संख्याबळ वाढवणे ही मुस्लिम समाजाची स्ट्रॅटेजी आहेच. 'मुनिक' हा चित्रपट बघितला असेल तर त्यामधला पॅलेस्टीनी म्हणतो, कधीतरी युद्धाचा निकाल आमच्याच बाजुने लागेल कारण आमची संख्या वाढतच राहील.

परंतु त्यासाठी हिंदुंनी हम दो हमारे चार असे म्हणणे मुर्खपणाचे होइल. असे करणे म्हणजे देशाला अजुन खड्ड्यात घेउन जाणे. त्यापेक्षा कायदा कडक करावा, हा त्याच्यावरचा उपाय होइल.

- राजस.

मी पूर्वी बघितले होते.

भारतातील हिंदू आणि मुसलमान दोन्ही समाजातले जन्मप्रमाण दर वर्षी कमी होत आहे. यातही शहरी/ग्रामीण हा फरक आहे. (शहरी भागात दोन्ही समाजांत जन्मप्रमाण त्यांच्या-त्यांच्या ग्रामीण जन्मप्रमाणापेक्षा कमी आहे.)

मुसलमान जन्मप्रमाणाचा ग्राफ हिंदू जन्मप्रमाणाच्या ग्राफपेक्षा साधारण १० वर्षे मागे आहे. (म्हणजे मुसलमान समाजातले १९८५ मधले जन्मप्रमाण हिंदूंच्या १९७५ मधील जन्मप्रमाणाइतके, वगैरे.) त्यामुळे हिंदूंची लोकसंख्या स्थिरावेल त्याच्या १० वर्षांच्या आसपास मुसलमानांची लोकसंख्या स्थिरावेल.

लोक सामूहिक अस्मितेसाठी मुले उत्पन्न करतात अशी कल्पना कित्येकांना असते. (स्वतःच्या ओळखीच्या कोण्या कुटुंबाने असे केल्याचे माहीत नसले, तरी अनोळखी लोक असे करत असावेत, याबद्दल काहींचा दृढ विश्वास असतो.) राष्ट्रीय हितासाठी लोक कमी मुले उत्पन्न करत नाहीत, तर आपल्या कुटुंबाची सोय (काँडोम/कॉपर टी/ऑपरेशनची कटकट कितपत वाटते, तेही कारण महत्त्वाचे) बघून लोक त्या दृष्टीने पोरे काढतात.

युरोपात पैसे देऊनही कुटुंबे १पेक्षा अधिक मुले उत्पन्न करत नाहीत. जपानी लोक अन्य आगंतुकांबद्दल घृणा करतात, जर्मनीतले लोक तुर्कांची वीण फार म्हणून आरडा-ओरडा करतात, पण सुखवस्तू लोक स्वतः अधिक मुले जन्माला घालत नाहीत.

जर कोणाचे असे मत असेल की "अमुक जातीचे/जमातीचे लोक आपली लोकसंख्या वाढवण्यासाठी मुले काढतात", तर ते मत साधारणपणे आकडे ऐकून बदलणारे नसते. "हम दो हमारे चार"असे म्हटले म्हणून कोणीही हिंदू त्या कारणासाठी अधिक मुले उत्पन्न करणार नाही. खेड्याकडचे कोणी अधिक मुले उत्पन्न करत असेल, तर आधीच्याच कारणांमुळे, या घोषणेमुळे नव्हे.

कॅथोलिक समाजाबद्दलही (अन्य देशांत) असा विचार केलेला आढळतो. पुढील आकृती बघावी.

aa

दोनतीन देशांचे सोडले, तर बहुतेक देशांतले जन्मप्रमाण त्यांच्या आर्थिक स्थितीवर अवलंबून असते. यात मुसलमान-प्रधान आणि कॅथोलिक-प्रधान देशही वेगळे नाहीत. (सौदी अरबस्तान, इस्रायल, यांचे अपवाद दाखवलेलेच आहेत.)

तेव्हा वरील चर्चेतल्या कल्पनेने (की मुसलमानांची संख्या वाढतच जाणार आहे), किंवा विहिंप ज्या मजेदार घोषणेने (हम दो हमारे चार) कोणाला स्वतःच्या मनाला त्रास करून घ्यायचा असेल, त्रागा करून घ्यायचा असेल, त्यांनी जरूर करून घ्यावा - यातच व्यक्तिस्वातंत्र्य आहे. मनःशांती हवी असेल, तर दुर्लक्ष करावे. खरोखर कुतूहल असेल, तर आकड्यांसहित अभ्यास करावा. या सर्व बाबतीतही व्यक्तिस्वातंत्र्य आहे. (कोणी सरकारी अधिकारी, प्लॅनिंग कमिशनचा सदस्य वगैरे असेल तर त्यांनी आकडेशास्त्रासहित अभ्यास करावाच, त्यांना या बाबतीत "पदाच्या कर्तव्यामुळे" व्यक्तिस्वातंत्र्य नाही, असे मला वाटते.)

धनंजयांचा प्रतिसाद आवडला तरी ऊसगावात आल्यापासून प्रश्न पडतो आहे तो इथे जाणवला.

हिंदू स्त्रियांना जो चार चार बाळंतपणांचा त्रास भोगावा लागेल याची व्हीएचपी ला काही कल्पना आहे का?

इथे सुखवस्तू कुटुंबातही ३-४ मुले आढळतात. अमेरिकन बायांना हिंदू स्त्रियांएवढा त्रास भोगावा लागत नाही की कसे? त्यातून इथे एकत्र कुटुंबपद्धतीही नाही. पालनपोषण म्हणजे फक्त आर्थिक सोयींचा पुरवठा असं नसावं ना!

- राजीव.