२०-२० हा काय क्रिकेटचा खेळ आहे?
तो तर क्रिकेटच्या साधनांनी खेळला जाणारा दुसराच खेळ आहे.

बाकी डब्लू डब्लू एफच्या तुलनेशी सहमत.

नितिन थत्ते
(कॅरॅक्टर काऊंटर स्टिल हॅज द बग, सो आय डोण्ट हॅव टु राईट धिस वे)

डब्लू डब्लू एफ् = उत्तम उदाहरण!

>>क्रिकेटचा खेळ तितका अनिश्चित निश्चितच आहे.

सहमत आहे. त्या अनिश्चिततेचे प्रतिबिंब पडत नाही म्हणूनच डकवर्थ लुईस नियमाला विरोध होत असतो.

नितिन थत्ते
(कॅरॅक्टर काऊंटर स्टिल हॅज द बग, सो आय डोण्ट हॅव टु राईट धिस वे)

मी स्वतः फास्ट बॉलर होतो. त्यामुळे मला माहीती आहे की, फुलटॉस बॉल टाकणे -न टाकणे मला सहज ठरवून करता यायचे. मुंबई इंडीयन्सच्या म्याच मधे झहीर खानला शेवटच्या ओव्हरमधे हे करता येत नव्हते? टाकले ते ही लेग साइडला?- म्हणजे मग नुसता ग्लान्स केला, की फोर!

येथून पुढे कोणत्याही म्याचमधे (कोणत्याही लीगच्या) हे प्रतिबिंब दिसते का पहा-

वनडे असेल तर ८ तासांचा खेळ घडवून आणणे आवश्यक असते.- ती म्याच च्यानेलवाल्यांना कमर्शियली सक्सेसफूल होण्यासाठी

१. पहिली ब्याटींग असलेल्या संघाने ६ विकेट पटापटा घालवल्या (६/८० वगैरे), की नंतर टुकार ब्याटस्मन लांबलचक इनिंग खेळतात. मग ते २२५ पर्यंत पोहोचतात. नंतरची टीम मग ते रन ४५-४८ ओव्हरमधे करतात- जेव्हा त्यांना नेटरनरेटचा प्रश्न नसतो. सेटलमेंट- तुम्ही सगळी अब्रु घालवलेलीच आहे, मग आता तुमचे शेवटचे ब्याट्स्मन आम्ही खेळू देतो पण म्याच आम्हालाच द्यायची, ओके?
२. वरील क्रम उलटा करा
३. ज्या देशाने प्रतिस्पर्धी देशात सपाटून मार खाल्लेला असतो, त्याच्या घरच्या मैदानात त्यांना सेरीज जिंकणे शक्य कसे होते? अचानक खेळाडूंना फॉर्म कसा गवसतो?

आणखी खूप ऑब्जर्वेशन्स् आहेत.

कधी कधी मालक खुद्द परदेशी संघ हवा आहे असे सांगत, त्यातून ते आपले सिनेमे हिट्ट करून घेतात, राजकारणी त्यांना संरक्षण देतात आणि शेवटी जनतेचा बळी जातो.

एक मालक पाकीस्तानी खेळाडूंवर खूप प्रेम करतात, त्यांना पाळतात. सध्या ते कुठे आहेत कळत नाही.