उत्तरा हुद्दार ही अशीच एक् पुनर्जन्माची केस महाराष्ट्रात नागपूर ची होती. 'आजचा सुधारक' या विवेकवादाला वाहिलेल्या मासिकात् देखील् त्याचा वृत्तांत आला होता. साधार्ण दहा वर्षांपुर्वी.
अशा पुनर्जन्माच्या काही बनावट केसेस चा आधार घेउन न्यायालयात् स्थावर जंगम मालमत्तेत हक्क् दाखवण्याचे प्रकार देखील झाले आहेत. अर्थात कोर्टान अशा गोष्टीस थारा दिला नाही.
प्रकाश घाटपांडे

हिन्दी बातम्यांच्या एका वाहिनीने राजेशने 'टोटल रिकॉल' हा इंग्रजी चित्रपट पाहून, तसेच इंग्रजी वृत्तपत्रे नियमित वाचून इंग्रजीचे अमेरिकन उच्चार शिकल्याचे म्हटले आहे. बिलासपूर येथे त्याने चुकीच्या इंग्रजीत व्याख्यान दिले होते असा उल्लेख होता. त्याच कार्यक्रमात इतर तज्ञांनी, हा "दुभंगलेल्या व्यक्तिमत्वाचा" मानसिक रोग असल्याचे म्हटले आहे.

राजेशची कथा वाचून आणि सगळा प्रकार पाहून अचंबा वाटला. कदाचित पराकोटीच्या ताणामुळे त्याचे तसे झाले असेल. त्याच्याजवळ प्रचंड गुणवत्ता आहे यात शंकाच नाही. वयाच्या आठ ते दहाव्या वर्षापर्यंत मेंदूची सतत वाढ होत असते. अशा संस्कारक्षम वयापासूनच त्याने इंग्रजी, भौतिकी आणि गणिताचे अध्ययन केले असणे शक्य आहे. (आता त्याचे वय चौदा वर्षे आहे. सहा वर्षाचा काळ भरपूर असतो.) ही निश्चित कौतुकाची बाब आहे. अशा वेळेस, नेमका तो चित्रपट पाहून त्याला काही सुचले असेल. अर्थातच तेथिल लेखात उल्लेख केलेला पुनर्जन्माचा प्रकार नसावा असे वाटते.

त्याची गुणवत्ता सर्वांपुढे येण्यासाठी त्याला पुनर्जन्माचा (आणि अमेरिकन इंग्रजीचा) आधार घ्यावा लागला ही खेदाची बाब आहे. असाच एक किस्सा वाहिनीवर ऐकला - चार वर्षाची बालिका स्वतःला कल्पना चावला असल्याचे म्हणत आहे. या दोन्ही बाबतीत त्या व्यक्तींना अमेरिकेचाच आधार का घ्यावासा वाटला? अशा प्रकारात त्या व्यक्तींना उडीया किंवा काश्मिरी, अथवा थाई भाषा का येत नाही? अमेरिकाच का? त्यामुळेच तो समृद्धीचा योगायोग वाटतो.

एकंदरच, हा किस्सा अचंबित करणारा आहे यात शंकाच नाही, :)

यनावाला साहेब.
आपल्या तर्कसंगतीपुढे
आम्ही काय बोलणार?
हे जेंव्हा ज्या माणसा बरोबर घडते तेंव्हा, अभीजीताने लिहीले आहे तशी वाचाच जाते!
मरण आले होते हेपण वाचलो - यातले अतर्क्यत्व ज्याने अनुभवले आहे तोच जाणतो इतकेच मी म्हणेन.

असो, आपल्या म्हणण्यात तथ्य आहेच याविषयी शंका नाही!

परमेश्वराची कल्पना रिटायर करायलाही माझी काहीच हरकत नाही...
पण त्यानंतर क्वचित प्रसंगी येणार्‍या हताश परीस्थीतीत लागणारे मानसीक बळ आणण्याचा दुसरा मार्गही असला पाहीजे.
तो तसा माझ्यासारख्या अतिसामान्य माणसासाठी काही तर्कसंगतपणे सुचतोय का?

आपला
गुंडोपंत
(महाराष्ट्र टाईम्स ची खबर नि त्यातले 'आमच्याशी असणारे साम्य' पाहुन गुंडोपंत चकित आहेत!!!!)
गुंड्या ही व्यक्ती नाही वृत्ती आहे. निंदकाला फक्त शेजारीच नाही तर अगदी आग्रहाने पेइंग गेस्ट बनवण्याचा बाणा म्हणजे गुंड्या.