'भ्रमणध्वनी' हाच शब्द शुद्ध मराठी वाटतो आणि 'मोबाईल' हा शब्द बोलीभाषेतला. (खेड्या-पाड्यातला लोकप्रिय शब्द ) तर आपण सुचवलेला संस्कृत वाटतो, पण त्याची व्युत्तपत्ती व्यवस्थित होत असेल तर ?

अर्थात हा शब्द संस्कृताधारित असल्यामुळे इतर भारतीय भाषांतही वापरला जाऊ शकेल असे वाटते.

चल्वाक हा शब्द् बराच संस्कृत वाटतो. बहुसंख्य लोकांना संस्कृतापेक्षा इंग्रजी जवळची वाटते त्यामुळे हा शब्द प्रचलीत होईल असे वाटत नाही. त्यापेक्षा रूढ झालेला मोबाईलच मराठीत बाणवावा.

तसेच, मोबाईल हा शब्द नेमका मोबाईल फोन असे सांगत नाही पण सवयीने त्यातून मोबाईल फोन हाच अर्थ निघतो, तर मराठीत मोबाईलला चक्क भटक्या का म्हणू नये?

मला यासाठी मोबू हा शब्द आवडतो. शब्द वापरला जाईल की नाही हे लोकांना तो किती आवडतो आणि सोपा वाटतो यावर अवलंबून असते असे वाटते. हा निकष धरल्यास मला मोबू किंवा दुसरा पर्याय म्हणजे भटक्या वापरायला आवडतील. चल्वाक शब्द नेहेमी आठवेल की नाही सांगता येत नाही.

----
"काय करणार? जुनी खोड. स्वतःलाही सोडलं नाही. नको ते प्रश्न, नको त्या शंका विचारणारच." -- मास्तर, सामना चित्रपटात.

'मोबाईल 'वापरात आहेच. 'भ्रमणध्वनी 'पुरेसा रूढ झाला आहे. 'मोबू' फारच चांगला आहे. जितका शब्द छोटा तितका रूढ व्हायला सोपा. संस्कृतमधून बनवून घेतला तर व्युत्पती योग्य आहे की नाही ते पहायला लागेल. आमचा भटक्या हरवलाय, म्हणजे नवरा, मुलगा , भाऊ, कुत्रा की मोबू, समजणार नाही. 'मोबू'त हा संभ्रम नाही. अर्थात चल्वाकसुद्धा चांगला आहे. एका इंग्रजी शब्दाला मराठीत एकापेक्षा अधिक प्रतिशब्द शब्द असावेत, जो सर्वात जास्त आणि अधिकाधिक लोकांना पसंत पडेल तो आपोआपच रूढ होईल. सर्व्हायव्हल ऑफ़ द फ़िटेस्ट ! बाकीचे शब्दकोशात राहतीलच.--वाचक्‍नवी

"बोंबाईल" कसा वाटतो ? (ह.घ्या. !!)

(हा माझ्या डोक्यातला शब्द नव्हे. कुठल्याशा अड्ड्यावर कधीतरी ऐकलेला ...)

काही ठीकाणी सुकर्ण हा शब्द वापरतात.
मोबाईल आले पण मोबाईल मॅनर्स हा भाग आला नाही. तो स्थलकाल सापेक्ष असावा. सार्वजनिक जीवनात इथे तरी त्याचे प्रबोधन वा प्रशिक्षण झाले नाही. पुण्यात अनेक समारंभात सभागृहात मोबाईल चे अस्तित्व रसभंग करते.
माझ्या खालील गोष्टी निदर्शनास आल्या आहेत.
१) अनेक लोकांना सभागृहात (विशेष करुन ज्येष्ठ नागरिकांना) आपला मोबाईल सायलेंट मोड मध्ये टाकता येत नाही . बंद करता येत नाही.त्यांना फक्त बोलायचे असेल तर अमुक बटन बंद करायचे असेल तर् अमुक बटन एवढेच माहित असते. (त्यांच्या मुलाने त्यांना तेवढेच सांगितले असते)
२) सभागृहात असताना मोबाईलवर बोलताना कुजबज केली तरी इतरांचे लक्ष वेधले जाते व रसभंग होतो
३) काही महाभाग असे असतात कि त्यांना एकदम मोठ्या मोठयाने बोलू लागतात. आपण कुठे आहोत त्याचे भानच रहात नाहि.
४) काही लोक मोबाईलवर बोलताना विलक्षण हातवारे करतात. असे करताना त्यांच्या डोळ्यात वेडाची झाक आहे कि काय असे बघावेसे वाटते.
५) दुचाकी चालवत असताना डावा वा उजवा खांदा व कान या चिमटित मोबाईल पकडून बोलत मार्गक्रमणा करणे.
६) एका हातात मोबाईल व एका हातात दुचाकी चे हँडल ( ऍक्सिलेटरवर उजवा हात) असे धरुन गाडी चालवणे
उपयोजित तंत्रज्ञान आले पण ते सुयोग्य वापरण्यासाठी जर मानसिकता रुजली नाही तर काय उपयोग?
प्रकाश घाटपांडे

टेलीफोन - दूरध्वनी
मोबाईल फोन - चलं ध्वनी
(चल - मोबाईल)

आमचे काही मित्र प्रेमात पडल्यापासून मोबाईललाही प्रेमाने 'मोबली' म्हणू लागले आहेत.

अभिजित...

संवादसोबती: कोणाशीही संवाद साधण्यासाठी सोबती. किंवा
सोबत संवादी: याचा आयटी पद्धतीने "सोस" असे लघुरूप. एकूण मोबाईलचा "सोस" वाढला आहे.

ज्येष्ठ नागरिकांसाठी काही नवीन रचना व्हाव्यात. जसे रेडिओ ऐकण्यासाठी एकच बटणात काम होते. तसे.

भ्रमणध्वनि - (महाराष्ट्रात सध्या प्रचलित शब्द)
संचारध्वनि (तेलुगु भाषेत सध्या प्रचलित शब्द)
पयणत्तोलैप्पेसि (तमिळ् भाषेत सध्या प्रचलित शब्द. ध्वन्यर्थः प्रयाणदूरभाष.)
प्रवासध्वनि (कर्नाटकात अप्रमाण - परंतु काही जणांच्या वापरातला शब्द.)
भ्रमणभाष् (केरळा)

चलितध्वनि / चलभाष् / संचारभाष्

ह्या शब्दांचा विचार करावयास प्रत्यवाय नसावा.

हैयो हैयैयो!