आपल्याशी पुर्णपणे सहमत....

एका वाक्यात - तेही इंग्रजी सांगायचे तर 'बिकॉज आय कान्ट हेल्प इट!'
सन्जोप राव

असं लिहितानाच मुळी प्रतिक्रियांचा किंवा वाचकांना भिडावं आवडावं असं लिहिण्याचा प्रयत्न असतो.

Good!

कारण तुम्ही एकदा तुमचं साहित्य जनतेसमोर किंवा मित्रांसमोर आणलं की चांगलं लिहीत राहण्याचं उत्तरदायित्व तुमच्यावर येतंच.

असहमत! माणसाने त्याला वाटेल ते, चाहेल ते, लिहीत जरूर राहावं. ते चांगलं आहे की वाईट, किंवा चांगलं लिहीत राहण्याच्या उत्तरदायित्वाचा वगैरे मुळीच विचार करू नये असं मला वाटतं. चांगलं की वाईट हे वाचकांना ठरवू द्यावं. ज्यांना आवडेल ते "चांगलं" म्हणतील, ज्यांना आवडणार नाही ते "वाईट", किंवा "चांगलं नाही", असं म्हणतील आणि फार फार तर पुन्हा वाचणार नाहीत!

उस्फूर्त साहित्याला थोडया वास्तवतेच्या भानाची जोड दिली की वाचकांच्या डोळ्यासमोर चित्र उभं राहणं शक्य होतं.

काहीसा सहमत!

आणि त्याच वेळी आपलं लेखन सगळ्यांनाच आवडेल असं वाटणंही चूक आहे. कारण त्यात वाचकाच्या आवडीनिवडीचाही भाग असतोच की.

Exactly! त्यामुळे आपल्या मनासारखं स्वान्तसुखाय लिहीत राहावं इतकंच मी म्हणेन. कुणाला आवडल्यास उत्तम, न आवडल्यास फारच उत्तम!! ;)

तात्या.

इथे आम्ही काहीही बरळतो - http://tatya7.blogspot.com/

मुळात एखादा माणूस आपल्याला जे म्हणायचे आहे ते लेखी स्वरुपात का मांडतो ह्याचा विचार व्हायला हवाय.
माझ्या स्वत:च्या बाबतीत मी हे सांगू शकेन की आपल्याला आलेला अनुभव इतरांच्यात वाटावा(बरेचसे मोठे लेखकही हेच करतात....लेखनाच्या दर्जाबाबत नसले तरी ह्या एका बाबतीत माझी आणि त्यांची कुंडली जमतेय हेही नसे थोडके!). त्यात इतरांना सहभागी करून घ्यावे असे वाटले म्हणून लिहायला लागलो. हे अनुभव वाचून काही लोकांना त्यांच्या गतस्मृतीत डोकावून बघावेसे वाटले तरी लिहिण्याचे सार्थक झाले असे वाटते. मात्र आपल्या लिखाणावर बरा/वाईट अभिप्राय आलाच नाही किंवा त्याची दखलच घेतली गेली नाही तर वाईट जरूर वाटते.तरीही लिहिण्यामागचा एक हेतू स्वान्तसुखाय असावा असे वाटते ;म्हणजे मग जो देगा(अभिप्राय) उसका भला आणि जो नही देगा (अभिप्रायच हो ...वाचूनही) उसका भी भला आणि अजिबातच दखल कुणी घेतली नाही तरी त्यांचे ही भलेच होवो ('पुराणिक बुवांनी पुराण सांगत जावे.कुणी ऐकायला आहे अथवा नाही ह्याची काळजी करू नये'!)अशी धारणा मनात बाळगावी अशा मताचा मी आहे. तरीही केवळ लोकांना अमूक एक पद्धतीचे लेखन आवडते म्हणून मी असेच लिहिले पाहिजे हे म्हणणेही तितकेसे सुसंगत वाटत नाही. अर्थात असे लिहिण्याला आक्षेप नाही परंतू पाठिंबाही नाही. म्हणजेच ज्याला जे आणि जसे जमेल तसे त्याने लिहावे. कुणाला आवडले तर छानच आहे. नाही आवडले तरी आपले मन मोकळे होते हेही नसे थोडके.
त्यातून कुणाला काय आवडेल आणि आवडणार नाही ह्याचे ठोकताळे बांधता येत नाहीत(काही मोजक्या लोकांना ते जमते म्हणुनच ते लोकोत्तर ठरतात...असो) त्यामुळे 'गुरुदेव म्हणाले लिही!म्हणून लिहिले!' इतक्या सहजतेने लिहावेसे वाटले तर लिहावे.लिहिल्याशिवाय तरी कसे कळणार की आपण कसे लिहितो?तेव्हा लिहित राहा!