वक शुभेच्छा!

मराठी असे आमुची मायबोली
***********************************
श्री.ऋषीकेश यांनी दोन प्रश्न उपस्थित केले आहेत.
१. माणूस निसर्गतः सश्रद्ध असतो का बुद्धीवादी?
२. देव हा श्रद्धेवर उभा आहे का भीतीवर?
....
उत्तरः
भीतीच्या भावनेमुळे आदिमानवाला देवाची कल्पना सुचली.भुकेची भीती ( अन्न मिळेल की नाही याची शंका.)साप,विंचू इ.ची भीती,जंगली श्वापदांची भीती,रोगाची भीती आणि सर्वांत मोठी मृत्यूची भीती.त्याकाळी माणसापाशी शिकारीची तसेच आत्मसंरक्षणाची साधने अगदी तुटपुंजी होती. कोणती तरी सर्व समर्थ अशी अदृश्य शक्ती आहे. ती हे सर्व धडवून आणते (अन्न मिळणे न मिळणे, साप चावणे त्यातून मरणे न मरणे, इ.) असे आदिमनवाला वाटले. त्यातून देवाची निर्मिती झाली. तेव्हा झालेले संस्कार पुढे पिढान् पिढ्या चालत आले.
...पालकांनी जर मुलांवर देवाविषयींचे संस्कार केले नाहीत तर समज आल्यावर अनेक मुलें बुद्धिवादी होतील. माझा वैयक्तिक अनुभव तसा आहे.
निसर्गतः माणूस बुद्धिवादी असतो असे मला वाटते.

काहीही लिहिले म्हणजे आम्ही ऐकुन घेऊ असे?
आरे छ्याट्!!
भविष्य ऐकायला येणारा हा किमान मुर्खाच्या नंदनवनात वावरत असतो
अच्छा? कसे काय कळले बॉ आपल्याला? भेट झाली की काय वनात?

पण भविष्य सांगणा-याला नक्की माहित असेते की हे जे की मी सांगतोय याची घटीतक्षमता अतिशय बेभरवशाची आहे.
असं कोण म्हणालं?
कशावरून?
तुम्ही स्वतः पण पाहता काय भविष्य?
काय अभ्यास आपला या विषयावर?
कोणत्या अधिकाराने ही विधाने म्हणे?

भविष्य सांगून झाल्यावर तो हे खरं ठरो व माझा धंदा वाढो यासाठी पून्हा प्रार्थना करत असतो.

तुम्ही करत असाल हो!
आम्हाला नाही करावे लागत असले काही! कारण मी लोकांना फुकटच सल्ला देतो! हा हा हा!!!

एकुणच देव या संकल्पने शिवाय माणूस अपूर्णच आहे. सामान्य माणसाला जितका देवाचा आधार वाततो तितका कोणाचाही वाटत नाही. अगदी त्या तथाकथित बुद्धीवाद्यांचाही, 'हे असे का'
यावर काही विचार का नाही सूचले मग?

आपला
गुंडोपंत