दोन बायकांचा दादला : कथा १.

खरे म्हणजे ही बला स्वत:हून ओढवून घेतलेली.आपल्याला त्याबद्दल फार कणव येण्याचे कारण नाही."भोग स्वत:च्या कर्माची फळे" असे म्हणून बाजूला व्हावे हे उचित. पण जेव्हा देवांनी वा देवावतारांनी हे लफडे मागे लावून घेतलेले असते तेव्हा काय करावयाचे ? फार फार तर गंमत पहावी हे बरे. सुरवात करू या महादेवांपासून. हिमालयातील या स्मशानवासीच्या पहिल्या पत्नीने माहेरी जाऊन जीव दिला खरा पण भारतीय परंपरेला जागून दुसर्‍या जन्मात घोर तपश्चर्या करून जिद्दीने परत तोच पती मिळवला. "सारीपाटात नेहमी हरवत असे" एवढे सोडले तर या "कोमल,सुंदर हिमनगदुहिते" बरोबर सुखाने संसार करावयास हरकत नव्हती. पण या जगदीश्वराने तीला सवत आणली, इतकेच नव्हे तर तीला डोक्यावर बसवली ! एवढे झाल्यावर भांड्याला भांडे लागून आवाज होणारच. बघा कवीला काय दिसले :

यावरी मदनांतक पाहें ! सिंहासनीं बैसला आनंदमयें !! जगदंबा मुखाकडे पाहें ! हास्य वदन करोनियां !!
यावरी विरुपाक्ष बोलत ! कां हो हास्य आले अकस्मात !! यावरी त्रैलोक्यमाता म्हणत ! नवल एक दिसतसे !!
तुमच्या जटामुकुटांत ! ललनाकृति काय दिसत !! तुमची करणी अदभुत !पद्मज-बिडौजा समजेना !!
कैलासपति म्हणे इभगमने ! हरिमध्ये मृगशावकनयने !! मस्तकीं जळ धरले वरानने ! बिंबाधरे पिकस्वरे !!
यावरी चातुर्यसरोवरमराळी ! हेरंबजननी म्हणे कपालमाळी !! जळांतरीं स्त्रीचें वदन ये वेळीं ! दिसते मज भालनेत्रा !!
यावरी बोले कैलासराज ! विद्रुमाधरे मुख नव्हे ते वारिज !! शोभायमान सतेज ! टवटवीत दिसतसे !!
यावरी सजलजलदवर्णा ! स्कंदमाता म्हणे पंचदशनयना !! नीलकेश व्याघ्रचर्मवसना ! कृष्णवर्ण दिसताती !!
यावरी बोले पंचवदन ! कमळीं मिलिंद घे सुगंध बैसोन !! नसतेच पुससी छंद घेवोन ! रमारमणसहोदरी !!
यावरी बोले भुजंगत्रिवेणी ! कमळास भोवयां कां खट्वांगपाणी !! तुमच्या मायेची विचित्र करणी ! आम्नायश्रुती नेणती !!
यावरी बोले हिमनगजामात ! भृकट्या नव्हे पाहें त्वरित ! सलिललहरी तळपत ! दृष्टी तरळली तुझी कां हो !!
यावरी सकल प्रमदांची वामिनी ! बोले कंबुकंठी कमंडलुस्तनी !! कैरवास नेत्र पिनाकपाणी ! कां हो दिसती आकर्ण ते !!
यावरी शफरीध्वजदहन बोलत ! कमळाभोंवतें नीर बहुत !! नेत्र नव्हेत मीन तळपत ! हंसगमने निरखीं बरें !!
जे अनंतगुणपरिपूर्ण वेल्हाळ ! त्रिपुरहरसुंदरी बोले प्रेमळ ! म्हणे राजीवा स्तनयुगुळ ! कमंडलूऐसे दिसती कां !!
यावरी बोले त्रिशूळपाणी ! ऐके वसुधाधरनंदिनी ! ते स्तन नव्हती दोन्ही ! विलोकूनि पाहें बरें !!
गंगार्‍हदाचे दोन्ही तीरीं ! चक्रवाके बैसलीं साजिरीं !! दुर्गा म्हणे मदनारी ! बहुत साहित्य पुरवितसां !!
एकाचे अनेक करून ! दाखविले हे त्रिभुवन !! तुमचे मीनेच धरावे चरण ! बोलता अप्रमाण न म्हणावे !!

इभ : गज, हरि : सिंह, हरिमध्ये : सिंहकटी, पिकस्वरे : कोकिळेच्या आवाजाची, मराळी : हंसी, विद्रुम : पोवळे, विद्रुमाधरी : पोवळ्याच्या रंगाचे ओठ असलेली, वारिज : कमळ, सजलजलदवर्णा : मेघश्यामा, आम्नायश्रुती " वेद-पुराणे, हिमनगजामात : हिमालयाचा जावई, वामिनी : स्वामिनी, कंबुकंठी शंखासारखा गळा असलेली (एक स्त्री सौंदर्य लक्षण), कैरव : कमळ, शफरीध्वज : मदन, वसुधाधर : पर्वत, हिमालय,
गंगार्‍हद : गंगाजळ, मीनेच : (मौनपणे), मिनने :एकरूप होणे, मीनेच : एकरूप होऊन.

थोडक्यात तुम्हाला दुसरे लग्न करावयाचे असेल तर (१) हजरजबाबीपणा पाहिजे, (२) निखालस खोटे बोलता आले पाहिजे, (३) लाडीगोडीने बायकोची (समोर असलेल्या), तीच्या सौंदर्याची, स्तुती करता आली पाहिजे.बायकोने कितीही टोमणे मारले तरी तिकडे सोयिस्कर दुर्लक्ष करता आले पाहिजे.
पण कित्येकवेळी एवढे पुरेसे होईलच असे नाही. मग, "जाऊ दे ग, तीच्यापेक्षा तूच किती छान आहेस, मी तुझ्यावरच जास्त प्रेम करतो," असे सांगताना गाणेही म्हणावे.

शंकर गिरिजेस बोले !!धृ!!
रुक्ष जटाजूट शिरी
त्यातच गंगेस धरी हृदयासी तुज धरिले !!१!!
कोठे ती तरंगिणी
कोठे तू रतिरंगिणी
ती चंचल,ती अचला
तुजला मी मन दिधले !!२!!

असो. भारतीय स्त्री चार शिव्या देईल पण संभाळून घेईल यावर विश्वासून रहावे हेच खरे.

शरद