मराठीतील विरामचिन्हे ही इंग्रजीतून घेतलेली आहेत.
एका इंग्रज अधिकार्‍याने ती मराठीला जोडली. मी त्या अधिकार्‍याचे नाव विसरतो आहे. आठवले की सांगतो. भारतात ख्रिस्त धर्म प्रसारासाठी मराठी मुद्रण सुरू केल्या नंतर इंग्रजांनी हे केले असावे.

शक्य झाल्यास या बद्दल सविस्तर माहिती देईन.

नीलकांत

वर नीलकांत म्हणतात तसे.

अपवाद : दोन विरामचिह्ने पूर्वीची आहेत
। ॥

एक सोयीचे विरामचिह्न आहे शब्दांमधील मोकळी जागा. हे विरामचिह्नही पाश्चात्त्य आहे. मूळ देवनागरीत शब्द जोडून लिहीत. (हीच वाक्ये खाली जुन्या पद्धतीने देत आहे.)

एकसोयीचेविरामचिह्नआहेशब्दांमधीलमोकळीजागा।हेविरामचिह्न-
हीपाश्चात्त्यआहे।जुन्यादेवनागरीतशब्दजोडूनलिहीत॥

येथे एक जुना शीलालेख बघावा :

श्रवणबेळगोळ येथील मराठी शिललेख (उजवीकडे)

प्रत्येक अक्षर मोकळे लिहिले आहे, पण दोन शब्दांमध्ये जास्त मोकळी जागा नाही :
श्री चा वुं ड रा जें क र वि य लें
श्री गं ग रा जें सु त्ता लें क र वि य लें

(मोकळी जागा कुठल्याच लिपीत सोडत नसत. चित्रात शेजारच्या लिपी दिसत आहेत.)

मराठीत विरामचिन्हे मेजर थोमस कॅन्डी याने सुरू केली. हा पुणेस्थित सैन्यात अधिकारी होता. त्यानेच मराठी लिपीत लिहिलेला पहिला शब्दकोश संपादन केला. यापूर्वीचा कोश मोडी लिपीत होता. हा मराठी-इंग्रजी शब्दकोश आजही मिळतो, आणि याच्याइतका चांगला कोश दुसरा नाही. त्यानेच संपादिलेला इंग्रजी-मराठी कोश मात्र दुर्मीळ आहे. मराठी भाषेचे आज जे नीटनीटके स्वरूप आहे, त्याला कॅन्डीची हुकुमशाही कारणीभूत आहे. कॅन्डीपूर्व मराठी अत्यंत भोंगळ होती.--वाचक्‍नवी