महामहोपाध्याय पां. वा. काणे कोण? त्यांची व्याख्याने कशाबद्दल होती? ज्या नेत्याने भारतीय लोक दुबळे आहेत, त्यंच्यात संघशक्ती नाही, कारण ते मांस खात नाहीत हे विधान केले ते कशासंदर्भात केले? याबाबत काहीच माहिती नसल्याने चर्चेत भाग घेता येत नाही. क्षमस्व!

पुढारी कोण माहित नाही बॉ..(वाइल्ड गेस - उद्योगपती टाटा?) ..पण त्यांचे मत पटले!

जवागल श्रीनाथने एकदा शोएब अख्तरला 'इतका वेगवान चेंडू तू कसा काय टाकू शकतोस? मला का ते जमत नाही?' असे विचारले असता शोएबने त्याला,' आधी बैलाचे मांस खायला सुरु कर' असे सांगीतले होते.

२००८ सालात बरेच भारतीय बीफ खातात. मीही खाल्ले आहे. याचा अर्थ आता भारतीय अधिक शक्तिशाली झाले आहेत असा घ्यायचा का?

ता. क. चिकन खाल्ले तर ५०% शक्तीशाली होता येईल काय?

----

१९३५ सालच्या भारतात आजचा पाकिस्तान आणि बांगलादेशही समाविष्ट होता. साहजिकच मुस्लिमांचे एकूण् लोकसंख्येतील् प्रमाण ४०% च्या आसपास असावे, जे नि:संशय मांसाहारी होते. त्याखेरीज हिंदू आणि अन्य धर्मियांतदेखील मांसाहारी होतेच. तेव्हा भारतीय मांस खात नाहीत म्हणजे नक्की काय?

की भारतीय म्हणजे हिंदू हेच अभिप्रेत होते? ज्यांच्यात ही तथाकथित संघशक्ती(?) नव्हती?

हिंदूंमध्येही "शुद्ध शाकाहारींची" संख्या किती?

(शंकेखोर) सुनील

Doing what you like is freedom. Liking what you do is happiness.

सेन्सस इंडिया या लोकसंख्यामोजणीच्या स्थळावर काही माहिती मिळाली नाही मात्र येथे काही माहिती मिळाली.

दुवा १

दुवा २

भारतात १९३५ आणि त्याच्या आधीच्या शतकात केवळ ब्राह्मण आणि जैन वगैरे अल्पसंख्य लोक वगळता बहुतेक सर्व हिंदू अधिकृतपणे (!) मांसाहार करत होते. आता तर सर्व जातीपातींचे हिंदू मांसाहार करतात. अगदी पूर्वीच्या काळी ब्राह्मणही मांसभक्षण करत होते त्यामुळे मांसाहार भारताला त्याज्य नाही.

प्रा. डॉ. दादेगावकर,

हे काही दुवे आपल्याला उपयुक्त ठरतील असे वाटते -
१. हिंदू आणि मांसाहार
२. हिंदू आणि गाय
३. 'तो' नेता सावरकर असावेत असे वाटले. पण सावरकरांनी गायीला संरक्षित करावे अशा आशयाचे लिखाण केले आहे असे दिसते.

त्याहीपुढे शोधले असता तो हिंदू नेता अथवा धर्माधिकारी स्वामी विवेकानंद तर नसावेत असे वाटले -

हा दुवा पहा.
के.एस. सुंदरम ऐय्यर आपल्या आठवणीत सांगतात:

I at once expressed my loathing for the taking of fish or flesh as food. The Swami said in reply that the ancient Brahmins of India were accustomed to take meal and even beef and were called upon to kill cows and other animals in yajnas or for giving madhuparka to guests. He also held that the introduction and spread of Buddhism led to the gradual discontinuance of flesh as food, though the Hindu shastras (scriptures) had always expressed a theoretical preference for those who avoided the use of flesh-foods, and that the disfavour into which flesh had fallen was one of the chief causes of the gradual decline of the national strength, and the final overthrow of the national independence of the united ancient Hindu races and states of India. He informed me, at the same time, that in recent years Bengalis had, as a community, begun to use freely animal food of several kinds and that they generally got a Brahmin to sprinkle a little water consecrated by the utterance of a few mantras over a whole flock of sheep and then, without any further qualms of religious conscience, proceeded to hand, draw, and quarter them. The Swami's opinion, at least as expressed in conversation with me, was that the Hindus must freely take to the use of animal food if India was to at all cope with the rest of the world in the present race for power and predominance among the world's communities, whether within the British empire, or beyond its limits.

रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त
रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त
रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त
रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त
रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त
रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त
रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त
रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त
रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त
रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त
रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त
रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त
रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त रोमन अक्षरे वापरल्याचे प्रायश्चित्त

पद्माकरसेठ,
मांसाहारात आता वर्गीकरण केले पाहिजे असे वाटते, जसे मासे,मटन ( बोकड्याचे ) कोंबडे, अंडी, असा एक वर्ग.
आणि बडे का ( गाय, बैल, म्हैस, इत्यादी ) खाणारे दुसर्‍या वर्गात टाकले पाहिजे. आता जे दुसर्‍या वर्गातले ते अशा खाण्याने माणसे संतापी बनतात असे कोणी तरी म्हटल्याचे वाचले आहे. पण अशा आहारामुळे संघशक्ती निर्माण झाल्याचे शास्त्रीय / आध्यात्मिक माहिती नाही.

शाकाहार-मांसाहार यातील चांगले काय आणि वाईट काय ह्या संदर्भात खालील प्रतिसाद नाही पण एक नैसर्गीक माहीती:

रामकृष्ण आणि मला वाटते विवेकानंदपण बाकी मांसाहारी नसतील पण मासे खायचे.
दुसर्‍या टोकाचे उदाहरण म्हणजे हिटलर हा शाकाहारी होता...

जाता जाता एक जुना विनोद:

थोडक्यात काय खाता या पेक्षा किती खाता आणि आहारा बरोबरच तनाला आणि मनाला व्यायाम करायला लावताय का ते महत्वाचे!

You are what you eat! :)

खराखुरा मांसाहारी एकच. मॅन व्हर्सेस वाईल्ड मालिकेचा नायक एडवर्ड मायकल. माझी सर्व भारतीय मांसाहार प्रेमींना नम्र विनंती आहे की मांसाहार करताना त्यांनी खुल्या दिलाने मांसाहार करावा. एडवर्ड मायकल सारखा, वाळवी-गोमेपासून, कुत्रा आणि झेब्र्यापर्यंत. केवळ निवडक गोष्टी खाऊ नयेत. खाण्याच्या बाबतीत सर्व प्राण्यांवर सारखेच प्रेम करावे.

मी १ वर्ष जव्हार-मोखाडा भागात होते. त्यावेळी १) जव्हार मधील एका पट्ट्यात कुठलेही पाखरु दिसत नव्हते. बरोबरचा शिक्षक म्हणाला, इथे कावळा आणि साळुंखी सोडून सर्व बारीक सारीक पक्षी खातात. तिथे एक चखोट नावाचे साधन असते. त्याला चिकट गोंद लावलेली असते. ते चखोट झाडाच्या सर्वात वर भल्या पहाटे लावतात. पाखरे उडून दमल्यावर झाडाच्या शेंड्यावर येऊन बसतात आणि त्यांचे पंख ह्या चखोट चिकटतात. मग ते त्या चखोटापासून दूर व्हायचा दिवसभर निष्फळ प्रयत्न करतात आणि त्यातच त्यांचा मृत्यु होते. तसे मी बरेच शिकारीचे भीषण प्रकार ऐकले होते. हा तसाच एक. २) एका पाड्यावर एका घरात बरीच पक्ष्यांची पंख फुटलेली पिल्ले एका दोराला थोड्या थोड्या अंतरावर बांधली होती. मग कळले की घरातील लहान मुलांसाठी हे खेळणे आहे. ती पिल्ले १-२ फूट वर उडतात. ते पाहून मुलांना मजा वाटते. ही ४-५ वर्षाची मुले त्या पाखरांना हाताळतात, चोमाळतात. मग त्या पक्ष्यांचे पंख, पाय वै. मोडतात. काही वेळाने मग ती जखमी पिल्ले मारून चुलीवर चढवली जातात.