इंटरप्रिटर म्हणजेच दुभाषा व ट्रान्सलेटर म्हणजेच भाषांतरकार यांच्यात कायद्यानुसार काहीच फरक नसला तरी वास्तवात एक मूलभूत फरक आहे. दुभाषाला २ किंवा अधिक व्यक्तींत चाललेल्या संवादाचे भाषांतर तिथल्या तिथे काही सेकंदांत करायचे असते. (संवादांना प्रताधिकार कायदा लागू होतो का?) भाषांतरकाराला मात्र लिखित मजकूराचे ठरलेल्या कालावधीत लेखी भाषांतर करून द्यावयाचे असते. त्याला त्याकरिता विविध शब्दकोशांची/ माहितीस्रोतांची मदत घ्यायला पुरेसा वेळ असतो, दुभाषाचे मात्र तसे नसते. दुभाषाचे काम अधिक आव्हानात्मक आहे, त्यासाठी प्रसंगावधान आवश्यक असते. शिवाय त्यांनी भाषांतर करताना काही चूक केल्यास तिचे परिणाम तात्काळ दिसून येतात व ती चूक सुधारायला तिथे कुणी नसल्यास ते परिणाम गंभीरही होऊ शकतात.
भाषांतराशी संबंधित सर्व व्यावसायिकांना फक्त कायद्याच्याच दृष्टीकोनातून पाहून एकाच पारड्यात तोलणे किमान मला तरी योग्य वाटत नाही.
राधिका

तू मला सांग, असे असते तर आपल्या शास्त्रीय भाषेत अशा चार शब्दांची गरज आहे का ? दोनच शब्दांत नसते का सगळे अर्थ ?

ए बाबा, ते मला काही माहिती नाही. मी आपलं मला सुचलं ते लिहिलं! तू आता उगाच नव्याने मला यात खेचू नकोस आणि माझ्या अंगावर दारुची पिंपे फेकू नकोस! ;)

की आपली भाषाच च्यामारी शास्त्रीय नाही, आपल्या संगीतासारखी ?

शास्त्रीत संगीताचा उल्लेख मी हल्ली 'अभिजात संगीत' असाच करतो.

भाषेचं मला माहीत नाही. त्याबाबत तू तज्ञांना विचार काय ते! ;)

तात्या.

पण सुंदर ते ध्यान लिहिणारे ज्ञानेश्वर
तुम्हाला "सुंदर ते ध्यान । उभे विटेवरी ।।" अपेक्षित आहे का? ते तुकारामांनी लिहिले आहे.
आपला
(वारकरी) वासुदेव

~ नासतो विद्यते भावो नाभावो विद्यते सत: । ~